Disneyland Express
Grmpf. Hier uw grommende, plots oud geworden correspondent. In treinen dacht ik altijd al een abonnement te hebben op huilende baby's of schreeuwende kleine kinderen binnen drie meter afstand van mijn gereserveerde zitplaats. Sommige mensen glimlachen in dat geval, doen alsof er niets aan de hand is of ze weten zelf hoe het is om met kleine kinderen te reizen. Ik probeer iedere keer in categorie twee te vallen, maar meestal ga ik binnen korte tijd inwendig grommend op zoek naar een andere plek.Dat werd wel erg lastig toen ik zojuist de vertrekhal van de Eurostar op station Saint-Pancras in Londen binnenkwam. De trein voor mij blijkt de directe trein naar Disneyland Parijs te zijn. Dat leidt tot een hal die is afgeladen met blije kinders met knuffels van pak 'm beet Iejoor, ballonnen met Nemo en wat dies meer zij. Ik ben in een hoekje gaan zitten met wifi en een grote kop koffie voor mijn neus.
Foto: theevilmightyf
Foto: theevilmightyf
Labels: Disneyland Parijs, Euro Disney, Eurostar, treinen
Gezellig! Hoe meer kids hoe meer vreugd! Laat ze maar komen...
Je reactie om weg te duiken was begrijpelijk maar voorbarig, Correspondent. Engelse kinderen kunnen dan massaal mét knuffels de hal van St. Pancras bezetten, als je goed luistert kun je die kinderen dingen horen zeggen als "Mummy, it might disturb you slightly but I have the urge to move both arms and legs at the same time and even make some unexpected noise doing so, for a few seconds but then I'll go back to my reading Wuthering Heights and won't be causing annoyance for the next seven hours".
Of woorden van gelijke strekking. Zo zijn Engelse kinderen.
Olivier, inderdaad, je wordt oud !