Beatrix op Institut Néerlandais in Parijs
Kongingin Beatrix in gepsrek met cursisten Nederlands in Parijs, tussen directrice Rudi Wester van Institut Néerlandais en Maria van der Hoeven, minister van OCW. Foto: Hans Jacobs/GPDTja, daar stond ze dan. Onze koningin. In het Institut Néerlandais, het Nederlandse culturele centrum in Parijs. Temidden van enkele onderdanen, onder wie uw razende reporter, geen actief antimonarchist, maar diep in het hart toch republikein. Ze gaf me zelfs een hand.
Beatrix kwam om het vijftigjarig bestaan van het Institut bij te wonen. Haar vader Bernard was 11 januari 1957 aanwezig bij de opening, samen met de Franse president Coty. Diens verre opvolger was er dit keer niet bij, maar wel de minister van Cultuur, Renaud Donnedieu de Vabres.
Met schrijver Adriaan van Dis, die in Parijs woont, kon Hare Majesteit het goed vinden. Hun gesprekje ging vooral over fietsen in Parijs, een riskante onderneming weet ik uit ervaring. De laatste tijd is het noodlot onder Nederlanders in Parijs een aantal malen toegeslagen: de kersverse ambassadeur Hugo Siblesz was vandaag afwezig door een vervelende val, waarvan hij nog steeds herstellende is, en een andere medewerkster van de ambassade is tegen een openslaande autodeur geknald. Dat moesten we dus maar niet meer doen, sprak de koningin wijselijk.
Aardig om van redelijk dichtbij te zien hoeveel er komt kijken bij een bezoek van een paar uurtjes. Als alles volgens schema is verlopen, zit de koningin nu al weer in het vliegtuig, na weken, zo niet maanden voorbereiding van de ambassade en het instituut.
Indrukwekkend waren de grootmeesteres (directrice Rudi Wester: 'dat zal ik maar niet in het Frans vertalen') Martine van Loon-Labouchère, die de koningin altijd en overal schijnt te vergezellen en ook best op haar lijkt, en de mannen met de oortjes. Bij een van hen zag de bevriende architect Jelle Feringa een duidelijke lijn onder het pak lopen, die volgens hem duidt op een holster. En uiteraard was de RVD erbij, in de vorm van een vriendelijke doch gedecideerde man die mij tegen de zin van een dame van Custodia in de hoofdzaal plaatste tijdens de speeches en niet in de salon annexe, waar ik eigenlijk had moeten zitten.
De regionale kranten van de GPD waren goed vertegenwoordigd vandaag. Ook de speciale verslaggever voor royalty Hans Jacobs was overgekomen. Zijn verslag staat op zijn Royalblog.
Een interessante ochtend dus. Nu is het tijd voor een stevige kop koffie, om de effecten van de champagne weer enigszins ongedaan te maken en au boulot.
Lees hier over het interview met Rudi Wester, dat ik vorige week schreef.
Beatrix kwam om het vijftigjarig bestaan van het Institut bij te wonen. Haar vader Bernard was 11 januari 1957 aanwezig bij de opening, samen met de Franse president Coty. Diens verre opvolger was er dit keer niet bij, maar wel de minister van Cultuur, Renaud Donnedieu de Vabres.
Met schrijver Adriaan van Dis, die in Parijs woont, kon Hare Majesteit het goed vinden. Hun gesprekje ging vooral over fietsen in Parijs, een riskante onderneming weet ik uit ervaring. De laatste tijd is het noodlot onder Nederlanders in Parijs een aantal malen toegeslagen: de kersverse ambassadeur Hugo Siblesz was vandaag afwezig door een vervelende val, waarvan hij nog steeds herstellende is, en een andere medewerkster van de ambassade is tegen een openslaande autodeur geknald. Dat moesten we dus maar niet meer doen, sprak de koningin wijselijk.
Aardig om van redelijk dichtbij te zien hoeveel er komt kijken bij een bezoek van een paar uurtjes. Als alles volgens schema is verlopen, zit de koningin nu al weer in het vliegtuig, na weken, zo niet maanden voorbereiding van de ambassade en het instituut.
Indrukwekkend waren de grootmeesteres (directrice Rudi Wester: 'dat zal ik maar niet in het Frans vertalen') Martine van Loon-Labouchère, die de koningin altijd en overal schijnt te vergezellen en ook best op haar lijkt, en de mannen met de oortjes. Bij een van hen zag de bevriende architect Jelle Feringa een duidelijke lijn onder het pak lopen, die volgens hem duidt op een holster. En uiteraard was de RVD erbij, in de vorm van een vriendelijke doch gedecideerde man die mij tegen de zin van een dame van Custodia in de hoofdzaal plaatste tijdens de speeches en niet in de salon annexe, waar ik eigenlijk had moeten zitten.
De regionale kranten van de GPD waren goed vertegenwoordigd vandaag. Ook de speciale verslaggever voor royalty Hans Jacobs was overgekomen. Zijn verslag staat op zijn Royalblog.
Een interessante ochtend dus. Nu is het tijd voor een stevige kop koffie, om de effecten van de champagne weer enigszins ongedaan te maken en au boulot.
Lees hier over het interview met Rudi Wester, dat ik vorige week schreef.
Protocolair klein foutje om gekleed te zijn in dezelfde kleur als Hare Majesteit....
Razende reporter?
Kuifje ontmoet de majesteit.