Zweven door Jardin du Luxembourg

Een op de drie Franse kiezers weet nog steeds niet welke van de twaalf kandidaten voor het presidentschap op hun stem kan rekenen. Vooral de sympathisanten van François Bayrou kunnen volgens peilingen nog alle kanten op.
Gisteren ging ik op zoek naar de zwevende kiezer en aangezien ik nog veel andere dingen te doen had, besloot ik me naar de Jardin du Luxembourg te begeven. Dat fraaie stadspark ligt op vijf minuten van mijn huis.
Ze waren niet moeilijk te vinden, de zwevers. Ongeveer de helft van het twintigtal mensen dat ik kort interviewde, beschouwde zichzelf als zodanig. Sarkozy of Royal? Bové of Besancenot? Bayrou of blanco? Royal of Voynet? Voor velen kon het twee dagen voor de verkiezingen nog alle kanten op.
Uiteraard is mijn vragenrondje weinig representatief voor de Franse bevolking, maar toch viel me op dat rechtse kiezers zekerder van hun zaak waren dan linkse. Op links is dan ook keuze te over: drie trotskisten, een communist, een andersglobalist, een Groene en een socialist.
Zelfs de jagerskandidaat, groot voorstander van meer publieke dienstverlening op het platteland, wordt wel eens als links bestempeld. En middenkandidaat Bayrou is in zekere zin te vergelijken met onze sociaal-democraten. Tel daarbij op dat Sarkozy de laatste tijd steeds bozer is over de winsten van de grote bazen van de Franse beurs (CAC40) en dat hij voorstander is van overheidsingrijpen als bedrijven in gevaar zijn en je kunt bij zijn rechtse gehalte ook wel enkele vragen stellen.
Bon, Ik dwaal af. Lees mijn verslag onder meer in de PZC.