Terrorisme in Parijs...
In tijden dat ik niet zo veel opdrachten had (vooral tijdens de oorlog in Irak in 2003) en daardoor nauwelijks rondkwam in deze prijzige stad, hoopte ik wel eens heel stiekem op een grote terroristische aanslag in Parijs. Het zou mij weken, zo niet maanden werk verschaffen. Vooral tijdens mijn hardlooprondjes door de Jardin de Luxembourg stelde ik me voor hoe ik ooggetuige zou zijn van een vliegtuig dat zich de Tour Montparnasse in zou boren.*
Vandaag was het dan bijna zo ver. Toen ik op station Montparnasse, vlak naast de toren, eindelijk aan de beurt was om een treinkaartje voor morgen aan te schaffen, klonk een omroepbericht. Un incident nous oblige à évacuer la gare: iedereen het station uit door een 'incident'.
Paniek? Integendeel, iedereen bleef staan waar hij stond en vroeg zich af of hij het goed gehoord had. Zelf wenste ik vlak voor de aanslag vooral nog snel geholpen te worden, want ik had best lang staan wachten. Mijn verkoopster wilde toch graag weten wat er aan de hand was, pakte haar telefoon, maar kreeg geen verbinding en besloot mijn reis dan maar in orde te maken. Uiteindelijk dacht ze dat het ging om een 'test' van de brandweer. Toren en station staan er op het moment van schrijven nog.
* Niet echt natuurlijk, lieve lezers. Ik ben een vredelievend persoon, die walgt van onschuldige slachtoffers...
Vandaag was het dan bijna zo ver. Toen ik op station Montparnasse, vlak naast de toren, eindelijk aan de beurt was om een treinkaartje voor morgen aan te schaffen, klonk een omroepbericht. Un incident nous oblige à évacuer la gare: iedereen het station uit door een 'incident'.
Paniek? Integendeel, iedereen bleef staan waar hij stond en vroeg zich af of hij het goed gehoord had. Zelf wenste ik vlak voor de aanslag vooral nog snel geholpen te worden, want ik had best lang staan wachten. Mijn verkoopster wilde toch graag weten wat er aan de hand was, pakte haar telefoon, maar kreeg geen verbinding en besloot mijn reis dan maar in orde te maken. Uiteindelijk dacht ze dat het ging om een 'test' van de brandweer. Toren en station staan er op het moment van schrijven nog.
* Niet echt natuurlijk, lieve lezers. Ik ben een vredelievend persoon, die walgt van onschuldige slachtoffers...
Labels: Parijs
Waar gaat de reis naartoe?
Hoe leeft het WK in Frankrijk?
Wessel
Daar vertel ik de komende dagen meer over...
Het wk leeft wel redelijk, maar het probleem is - vind ik - dat Fransen voetbal als een inferieure sport beschouwen, vooral bedoeld voor banlieuesards en beaufs: voorstadbewoners en Floddergezinnen.
De gemiddelde Fransman weet bijna niets van voetbal (inclusief de commentatoren), maar hij/zij verklaart zich overtuigd voetbalfan zodra Frankrijk een beetje goed begint te spelen.
Vergelijk de 9 miljoen Nederlanders die naar een Nederlandse poulewedstrijd keken en de 18 miljoen Fransen, waarbij uiteraard opgemerkt moet worden dat Frankrijk vier keer meer inwoners heeft.
In Nederland word je wellicht een beetje te veel doodgegooid met het wk, maar hier leeft het toch niet echt.
Bij Disney leeft het iets meer, omdat al die nationaliteiten er werken. Helaas ben ik alweer uitgeluld... ten faveure mijn portogese teamleader.
Maar bij aankomst in Parijs kon ik ook al niet een kluisje gebruiken: Bij de uitgang bij spoor drie was een tas gevonden waardoor dat deel werd afgezet. Gevolg: heel Parijs door met een 25 kg zware koffer.
Lopen er trouwens altijd militairen met volautomatische wapens rond bij de Eiffeltoren? Of was er iets aan de hand de vorige keer dat ik er was...