On est champion

Wat ik vreesde, is gebeurd. Heel Frankrijk is plotseling voetbalfan, of doet alsof. Op zich had ik ook totaal niets met de verwaande droomsterretjes uit Brazilië, dus het is is best aardig dat de outsider hen uitschakelt.
Het was de eerste keer dat de straten in Parijs leger waren dan op een normale zaterdagavond. Bij ieder café met scherm stonden mensen buiten te kijken en ze leefden echt mee. Het zicht voor hen die later aankwamen, zoals wij, was zo belazerd, dat we uiteindelijk besloten bij mij thuis te kijken. Op dit moment overheerst de claxon in de straten en stroomt de Champs-Elysées vol met Fransen. Zij vieren de overwinning daar samen met de talrijke Franse Portugezen, die zich daar bevinden sinds hun overwinning op Engeland eerder deze avond.
Wellicht is het dus tijd om mijn negatieve ideeën over het Franse voetbal, zijn incapabale bondscoach en zijn bejaarde spelers overboord te gooien. Tijd om de straat op te gaan om te zien hoe een Frans voetbalfeest eruit ziet.