Het fenomeen "ontslag dreigt, gijzel de baas" is nog immer populair in Frankrijk. Deze week was het
opnieuw raak. Kijk in
Elsevier van vorige week voor een vrij uitgebreid artikel daarover en bij de reacties een verhaal dat ik twee weken geleden schreef voor de GPD. Volgens een
peiling keurt het merendeel van de Fransen de actie af, maar heeft het wel begrip: 63 %. Bijna een op de drie Fransen is voorstander van baasgijzelingen (30 %) en 7 % veroordeelt het fenomeen. Hoe denken Parijsbloglezers daarover? Stem in de zijbalk en motiveer uw keuze, mocht u daar behoefte aan hebben, bij de reacties hieronder.
Labels: economie, peiling
Het fenomeen "ontslag dreigt, gijzel de baas" is nog immer populair in Frankrijk. Deze week was het opnieuw raak. Kijk in Elsevier van vorige week voor een vrij uitgebreid artikel daarover en bij de reacties een verhaal dat ik twee weken geleden schreef voor de GPD. Volgens een peiling keurt het merendeel van de Fransen de actie af, maar heeft het wel begrip: 63 %. Bijna een op de drie Fransen is voorstander van baasgijzelingen (30 %) en 7 % veroordeelt het fenomeen. Hoe denken Parijsbloglezers daarover? Stem in de zijbalk en motiveer uw keuze, mocht u daar behoefte aan hebben, bij de reacties hieronder.
‘Geen andere keus’ dan gijzeling van de baas
[intro] Gijzelingsacties tegen leidinggevenden zijn sinds een maand een ware rage in Frankrijk. De politiek is terughoudend in de afkeuring van het fenomeen: vrijwel alle Fransen hebben begrip voor de acties.
(Van onze correspondent Olivier van Beemen)
CALAIS/PARIJS (GPD) _ Jean-Paul Foisse en Mohamed Benyakoud krijgen een ‘café gourmand’ voorgeschoteld, een koffie met twee kleine desserts, waarmee ze hun lunch in de brasserie beëindigen. De buschauffeurs uit de Noord-Franse havenstad Calais praten over de serie van ‘baasgijzelingen’ die Frankrijk op dit moment teistert. Daarmee hopen werkgevers ontslag te voorkomen of een betere afvloeiingsregeling af te dwingen.
,,We hebben geen keus, het is de enige manier waarop werknemers druk uit kunnen oefenen”, zegt Foisse. ,,Een blokkade van de snelweg, daar wordt ook naar geluisterd”, vult zijn collega hem aan. Beiden zijn zelf ook bereid hun directeur te gijzelen als dat nodig zou zijn, maar de economische crisis is voor hen nog geen directe bedreiging.
Tussen de eerste gijzelingsactie en een scherpe veroordeling van dergelijke praktijken deze week door president Nicolas Sarkozy gingen bijna een maand en twee nieuwe gijzelingen voorbij. De linkse oppositie keurt de illegale acties eveneens af, maar de socialistische partijleider Martine Aubry vindt dat de werknemers ‘vernederd’, ‘verzwakt’ en ‘geminacht’ zijn. ,,Ze kunnen het niet meer aan”, zei ze.
Sarkozy zei dinsdag de gijzelingen niet te accepteren en de rechtstaat te handhaven, maar tot nog toe is nog geen gijzelnemer vervolgd. Na Sarkozy’s waarschuwing werden opnieuw vier leden van de directie van een fabriek gekidnapt. En in Parijs zetten studenten de leiding van een universiteitsorgaan vast.
De terughoudendheid van Sarkozy heeft alles te maken met mensen als Foisse en Benyakoud, wier mening gedeeld wordt door veel landgenoten. Twee opiniepeilingen wijzen op brede steun voor de gijzelnemers. Volgens de ene peiling keurt 45 procent van de Fransen de acties goed, terwijl 50 procent ze afkeurt en volgens de andere veroordeelt slechts 7 procent de gijzelingen. Eenderde is daarin ronduit voorstander, terwijl de rest zich tegenstander noemt, maar wel begrip heeft voor de gijzelingsacties.
,,Politici houden altijd rekening met de publieke opinie”, zegt Guy Groux, specialist in arbeidsrelaties van het universitaire onderzoekscentrum voor Franse politiek (Cevipof) in Parijs.
,,Bovendien willen ze geen olie op het vuur gooien. De situatie is al gespannen en er bestaat vrees voor ongeregeldheden.” Getroffen bedrijven noemen dezelfde reden om geen aangifte te doen van de acties.
De vrijheidsberovingen geven het personeel doorgaans een betere onderhandelingspositie, waardoor het niet is uit te sluiten dat er meer zullen volgen. ,,De acties werken”, bevestigt Groux. ,,Bovendien is er sprake van na-aperij: wat zij kunnen, kunnen wij ook.” Sommige bazen in Parijs grappen dezer dagen dat ze met een fles water en een lege fles naar hun werk gaan. Dan kunnen ze in ieder drinken en urineren als ze die avond gegijzeld zouden worden.
De gijzelingen hebben in veler ogen ook een folkloristische waarde. ,,Na de revolte van mei 1968 volgden ook talrijke baasgijzelingen”, zegt Groux. ,,Veel Fransen voelen een zekere romantiek bij die tijd en vinden het een mooie gelegenheid om de methoden van destijds van stal te houden.”
Ook dat geldt voor Foisse en Benyakoud, die de crème brûlée en de chocolademousse inmiddels achter de kiezen hebben. ,,Sinds mei 1968 is er niets veranderd”, vindt Foisse. ,,Een nieuwe revolutie is de enige oplossing.” Hun baas is gewaarschuwd.
Natuurlijk, als kapotstaken van de onderneming niet meer werkt (of te duur is voor de stakingskas) dan pakken we de baas persoonlijk, de vuile uitbuiter. Want als een bedrijf niet meer rendeert en moet saneren is het zijn schuld! En van geen ander! Dat we internationaal niet meer kunnen concurreren met onze korte werkweken, vroege en overvloedige pensioenen en hoge fiscale en sociale lasten, daar kunnen wij als werknemers niets aan doen. Gelukkig hebben we de CGT en de FO om ons de weg te wijzen en ons te bevrijden van het kapitalisme. Aanstaande vrijdag vieren we weer ons feest. Proletariers aller landen, verenigt u!
Ik ben geïndoctrineerd door Carls woorden. Ik ga mijn leidinggevende gijzelen. Een goede reden heb ik er niet voor, maar dat hoeft ook niet als ik zo het stukje van de correspondent lees.
En ik laat hem pas vrij na een dansje op Magic System.