Het doet me deugd te zien dat jullie Parijsblog zo snel terug hebben gevonden. Wij bevinden ons hier inderdaad in de Elzas, maar Molsheim is het niet. Emile lijkt vandaag even de honneurs waar te nemen van François, die vooralsnog schittert door afwezigheid...
Een raadplaat. Dat lijkt me wel het ultieme bewijs dat de Correspondent terug is! En dat hij zelfs weer genegen is te reageren op de potsierlijke, krankjorume en doorgaans onzinnige antwoorden van ....nou ja laat ik voor mezelf spreken. Maarre..Elzas....ik dacht persoonlijk meer dat we hier in de Lorraine waren. Dat het een vakwerkhuis is, en dat de rivier kolkt....mja daar kan ik het wel mee eens zijn.
Met een onraadbaarheidsfactor van een dikke negen punten durf ik het gewoon niet aan de plaat te raden. Het is gewoon niet verantwoord om nog een poging te doen. Hoewel ik er lang voor heb getraind, acht ik het risico te groot. Er zijn nog 3 andere mederaders en die zijn nu enorm gedupeerd, dat realiseer ik me. Opnieuw blijkt dat ook raadplaten raden topsport is. Het organiserend comité moet zich nu toch echt realiseren dat topraders onder zulke grote psychische spanning staan dat het zonder speciale begeleiding gewoon niet kan. Excuses ook aan de sponsor.
De felicitatie is in dank aanvaard. Leuk plaatsje en vruchtbare grond schijnt dus. Als ik die foto zie zou ik zo in dat huis willen wonen. Prachtig vind ik het. Over dat Venitiaans blond er zal daar wel een beetje ijzerhoudende grond zijn geweest denk ik :-)
Van 2002 tot 2012 was Olivier van Beemen (Haarlem, 1979) freelance journalist in Frankrijk. Vanuit Parijs doorkruiste hij het land voor interviews en reportages. Hij schreef onder meer voor Elsevier, Knack en Het Financieele Dagblad. Zijn boek In Parijs verscheen op 1 oktober 2009. Hij woont nu in Amsterdam en geeft regelmatig lezingen over het belang van de Franse taal, op scholen en andere organisaties.
Nou was ik gisteren in Zuid Limburg en ik weet gewoon zeker dat dit in Mechelen is, met de woest kolkende Geul op de voorgrond. Absoluut!
Elzas-Lotharingen
Nou was ik laatst in de Elzas en ik weet gewoon zeker dat dit in Molsheim is, met de woest kolkende Bruche op de voorgrond. Absoluut!
;)
Leuk dat je de raadplaat nieuw leven inblaast!
Mooi de raadplaat is terug van weg geweest.
Een ding is zeker het is zo'n vakwerkhuis, wat je moet zoeken in de D'alsace, beste mede raadplaat raders.
Het doet me deugd te zien dat jullie Parijsblog zo snel terug hebben gevonden. Wij bevinden ons hier inderdaad in de Elzas, maar Molsheim is het niet.
Emile lijkt vandaag even de honneurs waar te nemen van François, die vooralsnog schittert door afwezigheid...
Een raadplaat. Dat lijkt me wel het ultieme bewijs dat de Correspondent terug is! En dat hij zelfs weer genegen is te reageren op de potsierlijke, krankjorume en doorgaans onzinnige antwoorden van ....nou ja laat ik voor mezelf spreken.
Maarre..Elzas....ik dacht persoonlijk meer dat we hier in de Lorraine waren. Dat het een vakwerkhuis is, en dat de rivier kolkt....mja daar kan ik het wel mee eens zijn.
Gewoon weer stiekum een raadplaat plaatsen? Mooi is dat. Ik moet nog even wat stroompjes af kayakken voordat ik deze weet.
hmm. Straatsburg?
De raadplaat in stroomversnelling?
Colmar?
Topografisch gezien is Colmar tot nog toe het dichtstbij.
Ballon d'Alsace? In ieder geval een mooi plaatsje.
Ik gok op Munster aan de Fecht.
Maar wat deed je daar?
Kaysersberg?
Het antwoord is dus eenvoudig Kaysersberg. Twee keer goed nu? Twee biertjes?
Met een onraadbaarheidsfactor van een dikke negen punten durf ik het gewoon niet aan de plaat te raden. Het is gewoon niet verantwoord om nog een poging te doen. Hoewel ik er lang voor heb getraind, acht ik het risico te groot. Er zijn nog 3 andere mederaders en die zijn nu enorm gedupeerd, dat realiseer ik me. Opnieuw blijkt dat ook raadplaten raden topsport is. Het organiserend comité moet zich nu toch echt realiseren dat topraders onder zulke grote psychische spanning staan dat het zonder speciale begeleiding gewoon niet kan. Excuses ook aan de sponsor.
Naar mijn idee heeft vaee een krat Grolsch met kroonkuken verdiend.
Maar zoals gebruikelijk wachten we netjes op het antwoord van de Correspondent.
Simone
Kaysersberg it is, gefeliciteerd VAEE! Uw correspondent was even op zoek naar zijn roots :-)
De felicitatie is in dank aanvaard.
Leuk plaatsje en vruchtbare grond schijnt dus. Als ik die foto zie zou ik zo in dat huis willen wonen.
Prachtig vind ik het. Over dat Venitiaans blond er zal daar wel een beetje ijzerhoudende grond zijn geweest denk ik :-)