Oesters en hongerstakers

Vaak lees je in de krant over een belangrijk vraagstuk, maar weet je niet hoe het afloopt. De afloop is vaak minder interessant of mediageniek dan het probleem en verdwijnt in een zogenoemd paalbericht (een kort bericht aan de zijkant van de pagina) of haalt de krant überhaput niet. Daarom hier: nieuwe berichten over de oesters van Arcachon en de hongerstakers van Limoges.

Na een test op muizen mogen de oesterkwekers van het bassin van Arcachon sinds gister hun product weer verkopen. Zij doen dat echter nog niet. Ze willen de uitslag van de autopsie afwachten op het tweede slachtoffer dat na de consumptie van oesters aan een plotselinge ziekte overleed. Ze hopen dat de media en autoriteiten evenveel aandacht besteden aan de opheffing van het verkoopverbod als aan de instelling daarvan.

Hoewel vrijwel alle hongerstakers van Limoges die ik sprak, me verzekerden dat ze jusqu'au bout, tot het eind, zouden gaan, hebben de 44 illegalen hun hongerstaking na ruim een maand opgegeven. 'De mensen begonnen te verzwakken en geven er de voorkeur aan te stoppen om hun gezondheid te beschermen en te onderhandelen met de prefectuur,' zei de woordvoerder van de hongerstakers.

Begrijpelijk, maar - wellicht ben ik te cynisch of inhumaan - wel een beetje zwak. Eerst veel aandacht trekken en de prefectuur min of meer chanteren met een hongerstaking (waarom zouden hongerstakers wel een verblijfsvergunning verdienen en andere illegalen niet?), en als de gezondheid serieus in gevaar komt: stoppen. Ik geef toe: het is heel makkelijk oordelen als EU-burger die net een jus d'orange, koffie en broodje nutella achter de kiezen heeft, maar toch. De prefectuur stelde vanaf het begin te willen praten op voorwaarde dat de hongerstaking gestopt zou worden.

Toen ik er twee weken geleden over berichtte, beloofde ik al er spoedig iets verder op in te gaan, wat ik, als ik weer iets meer tijd hebt, echt zal doen.