Drama
Gisteravond had ik het privilege het stakingsleed nog eens van dichtbij mee te maken. Zoals eenieder wil ik af en toe wel eens wat Hoge Cultuur snuiven en ik had zin in zo'n sappig stuk van Molière. Aangezien diens 'huistheater' Comédie Française staakt, ging ik met drie vrienden naar Dom Juan in Théatre Marigny, nabij de Champs Elysées.
Leuk toneelstuk, soms wat lastig Frans (voor kenners: van Pierrot heb ik ongeveer drie woorden begrepen) en m'n vriendin dreigde na een drukke werkdag af en toe in slaap te vallen, maar al met al goed vermaak. Aan al het goede komt een eind, zo ook aan Dom Juan. Rond kwart voor elf had God hem gestraft voor al zijn ontrouw en hem in een brandend gat laten verdwijnen.
Even geen Beaujolais Nouveau voor ons gisteren, iedereen moest vandaag vroeg weer aan de arbeid. Metrolijn 1 was relatief weinig ontregeld en had ons die avond verrassend snel naar het theater gebracht. Kijken of die ons ook zo snel terug zou brengen.
Op het perron zag het er hoopgevend uit. Weinig mensen aan beide zijden, dat duidde vast op regelmatig rijdende treinen. Beetje jammer van het kokette Françaisetje dat op een bankje zat te kotsen (vermoedelijk Beaujolais), maar als er rap een metro aan kwam rijden, was ik bereid het voor lief te nemen.
U raadt het al. Die metro kwam niet. Zeker twintig minuten wachtten we en het perron zag inmiddels zwart van de mensen, toen we besloten het op de Vélib' te proberen. De Champs- Elysées, de meest overschatte avenue ter wereld, is volgens de gemeente echter zo mooi dat fietsenrekken uit de toon zouden vallen. Je moet dus in obscure zijstraatjes zoeken naar een leenfiets.
We bleken echter niet de enigen met dat briljante idee. Geen fiets te bekennen. Dan maar eens lekker gek, een taxi. Opnieuw waren we verre van uniek. Op een standplaats troffen we een grote rij mensen en geen enkel voertuig.
Dan dus maar lopen van de Champs-Elysées, via de Hallen (daar stond mijn fiets nog na deze reportage) naar het Panthéon, waarnaast ik woon. De temperatuur was inmiddels enkele graden onder nul. Een (werkende) Vélib' kwamen we niet meer tegen, maar het is wel een mooie wandeling van een kilometertje of zes, over Place de la Concorde, langs de Tuilerieën, door de galerijen van de Rue de Rivoli en over het Ile de la Cité. Twee uur na de dood van Dom Juan waren we thuis.
Leuk toneelstuk, soms wat lastig Frans (voor kenners: van Pierrot heb ik ongeveer drie woorden begrepen) en m'n vriendin dreigde na een drukke werkdag af en toe in slaap te vallen, maar al met al goed vermaak. Aan al het goede komt een eind, zo ook aan Dom Juan. Rond kwart voor elf had God hem gestraft voor al zijn ontrouw en hem in een brandend gat laten verdwijnen.
Even geen Beaujolais Nouveau voor ons gisteren, iedereen moest vandaag vroeg weer aan de arbeid. Metrolijn 1 was relatief weinig ontregeld en had ons die avond verrassend snel naar het theater gebracht. Kijken of die ons ook zo snel terug zou brengen.
Op het perron zag het er hoopgevend uit. Weinig mensen aan beide zijden, dat duidde vast op regelmatig rijdende treinen. Beetje jammer van het kokette Françaisetje dat op een bankje zat te kotsen (vermoedelijk Beaujolais), maar als er rap een metro aan kwam rijden, was ik bereid het voor lief te nemen.
U raadt het al. Die metro kwam niet. Zeker twintig minuten wachtten we en het perron zag inmiddels zwart van de mensen, toen we besloten het op de Vélib' te proberen. De Champs- Elysées, de meest overschatte avenue ter wereld, is volgens de gemeente echter zo mooi dat fietsenrekken uit de toon zouden vallen. Je moet dus in obscure zijstraatjes zoeken naar een leenfiets.
We bleken echter niet de enigen met dat briljante idee. Geen fiets te bekennen. Dan maar eens lekker gek, een taxi. Opnieuw waren we verre van uniek. Op een standplaats troffen we een grote rij mensen en geen enkel voertuig.
Dan dus maar lopen van de Champs-Elysées, via de Hallen (daar stond mijn fiets nog na deze reportage) naar het Panthéon, waarnaast ik woon. De temperatuur was inmiddels enkele graden onder nul. Een (werkende) Vélib' kwamen we niet meer tegen, maar het is wel een mooie wandeling van een kilometertje of zes, over Place de la Concorde, langs de Tuilerieën, door de galerijen van de Rue de Rivoli en over het Ile de la Cité. Twee uur na de dood van Dom Juan waren we thuis.
Ah, ik heb ook een keer zo'n mooie nachtwandeling mogen maken, van Champs-Elysees naar het Pantheon, met minus-vier graden en een gehakte vriendin.
Er zijn leukere dingen aan Parijs...
--Victor
:-)
Mooi verhaal.