Misdaad neemt af, vooral op papier
Op oudjaarsnacht verbrandden geen 372 auto's, zoals aanvankelijk gemeld werd,maar 878. Hier twee uitgebrande auto's in Putaux, bij Parijs. Foto: Grébert.
Frankrijk is stukken veiliger dan voorheen... zolang je de criminaliteitscijfers maar halveert. Vandaag blijkt dat op oudjaarsnacht ruim twee keer meer auto's in de fik zijn gestoken dan de politie officieel meldde. Het is voor president Sarko en minister van Binnenlandse Zaken MAM (Michèle Alliot-Marie) te hopen dat het om een uitzondering gaat.
Sarkozy, die er prat op gaat dat hij Frankrijk veiliger heeft gemaakt als minister van Binnenlandse Zaken (2002-2004 en 2005-2007), is vaker beschuldigd van manipulatie van de cijfers. Om duistere redenen zouden talrijke aangiften van misdrijven niet meegerekend worden in de officiële misdaadcijfers. Bovendien stijgt het aantal gemelde persoonsmisdrijven nog steeds. Zelf ondervond ik eind november helaas ook dat je niet overal in Frankrijk fijn je ding kunt doen...
Labels: geweld, Nicolas Sarkozy
Triest, ik zal een geheimpje vertellen. Ook in het kleine polderlandje zijn de cijfers niet altijd juist. We schijnen hier een "rustige" oudejaarsnacht te hebben beleefd, in werkelijkheid is er heel wat afgevandaliseerd en klopten ook de aantallen afgebrande auto's niet ...
De tentamencijfers op Middelbare Scholen worden echter wel opgetrokken om de slagingskans bij het examen groter te maken. Dat compenseert weer...
Ik kan mij niet bedwingen om met de beste bedoelingen een interventie te posten.
Ik heb nu pas je ervaringen gelezen als slachtoffer (excuses). Ik deel echter niet je mening...
Aangaande de positie van het slachtoffer doe je het franse strafrechtssysteem volgens mij onrecht aan. De arrogantie en onvriendelijkheid van de actoren op het terrein valt niet goed te praten- uiteraard. Dat hangt volgens mij echter veeleer samen met de beschikbare middelen en het perverse effect van de "broken window theory" sinds de wet Perben II. Frankrijk heeft echter (zowel onder de linkse als rechtse regeringen) sinds de wet van 3 januari 1977 en vooral met de wet van 15 juni 2000 (al werd die deels uitgehold) wel degelijk veel voor het slachtoffer -als nieuwe actor in het strafproces- gedaan. Zijn dit louter declaratieve wetten (lois tribunitiennes)? Dit betwijfel ik ten stelligste. In Nederland, Duitland en Engeland-Wales is de positie zeker niet sterker of beter... Al zijn ze misschien vriendelijker bij het eerste contact en de begeleiding? Valt ook te bezien. Je spreekt immers enkel over één faze van de procedure. Je had het er misschien niet bij moeten laten...legal action demands an action...
P.S. Ook aangaande de cijfers heb ik een dissenting opinion maar dat zou me te ver leiden. Als ik ooit eens de quiz win kun je me misschien over dit alles van het tegendeel overtuigen ;-).