Witte fietsen in vijftien Franse steden

Het viel me eergisteren op bij een overstap in Dijon, waar mijn TGV een uur vertraging had en ik zodoende even een rondje door de stad kon lopen. Voor het station stond 'Vélodi' op me te wachten.
De bekendste is uiteraard Vélib' in Parijs en de eerste was Vélo'v in Lyon in mei 2005 (waarover ik een jaar geleden al eens berichtte). Liefst twaalf andere Franse steden hebben inmiddels ook bijna-gratis leenfietsen, waarbij opvalt dat de concurrentie er bij een aantal steden ook uit bestaat een zo ridicuul mogelijke naam aan het project te geven: V'hello in Aix-en-Provence (wat mij betreft de winnaar van de namencontest), Vélam in Amiens, V'eol in Caen, Vélocité in Besançon en Mulhouse, Libre-service à Vélo in La Rochelle, Le Vélo in Marseille, Vélomagg' in Montpellier Vélo+ in Orléans, BIP! in Perpignan, Vélo à la Carte in Rennes en VélôToulouse in Toulouse.
Ook al is het dan wat hyperig en is het de vraag of het overal even goed zal werken, ik ben blij met de ontwikkeling.
Vélib' bij Eiffeltoren. Foto: Batigolix (flickr)
Labels: fiets
Nou daar kunnen we in NL nog wat van leren, al komt de OVfiets (lid worden, op n station fiets halen en na een scannetje is alles geregeld) een eindje. Maar als ik me niet vergis heb je zelf al ns geschreven over het feit dat je n fiets hebt in Parijs. Als je eens tijd hebt: hoe bevalt dat fietsen in Parijs, snapt het andere verkeer iets van je kwetsbaarheid, zet je een helm op enne: staat ie er iedere ochtend nog als je met je eigen "VélO-livier" op pad wilt?
Ja, heel goede ontwikkeling. En de tram van Montpellier is natuurlijk de mooiste ;-))
De Vél'Olivier (die zou het zeker goed doen) staat op dit moment bij fietsenmaker Bicycland (ook een fraai naam) en is eind vd middag klaar. Ik zal binnenkort eens een berichtje over fietsen in Parijs plaatsen.
Ik zag toen ik er laatst was dat het zelfs naar het buitenland is overgeslagen: Brussel heeft nu CycloCity (nog niet eens zo'n slechte naam...).
Zo'n 15 jaar geleden ging het al prima, dat fietsen in Parijs. En dan precies a la Sauce Hollandaise. Dat ging zo; met zijn tweeen naast elkaar- een grote ruimte ertussen latend- zonder verlichtng, zonder richting te geven, brutaal zwabberend over de weg. Doodsbang maakte je de parijsenaren hiermee. Misschien een beetje aso, maar je eigen veiligheid was gewaarborgd.
Men reed met een grote boog om je heen, of durfde in het geheel niet in te halen. Het resultaat; ontzag met een grote O. Helemaal als er op de krakkemikkerige bagagedrager nog een verstekeling zat.
Maar fietste je keurig volgens de regels, werd er gereageerd met hoofdschudden, getoeter of erger, want je spoorde toch niet met een fiets in Parijs???
La Sauce Hollandaise is niet geschikt voor kinderen onder de 25 jaar...
Wat een geinige term, sauce hollandaise. Het is een oude wens van me, een keer uitgebreid fietsen door Parijs. Het kwam er nooit van tijdens de culturele blixembezoekjes van de laatste jaren maar deze zomer wil ik het gaan doen. Met als ultieme wens fietsen over de grote boulevards en de CE, op een stille, warme zondagochtend, zo om een uur of half 6. Call me silly maar dat lijkt me geweldig! Croissantje met sauce hollandaise, hmmmm.
Ik fiets zelf liever met mijn vouwfiets door Parijs. Als de afstanden wat te lang zijn vouw ik hem op en pak ik de metro of de rer.