Waar is kapper David?

Het is tijd om naar de kapper te gaan. Sinds eind december ben ik niet meer geweest. Op dat gebied ben ik sinds ik in de Marais woon zeer monogaam. Ik ga alleen nog maar naar David, die mijn haar niet alleen begrijpt, maar het ook Venetiaans blond vindt. Ik schreef er al eens een column over.
Vrijdag, na het doktersbezoek, wil ik snel nog even langswippen, maar ben ik helaas te laat. David kan me niet meer helpen. Dinsdag is hij er niet, maar maak ik wel een afspraak voor vandaag elf uur. Trots constateer ik dat ik me er niet voor schaam openlijk naar le monsieur qui travaille ici te vragen (ik vind het wel wat ver gaan dat ik zijn naam ken). Wat ben ik toch heerlijk geïntegreerd in mijn homobuurtje.
De kapper ligt op de route naar het Centre Pompidou, dat komt goed uit. Eenmaal aangekomen blijkt David echter om onbegrijpelijke redenen niet op zijn werk te zijn verschenen. De kapster die er wel is, verontschuldigt zich, nadat ik me verontschuldig dat ik tien minuten te laat ben. Ze heeft geen idee waar David uithangt. Ze stelt niet voor mij dan maar te knippen: ze is niet alleen druk, maar begrijpt waarschijnlijk bovenal dat David mijn haar begrijpt. Ze noteert mijn telefoonnummer en zal me bellen als David weer boven water is. De telefoon blijft akelig stil.

Een kapper in de buurt, niet de mijne. Foto: Loriane, Zachary, Agnès et Nicolas