Het Franse lied: Assassin - Ecologie: sauvons la planète
Milieubewustzijn is net als elders in Europa in de mode in Frankrijk. Volgens de officiële rangorde is milieuminister Jean-Louis Borloo op de premier na de belangrijkste minister van het land. Frankrijk stelt een extra heffing in op CO2-uitstoot, is een koploper met milieuvriendelijke TGV's, Parijzenaars fietsen steeds meer, en bij ieder nieuw project wordt naar de 'duurzaamheid' ervan gekeken. Ook waren de Groenen de grote winnaars bij de Europese verkiezingen dit jaar in Frankrijk.
Zelf zie ik mezelf als milieubewust sinds een eerdere golf eind jaren tachtig, toen ik lid werd van het WNF, de natuur ontdekte als ranger, en huis-aan-huis geld inzamelde voor het regenwoud. Het is de reden dat ik zo min mogelijk vlieg (ook al komt daar de laatste jaren wat de klad in met talrijke tripjes naar de VS en ook naar IJsland) en dat ik nooit mijn rijbewijs heb gehaald (waar ik soms wel een beetje van baal).
Soms vind ik de Fransen wat nepperig met het milieubewustzijn, dat meer weg heeft van een modegril, dan van een echte overtuiging. Des te aardiger vind ik het dat ik gisteren op een liedje stuitte waarin de rapgroep Assassin (moordenaar) al in 1992 opriep zuinig te zijn op de planeet. Muzikaal stelt het helaas niet zo veel voor.
Zelf zie ik mezelf als milieubewust sinds een eerdere golf eind jaren tachtig, toen ik lid werd van het WNF, de natuur ontdekte als ranger, en huis-aan-huis geld inzamelde voor het regenwoud. Het is de reden dat ik zo min mogelijk vlieg (ook al komt daar de laatste jaren wat de klad in met talrijke tripjes naar de VS en ook naar IJsland) en dat ik nooit mijn rijbewijs heb gehaald (waar ik soms wel een beetje van baal).
Soms vind ik de Fransen wat nepperig met het milieubewustzijn, dat meer weg heeft van een modegril, dan van een echte overtuiging. Des te aardiger vind ik het dat ik gisteren op een liedje stuitte waarin de rapgroep Assassin (moordenaar) al in 1992 opriep zuinig te zijn op de planeet. Muzikaal stelt het helaas niet zo veel voor.
Labels: het Franse lied, milieu, rap
We zaten een paar weken geleden weer eens in zo'n campingchalet in het Zuidfranse Narbonne. Splinternieuw. We noemden het een biohuisje. Bij elke kraan een sticker om je -in alle talen- te helpen herinneren de kraan niet overbodig te laten lopen... Biologisch afbreekbare vloer. Ecologisch verantwoorde inventaris. En in elk spotje een kapotte (dacht ik) spaarlamp...
Bij navraag bleek dat, voordat je uberhaupt een lamp aan kon doen, je eerst een kaartje in een detectieapparaat moest stoppen. Dat kaartje zat aan je sleutelbos. Dus je raadt het al: weggaan en een lamp aanlaten kon niet meer. Zelfs geen buitenlamp...
Dat je dan bij thuiskomst 's avonds laat op je s#@$%l ga in het donker doet er niet toe.
En dat je daarna een liter mineraalwater uit een PLASTICfles nodig heb om af te koelen ook niet.
We hebben de motor van de auto de hele nacht laten draaien. Zo hadden we toch een goede leeslamp en hielpen we tegelijkertijd mee aan de opwarming van de aarde. Want wees eerlijk, we houden toch meer van zomerse temperaturen...
Simone, een echte reiziger heeft natuurlijk een zaklamp bij zich (of liever: een knijpkat) om in het donker de weg te vinden. Maar ik snap het wel een beetje. De moraal van je verhaal is: bio-verantwoord is leuk maar liever niet in de vakantie:-)