'Dood ons, dood ons'
Place de la Nation. Foto: Olivier van BeemenZaterdagavond half negen, Place de la Nation, Parijs. Mijn fiets besluit ik in een zijstraat te parkeren, ver van het plein waar de demonstratie tegen het arbeidscontract voor jongeren (CPE) eindigde. Niet alleen omdat ik niet wil dat hij als projectiel tegen de CRS (Franse equivalent van ME) gebruikt wordt, maar vooral omdat er zoveel glas ligt, dat een rondje over het plein me gegarandeerd zou dwingen tot een nieuwe binnen- en buitenband.
Op het plein staat een van de imposantste politiemachten die ik ooit gezien heb. Het gevecht dat volgde op de demonstratie is voorbij, maar bushokjes, telefooncellen en rondslingerende straatstenen bewijzen dat het heftig was. De fanatiekste jongeren hebben zich naar de Sorbonne begeven, hoor ik. Daar ga ik dus ook heen.
In het Quartier Latin aangekomen, zie ik dat de Boulevard Saint-Michel ter hoogte van de Sorbonne is afgezet. Na wat rondfietsen blijkt dat ik er alleen vanaf de Jardin du Luxembourg nog kan komen.
Het is half tien. De sfeer is grimmig. Enkele honderden studenten eisen de 'bevrijding van de Sorbonne' (om de universiteit vervolgens zelf weer te bezetten en waarschijnlijk de nodige schade toe te brengen, zoals vorige week ook gebeurde).
Een redelijk dronken jongen springt tegen de grote ijzeren versperring op, die de Sorbonne moet beschermen tegen de studenten. 'Jullie durven wel met je wapenstokken, hè,' roept hij naar de oproerpolitie achter het hek. 'Dood ons, dood ons.'
Ik vraag hem waarom hij de politie zo provoceert. Is hij soms uit op rellen? Hij schreeuwt me toe dat het helemaal geen provocatie is. De ME voor de universiteit, dat vindt hij pas provocatie.
En wat mijn mening over het CPE dan wel niet is, vraagt hij redelijk dreigend. Ik zeg dat dat er niet zoveel toe doet, omdat ik 'een neutrale buitenlandse journalist' ben. Gelukkig blijkt een discussie met een vriendin van hem iets gemakkelijker te verlopen. Ze verontschuldigt zich voor hem dat hij zo dronken is, maar legt uit dat ze zo wanhopig zijn over de koppigheid van de regering, dat ze dit wel moeten doen.
Samen met anderen gooit hij flessen, vuilniszakken en molotovcocktails over het hek. Een aantal keren bestormen enkele tientallen het hek, dat stevig genoeg blijkt om hun aanvallen te weerstaan.
Met twee andere jongens heb ik een redelijker gesprek, over het eventuele nut van het CPE. 'Misschien hebben wij het wel helemaal mis,' zegt student Sylvestre tot mijn verbazing als ik enkele argumenten heb gegeven waarom ik denk dat het CPE misschien helemaal zo slecht nog niet is. Toch blijft het voor Sylvestre een schandaal dat de ME de Sorbonne afschermt tegen de studenten. 'La Sorbonne nous appartient,' zegt hij: de Sorbonne is van ons.
Ondertussen blijkt ook de zijde van de de Jardin du Luxembourg afgezet door de ME. Ik bevind me in een soort niemandsland op de Boulevard Saint-Michel, aan vier kanten ingesloten door oproerpolitie. Het heeft iets surrealistisch.
Plotseling klinkt er luid gejuich. De kledingwinkel GAP heeft vlam gevat, net als een ME-busje. Reactie: een waterkanon, eerst op het vuur en dan op de menigte, en traangasgranaten. Die blijken niet bijzonder aangenaam te zijn, zoals ik al vermoedde. De ervaren oproerkraaiers hebben brillen, maar ik heb slechts mijn sjaal om me te beschermen.
Even later forceren de jongeren dan toch een bres in de ijzeren versperring. Voordat ze massaal de Place de la Sorbonne betreden, besluit de CRS dat het voldoende is. Ze sluiten de jongeren in. Voordat het echt tot meppen komt, besluit ik er vandoor te gaan. Dankzij mijn perskaart mag ik langs het cordon van de politie. Andere jongeren worden eerst uitgebreid gecontroleerd en sommigen mogen het 'slagveld' überhaupt niet verlaten. Later blijkt dat er net als op de Place de la Nation de nodige arrestaties verricht (156 in totaal) worden en dat er enkele gewonden vallen, in totaal 24 die avond, onder wie zeven ME'ers.
Ik pak mijn fiets, die goed werd bewaakt door enkele tientallen agenten, rij de hoek om richting Panthéon en zit vijf minuten later weer in mijn appartement.
Zie ook onder meer de PZC van vandaag.
Hek voor de Place de la Sorbonne, met protesterende studenten. Foto: Olivier van Beemen
Op het plein staat een van de imposantste politiemachten die ik ooit gezien heb. Het gevecht dat volgde op de demonstratie is voorbij, maar bushokjes, telefooncellen en rondslingerende straatstenen bewijzen dat het heftig was. De fanatiekste jongeren hebben zich naar de Sorbonne begeven, hoor ik. Daar ga ik dus ook heen.
In het Quartier Latin aangekomen, zie ik dat de Boulevard Saint-Michel ter hoogte van de Sorbonne is afgezet. Na wat rondfietsen blijkt dat ik er alleen vanaf de Jardin du Luxembourg nog kan komen.
Het is half tien. De sfeer is grimmig. Enkele honderden studenten eisen de 'bevrijding van de Sorbonne' (om de universiteit vervolgens zelf weer te bezetten en waarschijnlijk de nodige schade toe te brengen, zoals vorige week ook gebeurde).
Een redelijk dronken jongen springt tegen de grote ijzeren versperring op, die de Sorbonne moet beschermen tegen de studenten. 'Jullie durven wel met je wapenstokken, hè,' roept hij naar de oproerpolitie achter het hek. 'Dood ons, dood ons.'
Ik vraag hem waarom hij de politie zo provoceert. Is hij soms uit op rellen? Hij schreeuwt me toe dat het helemaal geen provocatie is. De ME voor de universiteit, dat vindt hij pas provocatie.
En wat mijn mening over het CPE dan wel niet is, vraagt hij redelijk dreigend. Ik zeg dat dat er niet zoveel toe doet, omdat ik 'een neutrale buitenlandse journalist' ben. Gelukkig blijkt een discussie met een vriendin van hem iets gemakkelijker te verlopen. Ze verontschuldigt zich voor hem dat hij zo dronken is, maar legt uit dat ze zo wanhopig zijn over de koppigheid van de regering, dat ze dit wel moeten doen.
Samen met anderen gooit hij flessen, vuilniszakken en molotovcocktails over het hek. Een aantal keren bestormen enkele tientallen het hek, dat stevig genoeg blijkt om hun aanvallen te weerstaan.
Met twee andere jongens heb ik een redelijker gesprek, over het eventuele nut van het CPE. 'Misschien hebben wij het wel helemaal mis,' zegt student Sylvestre tot mijn verbazing als ik enkele argumenten heb gegeven waarom ik denk dat het CPE misschien helemaal zo slecht nog niet is. Toch blijft het voor Sylvestre een schandaal dat de ME de Sorbonne afschermt tegen de studenten. 'La Sorbonne nous appartient,' zegt hij: de Sorbonne is van ons.
Ondertussen blijkt ook de zijde van de de Jardin du Luxembourg afgezet door de ME. Ik bevind me in een soort niemandsland op de Boulevard Saint-Michel, aan vier kanten ingesloten door oproerpolitie. Het heeft iets surrealistisch.
Plotseling klinkt er luid gejuich. De kledingwinkel GAP heeft vlam gevat, net als een ME-busje. Reactie: een waterkanon, eerst op het vuur en dan op de menigte, en traangasgranaten. Die blijken niet bijzonder aangenaam te zijn, zoals ik al vermoedde. De ervaren oproerkraaiers hebben brillen, maar ik heb slechts mijn sjaal om me te beschermen.
Even later forceren de jongeren dan toch een bres in de ijzeren versperring. Voordat ze massaal de Place de la Sorbonne betreden, besluit de CRS dat het voldoende is. Ze sluiten de jongeren in. Voordat het echt tot meppen komt, besluit ik er vandoor te gaan. Dankzij mijn perskaart mag ik langs het cordon van de politie. Andere jongeren worden eerst uitgebreid gecontroleerd en sommigen mogen het 'slagveld' überhaupt niet verlaten. Later blijkt dat er net als op de Place de la Nation de nodige arrestaties verricht (156 in totaal) worden en dat er enkele gewonden vallen, in totaal 24 die avond, onder wie zeven ME'ers.
Ik pak mijn fiets, die goed werd bewaakt door enkele tientallen agenten, rij de hoek om richting Panthéon en zit vijf minuten later weer in mijn appartement.
Zie ook onder meer de PZC van vandaag.
Hek voor de Place de la Sorbonne, met protesterende studenten. Foto: Olivier van Beemen
Mooi verslag!
Merci!
Hallo Olivier,
Met interesse lees ik je verslagen over de CPE-toestanden. Het valt niet mee om een realistisch beeld te krijgen van wat er nu allemaal aan de gang is, maar jouw blog helpt daarbij in ieder geval.
Ik ben benieuwd naar je volgende update. Ga zo door!
Jeroen
Salut Olivier!
Grappig om je blog te lezen! Woon zelf ook in Parijs en ben (niet een van de beruchte hoor!) studente hier. Tijdelijk, dus vandaar dat ik nog regelmatig ook het Nederlandse nieuws check, waar ik jouw blog tegen kwam. Ben zelf niet echt betrokken bij de 'bras de fer'. Kan niet helemaal begrijpen waar alle ophef over is, maar misschien is dat wel mijn nuchtere Nederlandse kijk op de zaak. Was voorlopig nog niet van plan om mee te gaan staken, stenen gooien enz! En indien wel, dan laat ik het je weten! :)
Veel succes et peut être a bientôt!
Anne