Quartier Latin: nieuws op straat

Gendarme bij bezette Sorbonne ruim anderhalve week geleden, toen er nog geen ijzeren versperring was. Links de universiteit met studenten. Foto: Olivier van Beemen.

Meer dan ooit ligt, staat en loopt het nieuws op dit moment op straat in Parijs. Zojuist heb ik ontdekt dat de dichtsbijzijnde flessenbak verwijderd is (dit is nog niet het nieuws...). Die staat toevallig ook op enkele tientallen meters van de Sorbonne-universiteit: vast geen toeval. Ik vraag een gendarme die er vlakbij staat, of hij soms weet waar de bak naar toe is verhuisd.
Die heeft geen idee, maar is wel in voor een gesprekje. Ik vertel niet dat ik journalist ben, want ordebewakers mogen eigenlijk niet met de pers praten. Zijn team komt uit Beaune in Bourgondië, meer bekend om zijn voormalige hospitaal Hôtel Dieu en zijn wijnen, dan om onlusten. Parijs is voor hem goeddeels onbekend en hij vindt het er maar koud.
Gendarme en CRS (Franse ME) zijn uit alle delen van het land gekomen ter versterking. Aan de nummerborden herken je de herkomst: onder meer Lyon (69), Metz (57) en Rennes (35).
Hij vertelt dat de ordebewakers (Franse ME) de uitdrukkelijke opdracht hebben passief te blijven, hoe ze ook uitgedaagd worden. De grootste angst is een bavure, een te harde charge waarbij zwaargewonden of doden zouden vallen. Die kan de regering een jaar voor de verkiezingen missen als kiespijn, vertelt de gendarme.
Mogelijk is dat zaterdag op Place de la Nation al gebeurd. Tijdens de rellen na de demonstratie raakte een vakbondslid van de post ernstig gewond. Hij ligt in coma en verkeert in levensgevaar. Officiële bronnen benadrukken dat er veel alcohol in zijn bloed zat, maar de linkse krant Libération wil doen geloven dat het de schuld van de CRS is.

Hoe het ook zij, net als tijdens de voorstadrellen, valt me op hoe onberispelijk de ordediensten, die toch niet zo'n fijne reputatie hebben, zich in het algemeen gedragen. Net als de gendarme bij mijn flessenbak zitten de meesten allesbehalve voor hun plezier al weken in Parijs. Ze worden constant geprovoceerd, uitgescholden, bekogeld en aangevallen, maar reageren zeer stoïcijns. Alleen als het echt uit de hand dreigt te lopen, treden ze op.
De actievoerders vergeten voor het gemak dat veel CRS en gendarmes hun baan allerminst kiezen uit voorliefde voor geweld. In een land waar de (jeugd)werkloosheid hoog is, heb je de banen nu eenmaal niet voor het uitkiezen.

Na de flessenbakepisode ga ik hardlopen in de Jardin du Luxembourg. En alweer hoor ik een demonstratie. Verbaasd dat het alweer begonnen is - de demonstratie staat later gepland - zie ik dat het gaat om een protest tegen genetisch gemodificeerde organismen. Het is een groepje van enkele tientallen aanhangers van boerenleider José Bové. Het arbeidscontract CPE moet het ook ontgelden, want dat blijkt slecht voor het milieu te zijn. Als demonstrant een betaald beroep was in Frankrijk, was het werkloosheidsprobleem in één klap opgelost.