Stierenvechten in Frankrijk
Foto: Olivier van Beemen
Ik heb een nogal vreemde eigenschap: ik ben al vijf keer (meestal voor een reportage) naar een stierengevecht (corrida) geweest, waarbij ik iedere keer aangegrepen word door de gruwelijkheid van het spektakel.
Dat vergeet ik vervolgens, waarna ik een jaar later de aantrekkingskracht niet kan weerstaan en opnieuw ga. Het overkwam me gisteren weer eens, toen ik naar een novillada (een stierengevecht met jonge torero's en jonge stieren) ging in de noordelijkste arena van Frankrijk. Die bevindt zich in Floirac, een voorstad van Bordeaux.
Aangrijpend is het vooral als de matador zijn zwaard niet in één keer goed in de halsslagader van de stier prikt, maar daar een keer of vier voor nodig heeft, wat gisteren meermaals gebeurde. Vol walging verliet ik dan ook de arena, wetend dat ik weer terug zal keren.
Echt tegenstander van de corrida ben ik trouwens niet. Ik vind dat je slechts overtuigd opposant kunt zijn als je vegetariër bent. De stieren worden immers uiteindelijk opgegeten en hebben een fantastisch leven in ruil voor twintig minuten marteling, terwijl een groot deel van de veestapel een verschrikkelijk leven heeft en de slachting is ook geen pretje. Als ik voor de keuze gesteld zou worden...
Laat maar komen de boze reacties!
Dat vergeet ik vervolgens, waarna ik een jaar later de aantrekkingskracht niet kan weerstaan en opnieuw ga. Het overkwam me gisteren weer eens, toen ik naar een novillada (een stierengevecht met jonge torero's en jonge stieren) ging in de noordelijkste arena van Frankrijk. Die bevindt zich in Floirac, een voorstad van Bordeaux.
Aangrijpend is het vooral als de matador zijn zwaard niet in één keer goed in de halsslagader van de stier prikt, maar daar een keer of vier voor nodig heeft, wat gisteren meermaals gebeurde. Vol walging verliet ik dan ook de arena, wetend dat ik weer terug zal keren.
Echt tegenstander van de corrida ben ik trouwens niet. Ik vind dat je slechts overtuigd opposant kunt zijn als je vegetariër bent. De stieren worden immers uiteindelijk opgegeten en hebben een fantastisch leven in ruil voor twintig minuten marteling, terwijl een groot deel van de veestapel een verschrikkelijk leven heeft en de slachting is ook geen pretje. Als ik voor de keuze gesteld zou worden...
Laat maar komen de boze reacties!
Boze reactie?
Staande ovatie!
Maar om eerlijk te zijn: het is inderdaad geen pretje, but then again: Ben een echte carnivoor, hou wel van een lekker mals biefstukje!
Citaat
Ik heb een nogal vreemde eigenschap: ik ben al vijf keer (meestal voor een reportage) naar een stierengevecht (corrida) geweest, waarbij ik iedere keer aangegrepen word door de gruwelijkheid van het spektakel."
Antw.
Dat eerste klopt. Dat is vreemd. Ook de term "Meestal voor een reportage” doet wat merkwaardig aan. Zullen wij zeggen driemaal beroepshalve, en tweemaal uit bewondering? Maar vreemder is de term "aangegrepen". (drama-ontroerend)
Nog een citaat:
"Aangrijpend is het vooral als de matador zijn zwaard niet in één keer goed in de halsslagader van de stier prikt, maar daar een keer of vier voor nodig heeft, wat gisteren meermaals gebeurde. Vol walging verliet ik dan ook de arena, wetend dat ik weer terug zal keren".
Antw.
Weer die ontroering, maar blijkbaar toch verslaafd aan lekker walgen. Zoiets als lekker griezelen bij een enge film.
Citaat:
"Echt tegenstander van de corrida ben ik trouwens niet. Ik vind dat je slechts overtuigd opposant kunt zijn als je vegetariër bent."
De stieren worden immers uiteindelijk opgegeten en hebben een fantastisch leven in ruil voor twintig minuten marteling,
antw.
Waarom moet je vegetariër zijn om het openbaar mishandelen van dieren af te keuren?
Je kunt ook ijveren voor een betere behandeling van slachtvee.
Tijdens het regime van keizer Nero was het gebruikelijk wat Christenen voor de leeuwen te werpen. Wij vinden dat zoiets niet meer kan, en je hoeft niet "overtuigd Katholiek" te zijn om dat af te keuren. Gladiatoren hadden trouwens net als de stieren in Zuid Frankrijk en Spanje, een best leven in het oude Rome, zeker als je dat vergelijkt met het ellendige bestaan als slaaf.
Tot besluit staat er op die website: Laat maar komen die boze reacties.
Ik ben niet boos, maar verbaasd.
Verbaasd dat iemand met zo'n goede opleiding zo vol bewondering kan spreken over zoveel primitiviteit.
Beste Olivier,
Stierenvechten is de kunst van “parar, templar y mandar”, ofwel van “de stier tot stilstand brengen, de woede van het dier intomen door hem met behulp van het doek om je heen te laten lopen en het beest te blijven leiden”.
Separaat e-mail ik je mijn belevenissen als "Niño de Holanda" in Spanje en Latijns-Amerika.
Peter Hattink