Tony Blair: uw president is zeer energiek, op alle vlakken
Tony en Nico kunnen het goed vinden samen. De rechtse Sarko heeft de linkse Britse ex-premier zelfs weten te strikken als eregast op het congres van zijn partij UMP. Het congres gisteren vormde het begin van de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen in maart. Aan die campagne zullen de nationale kopstukken, ook de president, actief deelnemen. Veel ministers stellen zich zelfs lokaal verkiesbaar, waarover later meer.
Blair, tegenwoordig speciaal gezant in het Midden-Oosten, had gisteren in Parijs niets dan lof voor de president van de verandering. 'In Frankrijk zou ik waarschijnlijk deel uitmaken van de regering', zei hij. 'Nee hoor grapje, ik zou in de hervormingsgezinde vleugel van de PS zitten.'
Ik denk niet dat hij een grapje maakt: zoals ik al vaker schreef, is Frans links dermate ouderwets dogmatisch (tegen marktwerking, tegen een flexibele arbeidsmarkt, tegen iedere verandering), dat sociaal-democratische politici als Blair, Wouter Bos of Duitse SPD'ers in Frankrijk meer overeenkomsten hebben met de UMP van Sarko dan met de Parti Socialiste.
Hier de vertaling van Blairs toespraak, zoals in het filmpje hierboven: 'Veranderingen zijn nooit populair. Als je ze aankondigt, volgt afkeuring en wanneer je ze invoert, volgen protesten. Maar als je er uiteindelijk in slaagt ze uit te voeren, accepteert iedereen ze. (...) Verandering vereist moed, betrokkenheid en vooral enorm veel energie.
Op dat vlak hebben jullie het geluk Nicolas Sarkozy als president te hebben. Een andere leider, van wie ik de naam niet noem, zei me: 'Sarkozy, die is heel erg actief (tonique), toch? Toen antwoordde ik: "Nou daar heb ik niets van gemerkt." Het is zeker dat uw president zeer energiek is. Op alle vlakken.'
Leuk te zien hoe deze zin één of twee seconden door moet dringen bij de UMP-achterban, waarna die buldert van het lachen. Uiteraard maakte Tony hier een subtiele knipoog naar het liefdesleven van het staatshoofd.
'De verschillen tussen links en rechts zullen blijven bestaan en zijn reëel. Toch is er iets dat vandaag de dag even belangrijk is als het tradititonele onderscheid tussen links en rechts. Dat is het verschil tussen een politiek die zich op de toekomst richt en een andere, die zich vast blijft houden aan het verleden.'
Take that, Franse socialisten. In your face. Sarko zat erbij te stralen.
'Leven in een land als Groot-Brittannië of Frankrijk is geen vervelende verplichting, maar een zegening. We hebben nog veel te doen samen, Frankrijk en Groot-Brittannië. En wie weet, spreken we op een goede dag dezelfde taal... Maar welke? Dat is voor het volgende discours. Merci à tout le monde.
Blair, tegenwoordig speciaal gezant in het Midden-Oosten, had gisteren in Parijs niets dan lof voor de president van de verandering. 'In Frankrijk zou ik waarschijnlijk deel uitmaken van de regering', zei hij. 'Nee hoor grapje, ik zou in de hervormingsgezinde vleugel van de PS zitten.'
Ik denk niet dat hij een grapje maakt: zoals ik al vaker schreef, is Frans links dermate ouderwets dogmatisch (tegen marktwerking, tegen een flexibele arbeidsmarkt, tegen iedere verandering), dat sociaal-democratische politici als Blair, Wouter Bos of Duitse SPD'ers in Frankrijk meer overeenkomsten hebben met de UMP van Sarko dan met de Parti Socialiste.
Hier de vertaling van Blairs toespraak, zoals in het filmpje hierboven: 'Veranderingen zijn nooit populair. Als je ze aankondigt, volgt afkeuring en wanneer je ze invoert, volgen protesten. Maar als je er uiteindelijk in slaagt ze uit te voeren, accepteert iedereen ze. (...) Verandering vereist moed, betrokkenheid en vooral enorm veel energie.
Op dat vlak hebben jullie het geluk Nicolas Sarkozy als president te hebben. Een andere leider, van wie ik de naam niet noem, zei me: 'Sarkozy, die is heel erg actief (tonique), toch? Toen antwoordde ik: "Nou daar heb ik niets van gemerkt." Het is zeker dat uw president zeer energiek is. Op alle vlakken.'
Leuk te zien hoe deze zin één of twee seconden door moet dringen bij de UMP-achterban, waarna die buldert van het lachen. Uiteraard maakte Tony hier een subtiele knipoog naar het liefdesleven van het staatshoofd.
'De verschillen tussen links en rechts zullen blijven bestaan en zijn reëel. Toch is er iets dat vandaag de dag even belangrijk is als het tradititonele onderscheid tussen links en rechts. Dat is het verschil tussen een politiek die zich op de toekomst richt en een andere, die zich vast blijft houden aan het verleden.'
Take that, Franse socialisten. In your face. Sarko zat erbij te stralen.
'Leven in een land als Groot-Brittannië of Frankrijk is geen vervelende verplichting, maar een zegening. We hebben nog veel te doen samen, Frankrijk en Groot-Brittannië. En wie weet, spreken we op een goede dag dezelfde taal... Maar welke? Dat is voor het volgende discours. Merci à tout le monde.
Nog even ter vergelijking hier het Engels van Sarko:
Labels: filmpje, Franse taal, Nicolas Sarkozy, rechts, Tony Blair, UMP, verkiezingen
Nou, we mogen constateren dat Le Correspondent zijn voornemen om zijn weblog vaker te vernieuwen totnutoe enorm waarmaakt. En als je dan geen fotocamera hebt, ach je filmcamera gericht op Blair is een mooi alternatief. Dat Frans van Tony deed me toch nog behoorlijk denken aan dat van die politieman in "Allo-Allo". Maar hij is wel lekker populair aan de praat zo.
Vanmorgen, bij het noodzakelijk schilderen van mijn appartementsmuren, trok ik de cd Double Enfance van Julien Clerc weer eens uit de kast. Ontdekte dat een van de liederen die madame Bruni voor hem schreef het fraaie en melancholieke Une vie de rien is. Heel geschikt voor als je een dag de neiging hebt de dekens over je hoofd te trekken en de boel de boel te laten. Je kan zeggen van Bruni wat je wil, lekkere teksten kan ze schrijven:
"mais je veux bien d'une vie de rien,
de longs matins ensomeillés
une vie passée entre tes seins,
à étudier ta peau de pres,
oui je veux bien d'une vie de rien,
les nuits les jours entremellés
une vie sans l'ombre d'un destin,
une vie posée entre tes mains"