Hoop en vertwijfeling strijden om de boventoon in de blik van uw verslaggever. Zie ik daar mensen? Zou ik voor het eerst in vier dagen antwoord krijgen als ik iets zeg? Zou ik nog een gesprek kunnen voeren na een kluizenaarschap waar geen einde aan lijkt te komen? Er klinkt een piepje, en nog een. Ik slaak een zucht van verlichting. Het is de zelfontspanner. Ik verdwijn weer in mijn eigen wereld, waar Les Enfants Terribles elkaar met sneeuwballen bekogelen, in een uitvoering van Philip Glass. Ik blijf nog even buiten. Binnen wacht stilte en het zware juk dat ik mijzelf heb opgelegd. Het juk van het schrijverschap.
Labels: In Parijs, mijn boek
Hoop en vertwijfeling strijden om de boventoon in de blik van uw verslaggever. Zie ik daar mensen? Zou ik voor het eerst in vier dagen antwoord krijgen als ik iets zeg? Zou ik nog een gesprek kunnen voeren na een kluizenaarschap waar geen einde aan lijkt te komen? Er klinkt een piepje, en nog een. Ik slaak een zucht van verlichting. Het is de zelfontspanner. Ik verdwijn weer in mijn eigen wereld, waar Les Enfants Terribles elkaar met sneeuwballen bekogelen, in een uitvoering van Philip Glass. Ik blijf nog even buiten. Binnen wacht stilte en het zware juk dat ik mijzelf heb opgelegd. Het juk van het schrijverschap.
Niet te lang blijven! Als je eenmaal de rust van de campagne ontdekt hebt en vervolgens de rust in jezelf, ben je niet meer geschikt voor het leven in de stad!
klopt, daarom blijf ik in Frankrijk wonen!
't wordt trouwens tijd dat je naar de kapper gaat, correspondent.
Verukkelijk, dit beeld van het drama van het schrijversschap. Alleen in een hutje, met het Zelf als Subject én als Object, met slechts het gezelschap van de camera met zelfontspanner als ultieme uiting van onthechting. Als je het nog erger wilt maken zou je vanavond lekker in je eentje kunnen gaan gourmetten of steengrillen...
En in de vroege lentekou, de wind die door de kieren van het huis giert, heerst slechts le Spleen, vrij naar Baudelaire:
Spleen
Quand le ciel bas et lourd pèse comme un couvercle
Sur l'esprit gémissant en proie aux longs ennuis,
Et que de l'horizon embrassant tout le cercle
II nous verse un jour noir plus triste que les nuits;
Qua muziek zou ik een plaatje opzetten van bijv Lou Reed, Berlin, of iets uit de Berlijnse periode van Bowie. Nightporter, van David Sylvian, ook erg geschikt. Alles van Simeon ten Holt, als de Ipod dat te bieden heeft.
Tering wat zal het een lekker boekie worden!
Ik heb nog wel een dvd-tip voor je: Swimming Pool van Francois Ozon!
Fijn te zien dat je je blog weer nieuw leven ingeblazen hebt!
Ik wil je bij deze veel succes wensen. Stop er pas mee als je stemmetjes gaat horen.
Simone
Een vraag die me als mede-MacBook-er al enige tijd bezig houdt: gebruik je een nederlands/engels/us QWERTY- of een frans AZERTY-klavier?
Verder: luister niet naar Simone, luister slechts naar die stemmetjes. Pas als ze over zijn ben je vrij.
En tot slot: ware creativiteit onstaat in armoede (lees: soberheid).
Zet hem op!
Haha, dank voor jullie reacties. Ik ben weer terug in de bewoonde wereld... Ik gebruik een azerty die ingesteld staat op qwerty. Thuis heb ik er een apart qwerty-toetsenbord bij.
Welkom terug in de wereld, hopelijk heeft de onthechting&onthaasting gebracht wat je hoopte. Las ergens van de week dat je na een week rust naar The Prodigy gaat in de Zenith! Weet je wel hoe enorm veel teringherrie die jongens maken? Die nieuwe plaat Invaders is leuk en hard en klinkt soms als Duran Duran live from the mental institution, maar het lijkt me wel een heftige overgang, want ze zullen wel niet unplugged spelen. Ik waarschuw maar even:-)
Anyway veel plezier.