BANLIEUE BLOG: 'Een bloeiperiode heeft de wijk niet gekend'

Vanaf vandaag staat mijn weblog tien dagen in het teken van La Grande Borne, een buurt in de Parijse voorstad Grigny. Morgen vestig ik mij daar om verslag te doen, zie dit eerdere bericht.

Vandaag interviewde ik in een café in Parijs de socioloog Sylvain Taboury, die in opdracht van het departement Essonne, onderzoek heeft gedaan in de buurt. La Grande Borne is ruim dertig jaar oud en is altijd een probleemgebied geweest. Taboury: 'Een bloeiperiode heeft de wijk niet gekend.' Telkens zijn er nieuwe maatregelen genomen ter verbetering, maar een ontwikkeling zit er niet in. En het overzicht raakte kwijt. De socioloog heeft geprobeerd dat terug te vinden. Zijn bevindingen staan hier.

De buurt is gebouwd tussen 1967 en 1971, net als veel vergelijkbare wijken in voorsteden, om de woningnood tegen te gaan. 'De problemen begonnen meteen al. Grigny ging van 3000 inwoners in een paar jaar naar 27.000, maar kreeg nauwelijks extra geld. Gevolg was dat een aantal basisvoorzieningen, zoals een goede busverbinding en een postkantoor lange tijd ontbrak,' zegt Taboury. Bovendien lag het geïsoleerd van de rest van de stad. De snelweg A6 'autoroute du soleil' snijdt Grigny in tweeën.
De problemen stapelden zich met de decennia op. Vaak wordt de oplossing gezocht in de sloop en heropbouw van een probleemwijk, maar dat vindt Taboury geen goed idee voor La Grande Borne. Hij roemt de laagbouw (twee à vier etages) van de buurt van architect Emile Aillaud, de originele woningen en de vele kunstwerken. 'Alles afbreken helpt niet. De werkloosheid is dan nog steeds 45 procent. Er zijn banen nodig,' zegt hij.
Taboury: 'Politici geven het ontwerp van een buurt, en daarmee dus de architect, de schuld van de problemen. Die zijn echter veeleer van politieke en economische aard.' Armen, werklozen en allochtonen (vaak alledrie) zijn met zijn allen bij elkaar gezet in een buurt waar nauwelijks werk is.

Tot zover. Tijd voor goede nachtrust om morgen uitgeslapen naar de banlieue te trekken.