BANLIEUE BLOG: RER
De Franse staatsspoorwegen SNCF krijgen vaak het verwijt een bedrijf à deux vitesses te zijn, ‘met twee snelheden’. Ze runnen de succesvolle TGV, die Parijs - Marseille (800 kilometer) even snel aflegt als een Nederlandse intercity tussen Haarlem en Maastricht (230 kilometer). De treinen zijn behalve snel betaalbaar, kennen een goede punctualiteit en zijn redelijk comfortabel.Het vervoer in Ile-de-France (‘groot Parijs’), het Réseau Express Régional (RER), heeft een veel slechtere reputatie: langzaam, onbetrouwbaar en vaak smerig. Vooral van de ene voorstad naar de andere is een lastige opgave, die vaak een overstap in het hart van Parijs vereist, op het immer naar riool stinkende station Châtelet – Les Halles.
Vandaag, op mijn tocht van Gare de Lyon (foto) naar Grigny-Centre, mocht ik delen in de misère. Ik was om kwart voor twee op het station, had een kaartje om twee uur en mocht toen ondergronds wachten. Eerste RER-trein supprimé, geannuleerd. Tweede trein: te vol om mij en mijn fiets naar binnen te krijgen. Derde en vierde trein: eerst retardés (vertraagd), vervolgens ook geannuleerd. Uiteindelijk stond ik een uur na het betreden van het station in een overvolle trein, opgevouwen tegen mijn fiets. Een halfuurtje later kwamen we aan op Grigny-Centre, twintig kilometer ten zuiden van Parijs. Gemiddelde snelheid (inclusief wachten): 13 kilometer per uur. Het is dat ik een zware tas bij me had, maar fietsen was sneller geweest.
Voor mij is het geen ramp, als ‘banlieuetoerist’, maar iedere dag dit parcours in de spits afleggen lijkt me geen lolletje. Maar goed, alles valt cultureel te relativeren: de NS is ook niet ’s werelds meest geprezen bedrijf.
Bureau GPD/Elsevier Grigny is inmiddels geïnstalleerd in een Etap-hotel pal naast La Grande Borne en aan de snelweg A6. Tijd om de wijk in te gaan.
Vandaag, op mijn tocht van Gare de Lyon (foto) naar Grigny-Centre, mocht ik delen in de misère. Ik was om kwart voor twee op het station, had een kaartje om twee uur en mocht toen ondergronds wachten. Eerste RER-trein supprimé, geannuleerd. Tweede trein: te vol om mij en mijn fiets naar binnen te krijgen. Derde en vierde trein: eerst retardés (vertraagd), vervolgens ook geannuleerd. Uiteindelijk stond ik een uur na het betreden van het station in een overvolle trein, opgevouwen tegen mijn fiets. Een halfuurtje later kwamen we aan op Grigny-Centre, twintig kilometer ten zuiden van Parijs. Gemiddelde snelheid (inclusief wachten): 13 kilometer per uur. Het is dat ik een zware tas bij me had, maar fietsen was sneller geweest.
Voor mij is het geen ramp, als ‘banlieuetoerist’, maar iedere dag dit parcours in de spits afleggen lijkt me geen lolletje. Maar goed, alles valt cultureel te relativeren: de NS is ook niet ’s werelds meest geprezen bedrijf.
Bureau GPD/Elsevier Grigny is inmiddels geïnstalleerd in een Etap-hotel pal naast La Grande Borne en aan de snelweg A6. Tijd om de wijk in te gaan.
Labels: banlieue, Banlieue Blog
ik zou hier in marseille ook wel willen fietsen, maar het lijkt me spelen met je leven. door de hele stad zijn de wegen nog maar op 1 of twee rijstroken te berijden, de andere helft is opengebroken vanwege de aanleg van de locale obsessie: le tramway!
"fin de travaux...2004"
Neem je je revolver mee als je op pad gaat?
Remco
Remco's Rusland
Ik heb een jaar lang gependeld tussen Parijs en de voorstad Saint-Quentin-en-Yvelines, en ken RER B en C als mijn broekzak. Oké, het stinkt en je staat op elkaar gepropt in de B, en bedelaars vallen je lastig in de C, maar ik was wel iedere dag stipt in St-Quentin.
Op tien keer na, namelijk die tien keer (te veel) dat het personeel staakte. Dan lag het Parijse leven helemaal plat, en kon je maar beter thuis blijven. Misschien had jij net zo'n dag uitgekozen, Olivier?
Toch geen woning kunnen vinden?
Iedereen die ik er ontmoet heb, gevraagd, maar - zoals de Fransen zeggen - ce n'est pas évident. Op zich zou ik ook niet snel onderdak verlenen aan een onbekende die tien dagen het dagelijks leven in Quartier Latin wil meemaken. Maar ik heb het nog niet opgegeven.
Er werd trouwens niet gestaakt gisteren. Wel weer geprotesteerd tegen het CPE, comme d'habitude, maar de spoorwegen functioneerden normaal. Het is volgens mij wel zo dat er goede en slechte lijnen zijn. Wellicht is lijn D richting Essonne een notoire slechte verbinding, of ik had gewoon dikke pech.