Wat gebeurt er met het wrak van Lady Di's limo?
Gisteren ondervond ik hoe de Britse tabloidpers te werk gaat. Sunday Mirror had Jean-François Musa geïnterviewd, de Franse verhuurder van de limousine waarin prinses Diana en haar vriend Dodi al-Fayed zijn omgekomen. De kop bij het verhaal luidt: Disgusting - plan to sell Princess Diana Limo. En daaronder: EXCLUSIVE French owner of Diana death limo wants it back.. to sell for £1m.
Musa zou een rechtszaak zijn begonnen om het wrak terug te krijgen. Dat is binnenkort beschikbaar na afronding van het heropende onderzoek naar het ongeval (of, volgens diverse complottheorieën: de aanslag). Hij zou het voor 1,4 miljoen euro willen verkopen. De Telegraaf nam het bericht klakkeloos over, zonder bronvermelding.
Toen ik Musa zelf ondervroeg, bleek het iets genuanceerder te liggen. De journalisten hadden Musa erop gewezen dat het autowrak binnenkort vrijkomt. Musa had al eerder zijn auto teruggevraagd (afgewezen) en wil die nog steeds terug. Het is tenslotte zijn eigendom, vindt hij. En hij heeft er naar eigen zeggen nooit een cent voor teruggezien. Maar hij is op dit moment geen rechtszaak begonnen, zoals de krant beweert. De verslaggevers wezen hem erop dat de auto misschien wel een miljoen pond op kan leveren. Dat herhaalde hij, waarna het een citaat was uit zijn mond.
Zelf zegt hij dat hij het wrak eerst aan Mohamed Al-Fayed aan zal bieden, of aan de familie van Diana, de Spencers, bijvoorbeeld voor het 'Diana museum' in Althorp. Zij zouden de kostprijs van de auto (30.000 euro) moeten betalen en de geleden schade (hij kon de auto niet meer verhuren). '50.000, maximaal 100.000 euro,' zei Musa. Dat kun je nog steeds schandalig vinden, maar het is al een stuk minder disgusting dan de Sunday Mirror wil doen geloven.
Als zij het wrak niet willen, biedt hij het wel voor een commerciëlere prijs aan, maar dat noemt Musa zeer 'speculatief'. Beetje jammer was dat hij vervolgens zei: 'Ik ben niet geïnteresseerd in geld, want ik ben al rijk... van binnen. Wij Fransen zijn rijk van binnen'.
Mijn veronderstelling is dat Musa inderdaad iets wil overhouden aan het ongeval, maar dat hij niet de verschrikkelijke geldwolf is uit de Sunday Mirror. Ik vermoed dat France bashing een belangrijke drijfveer is geweest voor dit verhaal. Ik heb de verslaggever overigens nog gebeld en een boodschap op zijn voicemail achtergelaten, maar hij heeft niet teruggebeld.
Lees mijn verhaal onder meer in BN/De Stem.
Zelf zegt hij dat hij het wrak eerst aan Mohamed Al-Fayed aan zal bieden, of aan de familie van Diana, de Spencers, bijvoorbeeld voor het 'Diana museum' in Althorp. Zij zouden de kostprijs van de auto (30.000 euro) moeten betalen en de geleden schade (hij kon de auto niet meer verhuren). '50.000, maximaal 100.000 euro,' zei Musa. Dat kun je nog steeds schandalig vinden, maar het is al een stuk minder disgusting dan de Sunday Mirror wil doen geloven.
Als zij het wrak niet willen, biedt hij het wel voor een commerciëlere prijs aan, maar dat noemt Musa zeer 'speculatief'. Beetje jammer was dat hij vervolgens zei: 'Ik ben niet geïnteresseerd in geld, want ik ben al rijk... van binnen. Wij Fransen zijn rijk van binnen'.
Mijn veronderstelling is dat Musa inderdaad iets wil overhouden aan het ongeval, maar dat hij niet de verschrikkelijke geldwolf is uit de Sunday Mirror. Ik vermoed dat France bashing een belangrijke drijfveer is geweest voor dit verhaal. Ik heb de verslaggever overigens nog gebeld en een boodschap op zijn voicemail achtergelaten, maar hij heeft niet teruggebeld.
Lees mijn verhaal onder meer in BN/De Stem.
Labels: beroepsethiek, Parijs
Ik ben ook niet geinteresseerd in geld, maar er moet wel geld op de plank komen. Is het dan jammer dat ik dat zeg?
Die 30.000 is toch wel vergoed door een all-risk verzekering mag ik hopen?
Over juist citaten weergeven gesproken: '50.000, maximaal 100.000 euro,' is toch anders dan "Musa mikt op 100.000 euro.“
Goede opmerking, dat citaat. In mijn versie stond dat hij maximaal 100.000 euro wil voor de auto. Iedere krant is vrij te doen en laten met mijn tekst wat hij wil en blijkbaar achtte de eindredactie bij BN/De Stem het beter om er "hij mikt op 100.000 van te maken." Dat klopt inderdaad niet.
Ik schreef dat ik zijn opmerking over innerlijke rijkdom (en desinteresse voor materiële)een beetje jammer vond, omdat ik nogal allergisch ben voor dergelijke pseudo-zen-opmerkingen. C'est tout.
Over die verzekering deed hij nogal vaag. Het komt erop neer dat hij niets heeft gekregen, maar daar ook min of meer zelf voor gekozen heeft, omdat hij - jaren geleden - eerst de komst van de auto wilde afwachten (wellicht in de hoop meer te vangen dan de verzekering zou uitkeren).
Verder is een complicerende factor dat bestuurder Henri Paul niet voor de verhuurder werkte, maar van buiten kwam (volgens de complotten: de geheime dienst), waardoor hij naar eigen zeggen wellicht niet voor verzekering in aanmerking kwam.