Fête de l'Humanité
Dresscode Fête de l'HumanitéEven geen Sarko, even geen kapitalisten en geen exploitatie van de arbeiders. Drie dagen per jaar kunnen Franse communisten onder elkaar lekker zichzelf zijn. Op het evenemententerrein in Dugny in Seine-Saint-Denis organiseert de krant L'Humanité een groot feest, het Fête de l'Huma.
Hoewel, geen exploitatie? Een broodje met een halfgare vleesspies voor vijf euro riekt toch naar uitbuiting. En wat te denken van een klein glaasje wijn voor 11,40. Dat moet op z'n minst een cru bourgeois zijn.
Het feest is een popfestival, discussieforum en vooral ook uithangbord van de regionale federaties en secties van De Partij. Zelfs het chique zestiende arrondissement van Parijs blijkt een eigen sectie te hebben.
Ik was twee jaar geleden ook al eens op het festival en maakte toen een verhaal, dat ik bij de reacties zal plaatsen. Gisteren kwam ik vooral om Renaud te horen en te zien, die tot mijn grote plezier Dès que le vent soufflera speelde.
Hoewel, geen exploitatie? Een broodje met een halfgare vleesspies voor vijf euro riekt toch naar uitbuiting. En wat te denken van een klein glaasje wijn voor 11,40. Dat moet op z'n minst een cru bourgeois zijn.
Het feest is een popfestival, discussieforum en vooral ook uithangbord van de regionale federaties en secties van De Partij. Zelfs het chique zestiende arrondissement van Parijs blijkt een eigen sectie te hebben.
Ik was twee jaar geleden ook al eens op het festival en maakte toen een verhaal, dat ik bij de reacties zal plaatsen. Gisteren kwam ik vooral om Renaud te horen en te zien, die tot mijn grote plezier Dès que le vent soufflera speelde.
Sovjetnostalgie op het Fête de l'Huma. CCCP staat in dit gevalvoor het Comité van Werklozen Tegen de Werkgevers
Inmiddels is dit verhaal enigszins achterhaald met de score van 1,91 procent van de communiste Marie-Georges Buffet bij de presidentsverkiezingen dit voorjaar, maar wellicht toch aardig om te lezen.
Communisme in Frankrijk nog springlevend
Afgelopen weekend vierden tienduizenden communisten het Feest van de Mensheid. Zij bewezen dat het communisme nog steeds leeft in Frankrijk, in tegenstelling tot de rest van Europa. ,,Zonder dromen kom je nergens.”
(van onze correspondent Olivier van Beemen)
LA COURNEUVE (GPD) – ,,Het liefst wil ik een proletarische revolutie, maar dat zal lastig worden,” zegt Catherine Carmel zonder een spier te verrekken. Welkom op het Fête de L’Humanité, het grootste communistische feest van Europa. In het park van La Courneuve, een voorstad van Parijs, dragen de feestgangers hun T-shirt met hamer en sikkel niet alleen om te provoceren. Voor velen is het communisme een overtuiging.
Het gebied ten noordoosten van Parijs staat bekend als ‘de rode gordel’. Communistische burgemeesters maken er veelal de dienst uit, wat onder meer zichtbaar is in straatnamen als de Boulevard Lénine en Rue Karl Marx.
Carmel is gemeenteambtenaar van een nabijgelegen ‘rode’ voorstad en komt ieder jaar met twee vriendinnen naar het feest, georganiseerd door de communistische krant ‘L’Humanité’ (de mensheid). Sinds 1973 is ze lid van de Franse Communistische Partij (PCF) en ze is er trots op utopist te zijn. “Zonder dromen kom je nergens,” zegt ze.
Communisten zijn in Nederland en de meeste Europese landen een zo goed als uitgestorven ras. Hoewel de steun voor de communisten de laatste decennia ook in Frankrijk daalde, heeft de PCF nog altijd twintig zetels.
De stroming is in Frankrijk heeft al sinds de jaren twintig een grotere invloed dan in bijvoorbeeld Nederland. Na de oorlog deden de communisten het tot diep in de jaren zeventig beter bij verkiezingen dan de socialisten. Een van de redenen is dat Fransen meer van grote verhalen en ideologieën houden, terwijl Nederlanders pragmatischer zijn.
De PCF is niet de enige partij ter linkerzijde van de sociaal-democraten (volgens de feestgangers: ‘sociaal-liberalen’). De trotskisten van Arbeidersstrijd en de Communistische Revolutionaire Liga behaalden drie jaar geleden samen met de communisten vijftien procent van de stemmen.
Maar waag het niet diverse trotskisten en de communisten over één kam te scheren. ,,De scheiding voert terug tot de twist tussen Lenin en Trotski,” zegt Carmel.
Wat betekent het eigenlijk communist te zijn, anderhalf decennium na de val van het IJzeren Gordijn, de strikte scheiding tussen communistisch Oost- en kapitalistisch West-Europa? Voor de meeste aanwezigen is het oorspronkelijke streven, een revolutie waarbij de arbeiders de macht moeten grijpen, passé. Ze noemen het geloof in een betere toekomst en een samenleving met beter verdeelde rijkdommen als belangrijkste kenmerken.
Ze verzetten zich bovendien nog steeds tegen het kapitalisme en de privatisering van staatsbedrijven, die de publieke dienstverlening bedreigen. ,,De gevolgen van de overstroming van New Orleans waren in Frankrijk minder catastrofaal geweest, omdat de staat goed functioneert. Dat moet zo blijven,” zegt Michel Laurent, lid van het nationaal comité van de PCF.
Internationalisering is altijd een van de speerpunten geweest van het communisme. Niet voor niets heet het belangrijkste strijdlied ‘De Internationale’. Op het Fête de L’Humanité is een heel dorp van kraampjes ingericht voor communistische en radicaal-linkse partijen en kranten uit het buitenland. Niemand kijkt raar op van de aanwezigheid van dubieuze staatsmedia als ‘Het Volksdagblad’ uit China en het Cubaanse ‘Gramma’.
De Nederlandse communisten van de NCPN noch de SP zonden een afvaardiging, hoewel die volgens Laurent best welkom zouden zijn. Ook Vlaanderen liet het afweten, maar de buren van de Duitse Linkspartei en de Walen zijn er wel. De Franstalige Belgen doen goede zaken met de verkoop van het speciaalbier ‘Overwinning van Nee’, om de Franse en Nederlandse afwijzing te vieren van het grondwetsvoorstel voor de EU.
Het gewonnen referendum deze lente was een grote opsteker voor de communisten. Samen met uiterst rechts waren zij de tegenstanders van de grondwet, die volgens hen het ‘ultraliberale’ economische model vast zou leggen. Na een matige periode beschouwen de communisten het als een keerpunt. Ook in de 21ste eeuw is er plaats voor hun ideologie, vinden ze.
Goh, dat Fete de H bestaat dus nog..Ik vroeg het me laatst af. In de enigzins radicale kringen waarin ik me lang, lang geleden bevond was het voor veel mensen een leuk uitstapje, weekend Parijs en naar het Fete. Vooral de optredens waren toen al beroemd. Hier hadden we in de havenstad waar ik woon in de jaren '70 de keuze om de 1 mei avond te vieren bij de PvdA met Rob de Nijs en andere pop, of het Trio Hellenique en Therese Steinmetz van de CPN, die koos voor amusement dat de arbeiders zou aanspreken.
Dat was echt een keuze....
En anno nu lees ik met plezier de avonturen van een Elsevier-correspondent op het FdH. Alles verandert:-)
El dolor de las noches.
Cuando el canto
de la noche
describe el dolor
del viento infinito,
escucho una tierna
poesía y la tímida
voz de la tierra que
muere, y entonces,
en el sol, un triste
momento recuerda
el pasado.
Francesco Sinibaldi
"De Nederlandse communisten van de NCPN noch de SP zonden een afvaardiging, hoewel die volgens Laurent best welkom zouden zijn."
Ik wou graag ff uiteenzetten waarom de NCPN en SP geen delegatie stuurde naar Fete de l'Humanite :)
De reden dat de NCPN niet aanwezig is op Fete de l'Humanité (en wel op soortgelijke grote communistische festivals in europa zoals Festa do Avante van de PCP in Portugal en het Pressefest door de DKP in duitsland) is om dat er sinds 2005 een conflict heerst binnen de PCF. De PCF leiding was in de jaren 70-80 al bezig om hun partij grondig te veranderen, onder het motto van Eurocommunisme veranderde de PCF hun partij in een soort van een spil tussen losse beweging en concentreerde zich steeds meer op parlementaire strijd. Dit heeft er voor gezorgd dat de PCF leiderschap steeds meer naar social-democratie neigde en dat in principe op dit moment ook is (onder het leiderschap van Robert Hue is het "leninisme" officiel geschapt en de PCF nam zelfs deel aan de regering Jospin). Dit wekte natuurlijk veel fustratie op van doorgewinterde communistische leden en kaderleden. Deze communisten probeerde binnen de PCF een platvorm op te richten om de partij weer een strijdbare revolutionaire partij te maken, de PRCF (Pôle de Renaissance Communiste en France). De PCF leiding zag dit blijkbaar niet zitten en heeft het platvorm en zijn leiders de partij uitgeschopt, dit tot grote onvrede van vele PCFérs. Ook zijn door de verrechtsing van de PCF vele PCF stemmers overgestapt daar de trotskistische Lutte Ouvrier en LCR, daarbij komt dat de communistische vakbond verlinkst en strijd tegen de neo-liberale hervormingen door de EU terwijl de PCF steeds meer verrechtst.
De nederlandse NCPN en de Belgische PvdA (grootse federale communistische partij in belgie) hebben ervoor gekozen op de net opgerichte PRCF als partij te steunen. Dit heeft er toe geleid dat de PCF die twee partijen negeert en lieverniet meer uitnodigd naar officiele activiteiten van de PCF, dus ik vind het vreemd dat Laurent beweert dat ze welkom zijn.
Grote communistische partijen in europa de de PRCF ook steunde (zoals de PCP portugal en de KKE griekeland) worden niet genegeerd door de PCF omdat ze moeilijk om hun heen kunnen vanwege de samenwerking in het Europees Parlement (de GUE/NGL fractie). De reden dat de Walen er wel waren is omdat Walonie een eigen kleine communistische partij heeft, de PC. Deze PC is zwaar beinvloed door de huidige koers van de PCF (ook vanwege de gemeentschappelijke taal) en werkt nauw me ze samen.
Waarom de SP niet officieel aanwezig was weet ik niet precies, maar ik denk omdat ze nog steeds afstand houden van partijen die zich officieel nog communistisch noemen. De SP onderhoud namelijk wel goede banden met Die Linke uit duitsland.
De officiele partijverhouding sluiten natuurlijk niet personelijke deelname uit en ik weet ook dat er een aantal NCPNérs en SPérs op personelijke titel zijn gegaan. Fete de L'Humanite is ook georganiseerd door de krant L'Humanite en is ook geen officieel partijblad meer van de PCF maar officieel een onafhankelijk communistisch blad, hoewel wel beinvloed door de PCF. Dus dit betekend dat het feest ook minder sterk door officiele partijstandpunten wordt beinvloed en ook een stuk breder en linkser oogt dan de PCF zelf.
Ik was door een franse kennis met een PCF verleden uitgenodigd om te gaan hen had het graag willen meemaken, allen ik zat krap bij kas.. Naja volgendjaar meer geluk :). Maar betaal je serieus meer dan 10 euro voor een wijntje?? das nog duurder dan normale festival prijzen! dat is echt zware krenterij aan de kant van de l'Humanite of gewoon baggerslechte catering :P. Als ik ga smokkel ik mijn eigen consumties mee