Wat staat er op de foto? (62)
Où sommes-nous? Spelregels en prijs: hier.Eerdere foto's: foto 61 / foto 60 / foto 59 / foto 58 / foto 57 / foto 56 / foto 55 / foto 54 / foto 53 / foto 52 / foto 51 / foto 50 / foto 49 / foto 48 / foto 47 / foto 46 / foto 45 / foto 44 / foto 43 / foto 42 / foto 41 / foto 40 / foto 39 / foto 38 / foto 37 / foto 36 / foto 35 / foto 34 / foto 33 / foto 32 / foto 31 / foto 30 / foto 29 / foto 28 / foto 27 / foto 26 / foto 25 / foto 24 / foto 23 / foto 22 / foto 21 / foto 20 / foto 19 / foto 18 / foto 17 / foto 16 / foto 15 / foto 14 / foto 13 / foto 12 / foto 11 / foto 10 / foto 9 / foto 8 / foto 7 / foto 6 / foto 5 / foto 4 / foto 3 / foto 2 / foto 1
Labels: fotoquiz
Parijs natuurlijk, sprak hij teleurgesteld.....
Ik vermoed dat de Correspondent, slenterend door zijn toekomstige woonomgeving Le Marais, alvast een plaatje heeft geschoten. Ergens in de buurt van Place des Vosges misschien??
Zo dan moet ik ook maar even snel voor dat Francois, die hier veel beter is dan wij denken. Hij heeft ons al die tijd denk ik mooi in de maling genomen, om dan toe te slaan. Ik gok rue de Picpus.
Jules Maigret was snel ter plaatse. Het kleine autootje met Lapointe aan het stuur had hem van de Quai snel naar de plaats delict gebracht. Het had een rustige Parijse lentedag moeten worden, een dag die begon met de belofte van mevrouw Maigret dat ze die avond Bretonse varkenspootjes zou maken. Maigret had er al van staan dromen, op het achterbalkon van de bus.
Met een 'bon matin mes enfants' was hij de inspecteurskamer ingelopen. En daar kwam net een melding binnen van een van de agenten op straat. Een dikke, zongebruinde vrouw, uit het raam geduwd van het appartement dat ze verhuurde, niet ver van Nation. Haar werkster Odette beantwoordde trillend de vragen van de commissaris. "Het is verschrikkelijk, mijn bazin was altijd zo levendig en heel precies en nu is ze...eh....dood!". "Kalmeer eens mijn kind", bromde Maigret terwijl hij haar een glas cognac voorhield. "Drink ns wat, meisje, dan kalmeer je.".
Maigret bedacht dat hij zelf ook dorst had en liet een van de inspecteurs in een naburig cafe bier halen.
"U denkt zeker dat ik haar uit het raam heb geduwd, maar okay ik vond het een vreselijk mens en erg op de centen en ik haatte die inventarislijsten en die olifantjes en andere prullaria, maar...maar...dat is toch nog geen reden om haar te vermoorden", piepte Odette nadat ze gretig een paar slokken cognac had gedronken.
"Toe meiske, ik weet dat ik uit de tijd ben, en dat mijn schrijver al lang niet meer leeft maar dat mag geen reden zijn om standaardzinnen uit de verhalen van mijn Hollandse collega Baantjer te gaan staan gebruiken hier". Maigret keek om zich heen: een raam, niet al te hoog, een muur met vaalgroene verf. "Onderzoek die muur eens op vingerafrukken Torrence", wellicht zien we daar een aanwijzing.
In de hoek van de kamer zag Maigret het flakkerende schijnsel van een tv. Of was het iets anders? Torrence legde behulpzaam uit aan Maigret dat het hier om een computer ging. Un computeur? mompelde Maigret. Ja, met een blog, riep Torrence triomfantelijk. "Un blog? un blague, zal je bedoelen". Die moderne tijd, Maigret moest er niks van hebben.
a suivre
Wauw, plaatst Francois onder schuilnaam het eerste hoofdstuk van zijn misdaadroman, of heeft hij er een talentvolle concurrent bij gekregen?
Laat de dader a.u.b. niet de Correspondent zijn, want dan stap ik persoonlijk in de rol van de gijzelneemster uit Stephen Kings "Misery" ;-)
Waar zouden we zijn als hij vanachter de tralies in Melun zijn raadplaatjes moet schieten?
Ik ga geen suggesties doen, voor je het weet heb ik het goed en dan mis ik het vervolg van Maigret.
Franncois wat denk jij, ik denk:
Was de correspondent soms in de buurt van Musée d'Orsay ?
"Gaat u zitten", bromde Maigret zonder op te kijken van zijn dossier. Het rapport van de politiearts was binnen. Die had vastgesteld dat de vrouw om 10.09 u uit het raam was geduwd.
De jongeman die zijn kamer binnenstapte nam meteen het woord:"Ik ken mijn rechten en beroep me op mijn zwijgplicht" verklaarde de jongeman nog voordat Maigret zich had kunnen introduceren. "Ach meneer, we zijn wel wat gewend hier, met een permit van de rechter-commissaris zetten we u zo een week op water en brood. Dan praat u wel."
"Ik wil weten", zei de jongeman, "Wat ik hier doe, door Wie ik hierin betrokken ben, Waarom ik hier zit, wanneer ik weer vrijgelaten word en hoe u mij de volledige achtergrond van dit alles gaat vertellen”. "Aahhhh, de 4 w's en 1 h. Meneer is journalist", zei Maigret met nauw verholen dédain. Hij had in zijn lange carrière al heel wat van die jongens aan zijn bureau gehad.
"U bent vooralsnog een van de verdachten in juridische zin, u bent hier om u te verhoord te worden. Ik heb nog veel vragen over de dood van Madame Ajacx. U was in de buurt ten tijde van de moord.
“Meneer Maigret, ik heb veel over u gehoord, maar nu zit u er naast.”
“Jongeman, vertel eens, wat deed je rond 10 uur in het appartement bij Nation?”
“Ik was er voor de oplevering, madame Ajacx was de verhuurster. Ze liet me lange lijsten zien van inventaris en liep zorgvuldig alle roerende en onroerende zaken na. Ik wilde mijn borg terug en liep dus achter haar aan.”
“En u heeft u niks verdachts gezien of gehoord?
Nu u het zegt, net voor ik bovenkwam hoorde ik dat de dames een woordenwisseling hadden. Odette schreeuwde iets in de trant van: ‘Jij was de Madame maar ik was slechts een ...’
“Neen meneer Maigret, ik heb een Haarlemse keurige achtergrond, u mag niet van me vragen dat woord te herhalen.”
“Putain meneer de journalist, u bent Nederlander. Een Neerlandais a Paris, is daar niet een liedje over?” Maigret glimlachte even. “Maar allez, ik heb hier de inhoud van uw zakken, een portemonnee, een usb stick, een portefeuille”.
Zonder verdere uitleg trok Maigret de portefeuille open en toonde de jongeman een foto. Die bloosde tot achter zijn oren en trok toen wit weg. “Meneer de journalist, wat moet u met een foto van de echtgenote van de President de la Republique in uw portefeuille.”?
"We sms-en wel eens" zei de jongeman, de ogen neergeslagen.
“Ik weet niet wat dat is maar het lijkt me gezien het leeftijdsverschil geen gepast gedrag, eerlijk gezegd.”
“Oh maar het staat allemaal in dienst van mijn werk, ik verklaar Frankrijk en de Fransen aan mijn lezers in Nederland” verklaarde de jongeman.
“Hm u zou er beter aan doen Nederland te verklaren aan de Fransen, ik begrijp niets van dat wonen onder de zeespiegel en dat wonderlijke eten. Maar ter zake, u hoorde de dames ruziën. U kwam binnen en toen?”
“De dames deden hun best gewoon te doen, en ik speelde het spel mee. Na het tekenen van de 14e lijst met inventaris ben ik snel gegaan.”
De journalist raakte op stoom. “Commissaris wat viel u vooral op aan het rapport van de politiearts?”
“Wat weet u van het rapport van de politiearts?” Vroeg Maigret verbaasd.
Op dat moment ging de telefoon . “Maigret hier. …Hm, …..volledig? Staat het op schrift, getekend…..?” De commmissaris hing op en keek de jongeman aan.
“Meneer Maigret”, sprak de journalist, “ik weet alles van het rapport van de politiearts. Dat is mijn werk, zoals u weet, zaken onthullen, nieuws maken. In dat rapport staat exact het tijdstip: 10.09. Kijkt u nu eens op mijn blog.”
De journalist blies wat stof van de computer in de kamer van Maigret. Typt u maar in: www.parijsblog.nl. En kijkt u eens op de bewuste datum. Kijk! 21 mei, 10.11 heb ik een posting gedaan. De afstand van mijn verblijfplaats naar Nation is enkele kilometers. Ik kan dus nooit de dader zijn! Internet liegt nooit, meneer Maigret!” zei de journalist triomfantelijk.
“Uw betoog is boeiend maar overbodig, bromde Maigret. Odette heeft een volledige bekentenis afgelegd. Ze heeft een verleden in de goedkope cabarets op Montparnasse, en madame Ajacx wist dat. Odette had een oude vete met haar”.
De journalist verliet de kamer van Maigret. Zijn gsm ging en al bellend beende jij weg.
“Weer wat opgelost”, verzuchtte Maigret. Ik ga mijn rapport opmaken. Laat me eens zien, vraag 1: waar vond het misdrijf plaats? Maigret herinnerde zich het raam, de half witte half vaalgroene muur, het zicht op de binnenplaats.
Maar….waar was het ook alweer? Hij zag de plaats delict voor zich…maar…maar….waar was dat raam, die muur? Op zijn bureau zocht hij zijn aantekenboekje. Niets. Hij belde naar de inspecteurskamer. “Chef, ik dacht dat u dat had genoteerd”, zei Lapointe.
En zo was er een lijk, een daderes, een bekentenis maar…geen locatie.
Ik ben aan mijn pensioen toe, verzuchtte Maigret, trok zijn regenjas aan en ging naar huis. Waar mevrouw Maigret op hem wachtte, met Uilentestikels uit de Bourgogne, en een gerijpte Montrachet.
Nog maar eens een gokje wagen. Zijn de mederaadplaatraders op vakantie? Gok van de dag, is het de woonomgeving van Montmartre?
Er is wel een groot schrijver actief, maar het raden staat inderdaad op een laag pitje. Behalve Parijs wordt er ook nog niet bepaald in de juiste richting gedacht.
Aan die mislukte Simenon-tekstjes hierboven hebben we du ook niks. Nog maar eens minutieus en scrutineus (ik doe het hier zonder van dale dus op hoop van zegen!) naar de foto gekeken. We kijken op een dak van een gebouw, een binnenplaats, in verhouding niet zo hoog gezien de huizen op de achtergrond. Het is dus niet een theater ofzo. Maar die groenwitte muur is zotezien een binnenmuur. En in mijn logica zit er tussen een binnenmuur en buiten een profieltje van een raam of deur. Of zou het deel zijn van een groot bord of letters op het dak? En waarom die lelijke kleur groen? Duidt meer op artistiek dan op gezellig. en dan die schaduw, er staat iemand(?) tegen de muur...maar wrom en hoezo en waartoe?
Wie herkent het groen, het dak, wie snapt de logica van deze locatie. Correspondent, help!
Correspondent is het in de buurt van het recent geopende immigratiemuseum in Parijs.
Parijs schijnt het dus niet te zijn, nou ja... Frankrijk is een groot land en die gifgroene kikkerkleur kan van Leroy Merlin en dus van overal zijn, waarmee de correspondent e.a., want hij heeft het over 'ou sommes nous', voor de welwillende ontraadselaar dit tot een onmogelijke opgave maakt, zoniet om zeep helpt, denk ik. Of zou het toch Parijs zijn, want ook 'behalve' is voor tweeerlei uitleg vatbaar.
Hmmm, lastig, lastig. Via Google Earth je nieuwe woonomgeving aanschouw, maar helaas: niks gevonden. Overdekte marktjes dan: ik ken er een vlakbij Republique. Dat is het ook niet en om nou Parijs centimeter voor centimeter af te struinen naar andere overdekte marktjes: ik heb gelukkig betere dingen te doen. Dan moeten we het maar met briljante ingevingen doen: les puces de St Ouen ?
Lijkt op een van de Avenues in het 16de. Avenue Wilson wellicht vanaf Palais de Tokyo gefotografeerd?
Remko
Ik denk nog steeds dat het eerste antwoord juist is...
Carl, schreeuwt het juiste antwoord van de daken!
Die muur, groenwit, heeft ook wel iets van een parkeergarage.
Dames en heren we spartelen in tergende onwetendheid. Carl heeft natuurlijk met zijn oplossing al gewonnen, maar ik vrees dat het Enig Jurylid, zeg maar het arbitrale-trio-in-zijn eentje, dat niet als oplossing zal erkennen. Die huizen op de achtergrond hebben wel wat sjieks van het 16e, zoals Remko suggereert. De parkeergarage kan, maar is met een fietsende cq surplacerende Correspondent weer niet helemaal voor de hsnd liggend. De vlooienmarkt van St Oen:-) kan ook, maar zou een inmiddels ingeburgerde Parisien daar nog heen gaan? Vragen, vragen, vragen.
Ik hoop dat Rebbe Olivier na de sjabbat weer genegen is een tip te geven...
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Na 11.265 results van rooftops Paris bekeken te hebben,schreeuw ik het maar van de daken kom op met de tip van de dag. Gelukkig dat er tussen de results ook andere plaatjes stonden,anders had ik het niet volgehouden. Enne dan staat er een image bij, welke het zou kunnen zijn, heb je het geluk dat er geen gegevens bij staan.
Wacht nu op de voorzet van wie dan ook.!!!
Ja, dit raadplaatje voelt aan als een strafschop...
Ik ben tijdens het gegoogle ook een foto tegen gekomen van een Thais model poserend op gelijksoortige dakbedekking, maar vond geen gegevens over de locatie.
Ik tast volkomen in het duister.
Simone
Zit er vielleicht (...hopen dat ze vanavond verliezen) een tip caché in het muziekje van vandaag?
Boulevard Brune à Paris?
Simone
Carl heeft uiteraard gelijk, ere wie ere toe komt. Maar genoeg is het niet.
Remko denkt - comme d'habitude - in de juiste richting. Ik mis echter een belangrijk element. Wat is het groenwit?
Het eenkamerige Hotel Everland, nog steeds op het Palais de Tokyo?
http://www.everland.ch/
Remko
Dank voor de ere die me blijkbaar toekomt. Starbucks-tegoedbonnen-te-consumeren- in-het-bijzijn-van-Onze-Correspondent heb ik echter in overvloed, dus de overwinning gun ik graag aan een ander (jullie toch ook, simone, vaee, simenois, -paul, remko, waar is janA overigens)? De raadplaten zijn altijd weer spannend. Meest verassende aspect is toch wel het arbitrale solotrio (pas de deux?), dat tijdens de wedstrijd regelmatig het doel verkleint. Meestal is het vermelden van de plaats voldoende, andere keren moet er plotseling een straatnaam bij, danwel de naam van de geportreteerde, zoniet zijn professie of de geboortedatum van zijn of haar grootmoeder. Wie kan er nog wijs uit? Nu moet opeens verklaard worden waar de groen/witte voorgrond zijn herkomst vindt. Ik protesteer! Maar waar en bij wie? Er is geen bezwaarprocedure noch een college van beroep. En voor je het weet valt daarmee dit artikel van de eerste blog-pagina zonder te zijn opgelost. En daar wil ik ernstig voor waarschuwen. Acie!!
Geen nood, Carl. Superrader Remko heeft weer toegeslagen. Als die nog eens zijn buit komt opeisen, ben ik weer een dag kwijt in de Starbucks.
Ik stond bij (en logeerde helaas niet in) Hotel Everland op het Palais de Tokyo. zie inderdaad deze pagina.
Gefeliciteerd Remko! Goed gedaan. Wat mij betreft ben je gekwalificeerd voor de kwart-finale.
Een idee om een top 10 raadplaatwinnaars weer te geven??
Komt dat schot....Remko! Alweer, een raadplater van hoog niveau.
Maar mag ik een nanoklein deeltje claimen met mijn observatie dat het groen meer artisitiek was dan gezellig? Dat _was_ toch op zijn minst in de richting. In het legendarische radioprogramma 'Raad een lied of niet' (niet uit te leggen Über-Camp van Aase en Willy in lang vervlogen tijden) kon je, als het je het lied niet raadde, toch wel een woordje goed hebben. Ik bedoel maar. En dan won je 10 gulden ofzo. Maar dat was toen. Een canderelzakje bij de Starbucks, zoiets?
Remko,knap speurwerk.Gefeliciteerd.
Wil niet naast mijn schoenen lopen, maar ik zat er met die parkeergarage niet ver naast. Desalniettemin... chapeau Remko!