Wat staat er op de foto? (65)
Waar heb ik de wekelijkse zondagsrust afgelopen weekend gerespecteerd? (Ik ben per slot van rekening ook correspondent van het Nederlands Dagblad). Spelregels en prijs: hier. Fotocredits volgen.Eerdere foto's: foto 64 / foto 63 / foto 62 / foto 61 / foto 60 / foto 59 / foto 58 / foto 57 / foto 56 / foto 55 / foto 54 / foto 53 / foto 52 / foto 51 / foto 50 / foto 49 / foto 48 / foto 47 / foto 46 / foto 45 / foto 44 / foto 43 / foto 42 / foto 41 / foto 40 / foto 39 / foto 38 / foto 37 / foto 36 / foto 35 / foto 34 / foto 33 / foto 32 / foto 31 / foto 30 / foto 29 / foto 28 / foto 27 / foto 26 / foto 25 / foto 24 / foto 23 / foto 22 / foto 21 / foto 20 / foto 19 / foto 18 / foto 17 / foto 16 / foto 15 / foto 14 / foto 13 / foto 12 / foto 11 / foto 10 / foto 9 / foto 8 / foto 7 / foto 6 / foto 5 / foto 4 / foto 3 / foto 2 / foto 1
Labels: fotoquiz
De verleiding vileiniteiten te produceren over het Nederlands Dagblad en de in hun kringen beleden standpunten is groot. Maar laten we wel wezen, het zou ongepast zijn een der broodheren van onze Correspondent te brusqueren. En bij een snel bezoekje aan de website (waarvan ik wel eens heb vernomen dattie op zondag dicht is vanwege de zondagsrust) komen de roze wolken je tegemoet. Minister Plasterk bezocht een strenge school en praatte over homoos en zei daar als doorgaans kritische intellecueel: 'De liefde van Jezus is voor u de richtlijn voor de liefde en acceptatie van andere mensen', constateerde Plasterk ook. 'Dat is heel mooi. Daarom zal ik ook niet meer de neiging hebben de opvattingen van orthodoxe christenen op een lijn te stellen aan die van moslims.'
En het roze wolkt vrolijk zelfs gay door in het artikel over het Wartburgcollege hier ter stede.
Waar was de correspondent? Ik denk in de Elzas. Daar heerst historisch nog protestantisme dus daar zal het op zondag wel rustig zijn. Nog veel zoekwerk te doen om in het juiste dorpje/stadje te komen maar mogelijk hebben medezoekers iets aan deze eerste 'vondst'. Veel succes collegaas!
Met wat zoekakties, onder andere moulin, pittoresque en campagne etc. op Google-afbeeldingen kom ik geen steek verder. Ik doe maar een sprong in het duister door de streek "Champagne" te roepen, misschien horen we dan wie in de goede richting denkt, want anders moet je wel een klap van de molenwiek hebben gehad om dit te gaan uitzoeken. Wel een mooi pand zeg, jammer dat enkele ramen boven dichtgemetseld zijn maar dat geeft de bewoners (menselijke of vleermuizen?) natuurlijk nog meer rust.
Tsja, als Parijzenaar moet ik nu afhaken. De molen in Parijs is toch echt een stuk roder.
Voor ons is dit la province.
Remko
Tsja, dan is het woord, lijkt me, eerst aan onze plattelandsman, de kenner van alles waar Starbucksen en Quicksen niet komen, waar het groen groeit en de ouwe huizen nog naast stroompjes staan en waar de stroom dus oergroen uit de wandcontactdozen knalt. Carl, spreek!
Geografisch gezien is de Champagne ietsje dichterbij dan de Elzas.
Een mooie verhaal inderdaad in ND. Had er wellicht een aardig kadertje vanuit de Marais bij kunnen maken, maar daarvoor ben ik niet gecontacteerd. Het noemen van die krant is overigens meer een associatie met een rustige zondag dan een directe tip over waar ik was.
Ah, eindelijk duidelijke taal, we hoeven het niet in de richting van een église te zoeken. Dus is het gepermitteerd te veronderstellen dat het bouwwerk verdomd veel lijkt op iets van... ja een watermolen eigenlijk, denk ik.
Ben ik warm? Zou best kunnen, probleem is echter dat dit soort rustique, overigens geliefd bij vele Nederlanders, onderkomens vrijwel in heel Frankrijk je de neus, nou ja... in ieder geval veel aanwezig zijn.
Kortom, dun correspondent heeft het weer eens dikvoormekaar. Man... doe eens iets nondejuh simpels ja! Enfin, tot volgende week dan maar, ik haak af.
Ja deze hangt als een molensteen om onze nek. Vraag mij af of deze wel te googlen is. Staan gelukkig wel een paar kleine aanwijzingen op de foto, alleen kan ik die ook nog niet vinden. Ik doe toch maar een gok de streek centre.
We weten al iets meer dan aan het begin, het is een watermolen, niet persee in protestants gebied. Als ik een normale verbinding zou hebben was ik graag nog eens op google enzo gedoken maar door een technisch probleem heb ik hier na 18 u meestal nauwelijks connectie. Voor wie wil zoeken: ik heb de indruk dat het wel eens zou kunnen gaan om zo'n dorpje buiten Parijs waar vroeger schilders werkten. Barbizon ofzo of die locatie waar Monet zijn waterlelies schilderde, kan ff niet op de naam komen. Zo'n plek waar je op zondagmiddag heen gaat, cider drinkt en een beetje wandelt.
Ik ga morgen nog wel eens zoeken, als er weer te googlen is. Tenzij Carl NU opduikt en met verpletterende precisie het antwoord geeft.
Als heiden in chrrristelijk gebied (ermelo, veluwe)spreken artikelen in het Nederlands Dagblad me altijd extra aan (ND is nog gematigd Francois, dat mag op de zondag nog wel gelezen worden, het Reformatorisch Dagblad is gesloten op zondag!)
Maar bij de foto vroeg ik mij af of het feit dat hij zwart/wit is iets aangeeft. Of heeft de correspondent perongeluk een verkeerd knopje ingedrukt?
Ik doe nog geen schoten voor de boeg...
Vooruit, laat ik een willekeurig gebied noemen dat dichterbij de Champagne dan bij de Elzas ligt: Bretagne.
De uitdaging voor Onze Correspondent is natuurlijk om eens een raadplaat te maken die niet wordt geraden. Met geen mogelijkheid. Een soort onraadplaat, zogezegd. Welnu, dit is de ultieme poging. Maar ik heb hem door. Oliquatre was op bezoek bij zijn studievriend sebchab in Dijon. Daar bezocht hij de bekende marché aux puces en in het bijzonder de onder de parijse bobo's befaamde brocanteur Thierry Hilaire, die al menig appart in de Marais heeft gemeubileerd. Bij Christophe, de buurman en vriend van Thierry snuffelde O wat in de bak met oude cartes postales en trof er deze foto aan. De oude watermolen van St. Oublié sur Saispasoù. Direct manifesteerde zich een snood plan: met deze prent kan ik eindelijk mijn langgezochte dwaalspoor trekken. Dit raadt niemand. Tevreden keerde de correspondent die avond terug naar de grote stad.
Maar erreur! Hij rekende buiten mijn netwerk. Al jaren ben ik bevriend met Thierry en Christophe. De laatste belde me zondagavond met de mededeling: "Carl, ik heb vandaag weer wat meegemaakt met een landgenoot van je! Komt er zo'n grote rooie, dus duidelijk een Hollander, al zou je dat aan z'n uitspraak van het Frans niet zeggen. Snuffelt wat rond en kiest een oude prentbriefkaart. Die had ik jaren geleden, toen ze nog heel gewild waren, geprijsd voor 75 francs. Je moet tenslotte ook wat onderhandelingsruimte hebben, toch? Vandaag-de-dag ben ik blij met een eurootje per kaart. Welnu, die landgenoot van je wist natuurlijk niet dat de prijs nog in francs was en bood 50. Uiteindelijk ging-ie voor 60 euro weg. Rare lui, die Bataven." Mooi verhaal van die oude vos. En, om in jargon te blijven, bij mij viel direct het kwartje toen ik deze raadplaat zag. Dit is de ansichtkaart van Christophe! Niets oude watermolen van St. Oublié sur Saispasoù. Gewoon de markt in Dijon.
Ik vind het besoindre. Wel jammer dat ik me zo af heb laten zetten...
Bretagne is zo uit het blote hoofd ongeveer even ver als de Elzas. Het Centre is, als we bijvoorbeeld de hoofdstad Orléans nemen, dichterbij.
Ach ik snap het best, Carl was natuurlij óók blij dat Ingrid was bevrijd (met niet te vergeten nog een aantal mensen die ook al lang vast zaten) en dacht ik neem dr een glaasje op. En nog een. En nog een. Die witte wijn gaat snel hoor. En voor je het weet ken je écht mensen in Dijon, weet je zeker dat je ze gesproken hebt en ben je overtuigd van je antwoord. Dat is het lastige met drank, de wereld gaat er ineens anders uitzien en dan zo dat alles plotseling klopt. En je wordt er zoooo eloquent van...
Ik nam nog een snuif, zette een plaatje op met Debussy, kreeg alsnog rode konen van mijn katholieke onwetendheid over de gristelijke pers (touché Alex) zocht op kaarten naar de buitengebieden van Parijs, moulin a eau-s tot je erbij neervalt op het scherm.
Zoekend naar geheime aanwijzingen in de tekst, zondagsrust, dat vertaalt de vertaalwebsite niet. Repos, rust, een plaatsnaam met die woorden erin?
Conclusie: het wordt tijd dat de Correspondent gaat Twitteren, dan weten we per uur waar hij zit, en liefst ook een gps inbouwen in de Gucci-brogues dan hebben we in elk geval aanwijzingen.
The searching continues....
Volgens mij heb ik m! Okay ik had weer aan het werk moeten gaan, maar toch even doorgezocht. Deze: marie antoinette's village at versailles gardens - watermill.
Ik kijk ff verder, maar eerst even deze oplossing plaatsen
Wow, François. Ik ben diep onder de indruk. Zeer ontnuchterend. Enne... eloquent, heeft dat iets met alcoholisme te maken of zo ;-0
Wat meer gegooglede en geflickerde plaatjes lijken te bevestigen dat het hier inderdaad gaat om de watermolen in Versailles van de Carla Bruni van lang geleden, Marie-Antoinette.
En zo hoop ik de juiste oplossing -Comme si de rien n'était - gegeven te hebben.
Stedelingen, ken je omgeving en haak niet zo snel af! Versailles kan toch moeilijk als provincie worden beschouwd? François, je ontpopt je werkelijk als een gedreven en ervaren googleaar met ontluikende flickervaardigheden. Google Earth bevestigt de juistheid van je oplossing. Zou je werk er echte te veel onder lijden, trek je dan lekker met je laptopje terug in de provence en laat de boel even de boel. Kan ik je aanraden.
Overigens, Thierry en Christophe bestaan echt. Ze zijn brocanteurs in Gap, aan de route Napoléon. Als je er eens bent moet je er zeker even gaan snuffelen. Maar let op, veel zaken zijn nog in francs geprijsd...
Protest!
Ik had al een ongeuit vermoeden dat het niet ver buiten Parijs kon zijn omdat onze autoloze Correspondent er alleen de zondag had doorgebracht, maar Versailles op zondag en het respecteren van zondagsrust zijn een contradictie. Op zondagen in juni is Versailles net zo rustig als de Champs Elysees op quatorze juillet.
En jawel, Carl, heb het even nagevraagd bij de collegae, maar "uiteraard" is ook Versailles onderdeel van de province.
Remko
Remko, als frequent parijsblogger weet je dat het zinloos is te protesteren in Oliviers zelfuitgeroepen bananenrepubliek. Bovendien, ongeuite vermoedens -de naam zegt het reeds- zijn niet vooraf kenbaar gemaakt, dus kun je je er achteraf niet op beroepen.
Of Versailles stad of provincie is, is wellicht ook een kwestie van perspectief. Interessant is in deze de vraag waaraan je collegae hun autoriteit ontlenen om een zo stellige uitspraak te doen.
Tot blogs.
François, hulde, opnieuw. Ik kan jullie meedelen dat er - ook op zondag - bijna niemand in het Domaine de la Reine Marie-Antoinette is, zolang je de hameau (foto) met de sprookjeshuizen links laat liggen. Zondagrust gegarandeerd, op een kwartier van Parijs.
De foto is overigens van Claude D.
Nou Francois dat doe je hem mooi.
Je wordt steeds beter, of meer inside informatie. Denk ik net, laat het blog maar lekker vol lopen, komt die daar met het juiste antwoord. Terwijl ik juist weer eens toe wilde slaan. Dat werd n.l. ook weer eens tijd. Enfin gefeliciteerd met je overwinning, ga zo door dan kom jij ook niet meer nuchter weg bij onze correspondent.
Dames en heren deelnemers, meneer de organisator, leden van de pers en niet zoekende meelezers, het was weer een bloedstollende strijd. De foto was weer lastig, geen dna te vinden in de vorm van datum en omstandigheden, alleen dat hij bewerkt was met Picasa viel te herleiden. Een dwaalspoor met de zondagsrust dat aanvankelijke leidde tot protestante enclaves in Frankrijk. Boeiende discussie over wat 'de provincie' is. In 020 vinden ze alles voorbij Abcoude al provincie, in Parijs zal het wel de peripherique zijn die de grens vormt en hier in Rdam zijn we wat makkelijker en omarmen we Rhoon, Poortugaal, Geervliet, Heenvliet en zelfs Cromstrijen ruimhartig als delen van de agglomeratie. Al kijken we wel neer op Spijkenisse, zeker als ze zichzelf Spikecity noemen.
In Gap moeten we dus naar Thierry en Christophe, de brocanteurs. Carl kan nog even naar de site van van Dale om daar te vinden dat hij welbespraakt is. En wederom is bewezen dat niet bereisd cq cultureel onderlegd zijn tot oplossingen leiden, maar google-vlugheid en flickr-vaardigheden de sleutels tot succes vormen.
Kippenvel vandaag, al was dat dan heel eerlijk gezegd meer van de bevrijde politica.
En volgende keer wint Vaee weer gewoon:-)
Dit keer niet genoten van deze, ook naar mijn mening, onraadplaat.
Wel genoten van de levendige discussie en extreme fantasie. Ik ben van mening dat de Correspondent voortaan maar drank moet uitloven aan de verliezers van de raadplaatrondes om zo het leven nog een beetje draaglijk te maken, want slechts stomdronken is de ondergang te aanvaarden!
En zoals we weten, word je van een hoop drank overmoedig en zeg ik:
Knap werk van Francois maar volgende keer win ík weer gewoon:-)
Santé!!!
Simone
Proost, allemaal! Maar we zijn nog niet klaar. Toekomstige winsten worden al toegewezen of geclaimd zonder dat de voraafgaande strijd heeft plaatsgevonden. Zo hoort het te gaan in een echte bananenrepubliek. Nu het stof neerdwarrelt, dat deze schermutselingen deed opwaaien, zien we dat er één prominent slachtoffer is: Versailles. Stad noch provincie wil het hebben. Vreemd, meestal worden grondgebieden dubbel geclaimd. Misschien een mooie kans om er de vrije republiek der Parijsbloggers te vestigen?
Van harte Francois, je bent "en forme" de laatste weken.
Inderdaad is de Périphérique voor de Parijzenaren die er binnen wonen de grens tussen Paris en province. Wordt met enige arrogantie én met knipoog verkondigd. Zelfs het 21ste arrondissement van Parijs wordt niet uitgezonderd.
Remko
In de tegenstelling tussen Parijs en de provincie hoort Versailles tot Parijs, of beter: de regio Parijs.
Als alleenheerser in een bananenrepubliek hoef je natuurlijk nooit met argumenten komen, maar laat ik me - na het fraaie voorbeeld van Robert Mugabe - eens van mijn democratische zijde laten zien. Dit vindt Wiki:
A Paris, l'expression en province signifie hors de la région parisienne, avec une connotation péjorative. L'expression regroupe ainsi un ensemble de régions hétérogènes qu'il est complexe de regrouper sous un même terme. On lui substitue parfois aujourd'hui l'expression en région, bien que "l'Île-de-France" soit elle aussi une région française.