Taalkundig botsinkje bij Fnac
Gisteren bracht ik een uurtje van mijn leven door in de Fédération Nationale d'Achats, de Fnac. In de veronderstelling dat mijn defecte computer te repareren viel met een nieuwe batterij had ik die twee weken eerder gekocht, maar uiteindelijk bleek het MacBook uit zichzelf weer te draaien en kon ik de batterij terugbrengen. Een tegoedbon bleek het hoogst haalbare bij de Service Après-Vente, waar ik dus een uurtje moest wachten. In de tussentijd heb ik wel stofzuigerzakken gekocht bij Darty (die anders dan Fnac ook huishoudelijke apparaten verkoopt). Die had ik al net iets langer nodig dan ik op het wereldwijde web zou moeten vermelden, maar laat ik gewoon eens transparant zijn.
De rest van de wachttijd doodde ik door een te begin te maken met Le tour du monde en quatre-vingts jours van Jules Verne. Deze klassieker zou ik als afgestudeerd student Frans natuurlijk al lang gelezen moeten hebben, maar dat is niet het geval. De lange wachtrij om een product te ruilen is niet zo fijn bij de Fnac, maar de regel dat je ieder boek onaangekocht mag lezen, is wel erg aardig. Vooral de stripafdeling is doorgaans drukker bevolkt dan de gemiddelde bibliotheek. Je mag gewoon met je nieuwe album van Asterix tegen de kast gaan zitten en het terugzetten wanneer het uit is.
Dat deed ik dus met Jules Verne terwijl ik op mijn beurt wachtte. En de strategie van de Fnac bleek te werken. Nadat ik een tegoedbon had gekregen, wilde ik het boek niet terugzetten, maar meenemen. Weinig mensen bij de kassa, dat kwam goed uit.
Het leek er zelfs op dat ik direct aan de beurt was. Een langharige jongen, op het oog een miskend artiest die tegen zijn zin voor een groot kapitalistisch bedrijf werkt maar dat voor lief neemt omdat hij uiteindelijk ontdekt hoopt te worden (ja, ja, ik heb vooroordelen), was weliswaar bezig wat papiertjes in te vullen, maar zijn kassa leek open. Ik stond op het punt te vragen of hij open was (vous êtes ouvert?), maar dacht, ofschoon het ook in het Nederlands makkelijk kan: toch best rare vraag. Ik vroeg daarom: c'est ouvert?, waarbij c' verwijst naar de kassa, wat ook in het Nederlands vreemd zou klinken. Is dat open? Maar toch, het ging er uiteindelijk meer om of de kassa open was dan hijzelf. Zijn heerlijke Franse antwoord was dat hij een être humain was. Oui, je suis ouvert, zei hij, met de nadruk op je. Volgens mij had hij wel enige spijt van zijn bijdehante antwoord toen ik met een buitenlandse betaalpas betaalde, maar erop terugkomen zou de zaak waarschijnlijk alleen maar compliceren. De wijze les: nooit te veel nadenken voordat je naar de kassa van Fnac gaat.
Labels: boeken, Franse taal, Parijs
Leuk om te lezen dat zelfs de correspondent af en toe worstelt met de franse taal. Il fait beau aujourd'hui ;)
Wanneer je net als ik als een soort franse Rudie Carell door het leven gaat is dit welhaast èèn van de minste taalkundige botsinkjes die je je kunt voorstellen.... Ik herinner me een vergelijkbare situatie waar ik een een beeldschone winkeljongedame vroeg: Est-ce que vous êtes disponible? Ik weet natuurlijk niet wat ik fout deed, maar als blikken konden doden...
"...zucht...Grrr, de maandagen zijn hier altijd het ergst. Niet eens de drukte ofzo maar dat je dan na een weekend weer moet beginnen. Dat weekend, dat bestaat uit de dingen die er in mijn leven echt toe doen, zoals de schilderkunst...en Magali, natuurlijk. Ooit gaan de portretten die ik van haar maak de kunstwereld verbazen. Wacht maar af...
Maar goed, op maandag moet er weer gewerkt worden. Niet zo druk, dus tijd voor het invullen van de bestellijsten en mijn urenstaat. Dan weten les cons die hier de baas spelen wat ze me moeten uitbetalen. Al is het 2009, al worden we niet meer fysiek uitgebuit als ouvriers, Marx heeft nog altijd gelijk, we blijven als loonslaven materiaal in de ogen van de bazen. En zo behandelen de klanten die in dit paleis van het kapitalisme hun inkopen doen ons ook. Alsof je geen mens bent, maar een machine.
Neem nou die kerel die hier vanmorgen stond. Tasje van Darty in zijn hand. Wat voor leven heb je als je in zo'n winkel je tijd doorbrengt. Ik heb natuurlijk geen vooroordelen, maar ik zag het meteen: iets in de marketing, communicatie ofzo. Hoog opgeleid, goed betaald, succes bij de vrouwen, Veel zwart aan, ritsjes, kraagje, iets teveel coupe.
En dat zegt zo'n kerel: is dat open? is DAT open...alsof je een machine bent. Dus ik kijk hem vernietigend aan en zeg: Ja, Ik ben open. En ik ben een mens, ja?
Hij had een vage creditcard en kocht notabene een kinderboek waar ie in stond te lezen. Merde, vast geen verstand van echte kunst..kunst zoals ik die maak....zucht...."
Goed werk Carl en briljant Loïc!
Ja, de accenten op de èèn moesten de andere kant op. C'est grave! Waarmee mijn ongeletterdheid bewezen mag worden geacht. Of op zijn minst mijn typvaardigheid...
Die Loïc, is hij familie van François? Hij heeft dezelfde stijl van schrijven. Mooi verhaal, ook van dat tasje van Darty. Maar onbegrijpelijk dat de iPhone aan zijn aandacht is ontsnapt.
Loïc, je moet wel weten dat ik al tasjes weigerde toen dat nog helemaal niet in de mode was in Frankrijk. Misschien hebben we wel meer geemen dan we vermoeden. Ik ben binnenkort toe aan 20.000 mijlen onder zee, dan zien we elkaar wel weer.
gemeen, bedoel ik uiteraard
Nou, ik zal je ongetwijfeld wel herkennen, ook al stop je de gezinsverpakking stofzuigerzakken ver weg in een laptoptas ofzo. Maar: stel dat ik weer even bezig ben met mijn urenstaat en niet METEEN op meneer zijn orders reageer en als het ding (MOI) weer niet open is...dan zeg je gewoon netjes:
"Kameraad Loic, komt het gelegen als ik nu met mijn rare creditcard, die geladen is met overdreven veel geld dat ik verdien met vage dingen in de communicatie of marketing ofzo, deze aankoop van een achterhaald kinderboek afreken, dat me weer vele uren af gaat houden van zaken waar het echt om gaat in de maatschappij zoals het milieu en de klassenstrijd en de verhouding arbeid-kapitaal en begrijp me goed dat ik je echt als een compleet en belangrijk etre humain beschouw dus als je je urenstaat nog even belangrijker vindt dan mijn dubieuze aankoop dan heb ik daar alle begrip voor en als het dan echt kan is mijn vraag alleen nog maar ben JE, jij als mens, open en bereid mijn aankoop administratief te verwerken en als zodanig je onvervangbare rol in het creeeren van meerwaarde voor de aandeelhouders van deze FNAC te vervullen en je gedachten voor een moment niet te laten afdwalen naar de ongetwijfeld prachtige en opwindende en kunstzinnige vormen van Magali?"
Nou, en dan pak ik het boek van je aan, kijk neutraal naar je aankoop, stel je netjes voor de keuze je gevoelige handjes te vermoeien met het dragen van het boek of een nieuwe milieuramp aan te richten door een FNAC-onafbreekbaar plastic tasje te accepteren, wijs aan hoe je je card door de lezer kan halen (altijd weer lastig he, waar de magneetstrip moet) en als het geen maandag is zal ik met enige moeite maar overtuigend Bon Journee mompelen.
Of kom ik dan weer op je blog?
Arme Loïc, nu dreigt hij ook nog eens zijn baan te verliezen. http://www.lefigaro.fr/flash-actu/2009/03/04/01011-20090304FILWWW00610-la-fnac-supprime-168-postes-a-paris.php
Loïc is al druk bezig met het maken van pamfletten en het organiseren van een gigantische manif tegen de opheffing van al die banen.
En Loïc denkt er serieus over om zich te laten omscholen. Tot kapper natuurlijk. Want iedereen die hem en Magali wel eens samen heeft gezien die zegt: hij begrijpt haar...En dat schijnt een bepalende kwaliteit te zijn bij de moderne clientele van de salon.