CPE in de prullenbak: democratie verliest
Het Franse arbeidscontract voor jongeren Contrat Première Embauche (CPE) is van tafel. President Jacques Chirac en premier Dominique de Villepin kondigden zojuist aan het te vervangen door een pakket maatregelen die de toegang tot de arbeidsmarkt voor laagopgeleide jongeren met de grootste problemen makkelijker moet maken. De democratie heeft verloren van de straat. Wat vinden jullie?
Straat verslaat parlement.
Foto: Olivier van Beemen
Straat verslaat parlement.
Foto: Olivier van Beemen
Labels: CPE
hmmm... volgens mij hoort demonstreren ook bij democratie. Je kiest tenslotte niet per onderwerp, maar je kiest voor een heel partijprogramma. Je kan het dus met zijn allen heel erg oneens zijn over een punt, en volgens mij was dat hier toch wel het geval. Best democratisch toch?
Het punt is dat het niet duidelijk is of de stakingen een reflectie zijn van de algemene publieke opinie, of slechts van een kleine minderheid die hard kan schreeuwen. In het laatste geval is dit geen overwinning van de democratie.
Maar ik denk dat Olivier daar juist voor gaat. Waar houdt de democratie op en waar begint het schreeuwen van een minderheid?
Bij een democratie gaat het erom dat de meerderheid achter een beslissing staat. Bij publieke acties zoals de laatste weken in frankrijk is het onmogelijk om vast te stellen hoeveel mensen in frankrijk nu precies voor of tegen de beslissing zijn. Daarom is juist de formele manier van 'verkiezingen' uitgevonden.
Demonstreren is zeker een manier om aan te geven dat er in de publieke opinie ontevredenheid bestaat over een bepaalde beslissing. Maar het wordt dan tijdens de verkeizingen duidelijk of dit de opinie van de meerderheid is. Stakingen gaan een stap verder: hierbij wordt met behulp van een onzeker draagvlak (meerderheid of minderheid) tot een bepaalde visie op een beslissing gedwongen. Dus niet democratisch!
Eigenlijk hoef ik zelf nauwelijks nog te reageren. Niels weet precies hoe het zit...
Misschien dat ik in Nederland ook (eerder) geneigd zou zijn (iets van) sympathie te hebben voor deze studenten en ze zou prijzen om hun volharding, maar als je daadwerkelijk meemaakt wat er hier gebeurt: er is werkelijk niets democratisch aan de studentenbeweging. Een paar voorbeelden:
- Kleine minderheden beslissen dat de uni's dicht moeten blijven, omdat de opkomst bij een demonstratie anders kleiner is (heeft een organisatrice me letterlijk verteld). Studenten die aan hun toekomst willen werken, vaak juist zij die uit arme gebieden komen, krijgen daardoor de kans niet te studeren.
- Bij 'algemene vergaderingen' wordt bij voorkeur gestemd met handopsteken (geteld door Unef-leden, die voor stakingen zijn). Dat betekent dat maximaal 1000 studenten stemmen over de staking van de uni, die vaak 30.000 à 40.000 studenten kent. De Unef doet er bovendien alles aan zoveel mogelijk vriendjes binnen te krijgen. (Dat moet ik ze trouwens nageven. Ze mogen dan nauwelijks iemand vertegenwoordigen - 1,3 procent van de studenten), maar ze zijn zeer goed georganiseerd.
- Groepjes demonstranten vinden hun eigen denkbeelden dermate superieur dat ze automobilisten en treinreizigers (die gewoon naar hun onzekere baan willen...) urenlange vertragingen bezorgen.
Bovendien: er zijn over een jaar verkiezingen. De PS had meteen aangekondigd het CPE te schrappen. Des te beter toch, als het hele land tegen is: dan wint links in ieder geval de verkiezingen...
Demonstreren hoort bij de democratie, om je mening te geven. Maar niet om het land te blokkeren net zo lang tot je je zin krijgt.