Communistische uitverkoop

Hoofdkwartier van de Franse communisten aan de Place Colonel Fabien.
Fantastisch gebouw van Braziliaanse architect Oscar Niemeyer

Ik was in het tiende arrondissment, omdat ik op weg was naar het hoofdkwartier van de noodlijdende Franse Communistische Partij (PCF). Ondanks een redelijk resultaat in de eerste ronde van de parlementsverkiezingen (4,29 procent), gaat het zo financieel zo slecht met de partij, dat zij volgens Le Monde overweegt kunstschatten te verkopen. De directeur van 'een groot museum in Parijs voor moderne kunst' ontving een tijdje geleden een delegatie die informeerde of er interesse was voor enkele werken.
Overheidsfinanciering is in Frankrijk goeddeels afhankelijk van verkiezingsresultaten. Zo krijgen partijen hun campagnekosten (met een maximum) terugbetaald als hun presidentskandidaat meer dan 5 procent van de stemmen haalt. Dat zat er voor de communisten niet in. Marie-George Buffet haalde het historisch belabberde resultaat van 1,93 procent. In de eerste ronde van parlementsverkiezingen levert iedere stem 1,66 euro op.
Een ander probleem is dat enkele communisten weigeren nog langer het grootste deel van hun salaris af te staan aan de partijkas, zoals ook bij de SP in Nederland gebruikelijk is. Bovendien zijn er steeds minder gekozen communisten.

Op kunstgebied heeft de partij het een en 't ander aan te bieden: een fraai doek van Fernand Léger, een tekening van Picasso en LHOOQ (afbeelding) van Marcel Duchamp, dat het Centre Pompidou in bruikleen heeft. Dat spreek je in het Frans uit als Elle a chaud au cul, ze heeft een warme kont. Het schilderij staat ook bekend als 'Mona Lisa met een snor' (en een sikje).

Veel moderne kunstenaars waren vorige eeuw lid van de PCF of voelden zich er nauw bij betrokken. Regelmatig gaven ze de partij een kunstwerk cadeau, maar sommige partijbonzen beschouwden dat als persoonlijke giften. Anders had de partij nog veel meer kunstschatten in zijn bezit gehad.
Er doen ook geruchten de ronde dat de partij het hoofdkwartier wil verkopen aan de Place Colonel Fabien in de volksbuurt Belleville. Maandag nam ik binnen een kijkje: fantastisch.
De Braziliaanse architect Oscar Niemeyer (bijna 100 jaar) ontwierp in 1965 een betonnen constructie met een deels ondergrondse vergaderzaal. Helaas mocht ik binnen geen foto's maken, want die zou ik voor 'kapitalistische doeleinden' kunnen gebruiken (dat zeiden ze serieus). Van buiten lijkt het of er een vliegende schotel is neergestreken in Noordoost-Parijs.
De PCF ontkent overigens alle geruchten. 'Wij zijn kunsthandelaars noch makelaars.' Waar het geld dan wel vandaan moet komen, is nog een raadsel. Het volledige verhaal stond wellicht deze week in uw regionale krant, op internet kon ik het helaas niet vinden.