In de maling genomen door Juppé

Ik ben een van de schaarse mensen die later tegen zijn kleinkinderen kan vertellen dat hij Alain Juppé gezien heeft als minister van Milieu en Duurzame Ontwikkeling. 'Vertel ons daar alsjeblieft meer over,' zullen zij dan waarschijnlijk vragen.
Welnu, zal ik dan zeggen, op een regenachtige zaterdag in 2007 was ik erbij in Straatsburg toen hij en de toenmalige premier François Fillon een TGV-lijn openden tussen Parijs en het oosten van het land, het begin van de hogesnelheidslijn die Parijs nu op een dag rijden heeft gebracht van Peking en waar Nederland - als alles goed gaat - volgend jaar ook op wordt aangesloten.

Toen ik een maand later hoorde dat Juppé zijn zetel verloor en derhalve moest aftreden, had ik wel een beetje medelijden met hem. Wat een schlemiel, die Juppé. Is hij na mislukkingen en schandalen net weer terug, mag hij na een maand weer opstappen. Hij is 'waarschijnlijk de beste van ons allen', zoals Chirac ooit zei, maar, lieve kinders, opnieuw faalde hij.
Niet veel later verdween mijn medelijden echter als sneeuw voor de zon. Want wat bleek? De milieuminister had me in de maling genomen. Hij was met de premier in het vliegtuig naar Nancy gekomen en had vandaar de TGV genomen, voor de mooie plaatjes op station Straatsburg. Voor de ministers was de TGV blijkbaar toch niet snel genoeg. En ik toen maar oppennen dat hij ook keurig met de trein was gekomen. Wat was ik toch jong en naïef...
Ik besefte dat de fietstochtjes van Juppé waarschijnlijk ook geënsceneerd waren. Even het hoekje om fietsen en daar stond een dikke onhybride bolide op hem te wachten. Juppé was toen trouwens toch al 61, destijds een mooie pensioensleeftijd in Frankrijk.

Foto: Opening TGV Est Européen in Straatsburg. Helemaal rechts (klik voor vergroting) een stukje Juppé.