Uit het FD: dorpje herintroduceert de franc
Dit verhaal had u nog tegoed, uit het FD van maandag:Heerlijk, een francbiljet in mijn handen
De winkels van Collobrières in de Provence accepteren tot 2012 de Franse franc als betaalmiddel. De nostalgische marketingtruc levert aardig wat op. ‘Een man had 20.000 franc in een jaszak gevonden en 40.000 kwam uit een laatje.’
Een brede glimlach verschijnt op het gezicht van Olivier Faivre (39). ‘De franc maakt deel uit van ons erfgoed’, zegt de eigenaar van Hôtel Notre Dame in Collobrières. ‘De franc is authentiek en maakt me nostalgisch. Ik vond het heerlijk laatst weer een biljet in de handen gedrukt te krijgen.’
In het Povençaalse plaatsje in het heuvelachtige achterland van de badplaats Saint-Tropez lijkt de tijd stil te staan. Aan het dorpsplein drinken oude mannen in de schaduw van de platanen een glas pastis en langs het riviertje leggen actieve leeftijdsgenoten met alpinopet een spelletje jeu de boules. Op de hoofdweg van het dorpje met ruim 1500 zielen staat een Citroën Traction geparkeerd, een zeker vijftig jaar oude oldtimer.
Collobrières lijkt niet alleen in het verleden te leven, in zekere zin doet het dat daadwerkelijk. Sinds het afgelopen voorjaar accepteert de lokale middenstand behalve de euro een munteenheid die ruim zes jaar geleden haar status verloor als wettig betaalmiddel, de Franse franc.
‘Ik was bezig oude kleren van mijn dochter uit te zoeken, toen ik in een overhemd een vergeten biljet van 50 franc ontdekte’, zegt Nathalie Lepeltier (39), voorzitter van de lokale winkeliersvereniging.
‘Ik vond het veel gedoe om daarmee naar de Banque de France te gaan om het in te wisselen voor een paar euro en bedacht dat ik vast niet de enige was die er zo over dacht’, vertelt ze in haar bakkerij Le Pain de Jadis, ‘Het brood van weleer’.
Zo ontstond het idee tijdelijk francs te accepteren, aanvankelijk voor een maand, uiteindelijk tot 2012, wanneer de nationale bank van Frankrijk ophoudt francs te wisselen voor euro’s. Vrijwel alle winkels en horecagelegenheden in Collobrières doen mee. Lepeltier: ‘We hebben de Banque de France nog gebeld om toestemming te vragen. Ze antwoordden dat we gerust onze gang kunnen gaan.’
Het levert het bescheiden plaatsje behalve nieuwsgierige toeristen en de nodige publiciteit een aardig extraatje op, 120.000 francs, ruim € 18.000. ‘Ik ontvang de laatste tijd veel telefoontjes uit andere dorpen die hetzelfde willen doen. Erg leuk’, zegt Lepeltier.
Volgens een schatting van de nationale bank dit voorjaar hebben Fransen nog meer dan 40 mln francbiljetten in hun bezit, met een totale waarde bijna 5 mrd (€ 752 mln). Ze hebben verhoudingsgewijs ‘beter’ omgewisseld dan Nederlanders, die met vier keer minder zijn en volgens De Nederlandsche Bank eind vorig jaar in totaal nog 28 mln guldenbiljetten op zak hadden ofwel € 523 mln.
Veel Fransen houden moeite met de euro, die net als in Nederland de schuld krijgt van prijsverhogingen de afgelopen jaren. Nog steeds zijn veel producten in de supermarkt of in andere winkels dubbel geprijsd. ‘Het rekent voor ons ook zo lastig met 1 euro die 6,56 franc waard is’, zegt hoteleigenaar Faivre. ‘De Duitsers hebben het makkelijker met 2 mark voor 1 euro.’
Hij zegt dat er bovendien nog veel mensen zijn die in oude francs denken van voor 1960, toen de munt twee nullen verloor. Faivre: ‘Mijn moeder rekent eerst terug naar nieuwe francs en vervolgens naar oude. Dat is haar referentiekader.’
De ‘herinvoering’ van de franc is volgens de middenstanders geen afwijzing van de euro of van Europa. In het dorp waar bij het referendum van 2005 meer dan 60 % van de bevolking tegen het Europees grondwettelijk verdrag stemde, klinken opvallend positieve geluiden over Europa.
‘Het is bovenal een commerciële actie’, zegt Lepeltier. ‘Natuurlijk spelen we in op nostalgie, maar we voelen ons Europeanen en krijgen bijvoorbeeld steun uit Europa voor de lokale kastanjeteelt’.
Slager Gérard Meni, die 1500 francs (€ 230) overhield aan de actie, is nog resoluter. ‘Ik ben blij met de euro en zou de franc niet terugwillen’, zegt hij, terwijl hij een groot stuk rundvlees in kleinere delen hakt.
Eén recente bezoeker zullen ze in Collobrières niet snel vergeten. Lepeltier: ‘Die kwam 60.000 francs uitgeven. Hij had 20.000 francs in een jaszak gevonden en 40.000 kwam uit een laatje. Hij heeft het allemaal stukgeslagen bij de winkeliers. Wij zagen het glimlachend aan, maar ik denk dat de Banque de France kritischer vragen had gesteld.’
Illustratie: munten worden helaas niet geaccepteerd (van deze site)
De winkels van Collobrières in de Provence accepteren tot 2012 de Franse franc als betaalmiddel. De nostalgische marketingtruc levert aardig wat op. ‘Een man had 20.000 franc in een jaszak gevonden en 40.000 kwam uit een laatje.’
Een brede glimlach verschijnt op het gezicht van Olivier Faivre (39). ‘De franc maakt deel uit van ons erfgoed’, zegt de eigenaar van Hôtel Notre Dame in Collobrières. ‘De franc is authentiek en maakt me nostalgisch. Ik vond het heerlijk laatst weer een biljet in de handen gedrukt te krijgen.’
In het Povençaalse plaatsje in het heuvelachtige achterland van de badplaats Saint-Tropez lijkt de tijd stil te staan. Aan het dorpsplein drinken oude mannen in de schaduw van de platanen een glas pastis en langs het riviertje leggen actieve leeftijdsgenoten met alpinopet een spelletje jeu de boules. Op de hoofdweg van het dorpje met ruim 1500 zielen staat een Citroën Traction geparkeerd, een zeker vijftig jaar oude oldtimer.
Collobrières lijkt niet alleen in het verleden te leven, in zekere zin doet het dat daadwerkelijk. Sinds het afgelopen voorjaar accepteert de lokale middenstand behalve de euro een munteenheid die ruim zes jaar geleden haar status verloor als wettig betaalmiddel, de Franse franc.
‘Ik was bezig oude kleren van mijn dochter uit te zoeken, toen ik in een overhemd een vergeten biljet van 50 franc ontdekte’, zegt Nathalie Lepeltier (39), voorzitter van de lokale winkeliersvereniging.
‘Ik vond het veel gedoe om daarmee naar de Banque de France te gaan om het in te wisselen voor een paar euro en bedacht dat ik vast niet de enige was die er zo over dacht’, vertelt ze in haar bakkerij Le Pain de Jadis, ‘Het brood van weleer’.
Zo ontstond het idee tijdelijk francs te accepteren, aanvankelijk voor een maand, uiteindelijk tot 2012, wanneer de nationale bank van Frankrijk ophoudt francs te wisselen voor euro’s. Vrijwel alle winkels en horecagelegenheden in Collobrières doen mee. Lepeltier: ‘We hebben de Banque de France nog gebeld om toestemming te vragen. Ze antwoordden dat we gerust onze gang kunnen gaan.’
Het levert het bescheiden plaatsje behalve nieuwsgierige toeristen en de nodige publiciteit een aardig extraatje op, 120.000 francs, ruim € 18.000. ‘Ik ontvang de laatste tijd veel telefoontjes uit andere dorpen die hetzelfde willen doen. Erg leuk’, zegt Lepeltier.
Volgens een schatting van de nationale bank dit voorjaar hebben Fransen nog meer dan 40 mln francbiljetten in hun bezit, met een totale waarde bijna 5 mrd (€ 752 mln). Ze hebben verhoudingsgewijs ‘beter’ omgewisseld dan Nederlanders, die met vier keer minder zijn en volgens De Nederlandsche Bank eind vorig jaar in totaal nog 28 mln guldenbiljetten op zak hadden ofwel € 523 mln.
Veel Fransen houden moeite met de euro, die net als in Nederland de schuld krijgt van prijsverhogingen de afgelopen jaren. Nog steeds zijn veel producten in de supermarkt of in andere winkels dubbel geprijsd. ‘Het rekent voor ons ook zo lastig met 1 euro die 6,56 franc waard is’, zegt hoteleigenaar Faivre. ‘De Duitsers hebben het makkelijker met 2 mark voor 1 euro.’
Hij zegt dat er bovendien nog veel mensen zijn die in oude francs denken van voor 1960, toen de munt twee nullen verloor. Faivre: ‘Mijn moeder rekent eerst terug naar nieuwe francs en vervolgens naar oude. Dat is haar referentiekader.’
De ‘herinvoering’ van de franc is volgens de middenstanders geen afwijzing van de euro of van Europa. In het dorp waar bij het referendum van 2005 meer dan 60 % van de bevolking tegen het Europees grondwettelijk verdrag stemde, klinken opvallend positieve geluiden over Europa.
‘Het is bovenal een commerciële actie’, zegt Lepeltier. ‘Natuurlijk spelen we in op nostalgie, maar we voelen ons Europeanen en krijgen bijvoorbeeld steun uit Europa voor de lokale kastanjeteelt’.
Slager Gérard Meni, die 1500 francs (€ 230) overhield aan de actie, is nog resoluter. ‘Ik ben blij met de euro en zou de franc niet terugwillen’, zegt hij, terwijl hij een groot stuk rundvlees in kleinere delen hakt.
Eén recente bezoeker zullen ze in Collobrières niet snel vergeten. Lepeltier: ‘Die kwam 60.000 francs uitgeven. Hij had 20.000 francs in een jaszak gevonden en 40.000 kwam uit een laatje. Hij heeft het allemaal stukgeslagen bij de winkeliers. Wij zagen het glimlachend aan, maar ik denk dat de Banque de France kritischer vragen had gesteld.’
Illustratie: munten worden helaas niet geaccepteerd (van deze site)
Labels: economie, platteland, Provence, toerisme
Dit lezende krijg ik zo'n heerlijk Asterix & Obelix gevoel, met dat ene dorp in heel Gallië dat de Romeinen heeft weten te weerstaan...