Eerste indruk

Eerste indrukken, daar schijnt het vaak om te draaien in het leven, mijmer ik pseudo-filosofisch. Wat is de eerste indruk van een reiziger die in Amsterdam Centraal aankomt en op Gare du Nord in Parijs? Hier volgt mijn observatie van afgelopen week.

Vorige week donderdagavond reed de - schandalig dure, maar dat terzijde - Thalys om 20.05 Amsterdam binnen. De Thalys komt net als de internationale trein uit Brussel meestal aan op spoor 11B.
Wanneer je na het uitstappen met de trap het perron afloopt, de westhal in, stuit je op een fenomeen waar je na ieder verblijf in het buitenland weer even aan moet wennen, maar waarmee je meteen keihard geconfronteerd wordt: de automatiek van de Smullers, de stationssnackbar. Hoe laat je ook aankomt, mannen en vrouwen, jong en oud, slonzige zwervers en nette zakenlieden staan te eten uit de muur. Meestal doen ze dat ook buitengewoon smerig, omdat een hete kroket nu eenmaal niet erg makkelijk naar binnen valt te werken.

Nu Parijs. Daar kwam ik woensdagmorgen om 11.15 weer terug: een minuutje of tien te laat, maar dat is wel eens veel erger, dus daar hoor je me niet over klagen. Perron af, naar beneden, net als in Amsterdam, maar nu richting de RER, de ondergrondse trein die me meestal razendsnel naar huis brengt.
Zo niet die woensdag, want het was weer eens zover: een staking. Zowel lijn B als lijn D reden minder frequent dan gebruikelijk, omdat het personeel weer eens niet tevreden genoeg was met de talrijke privileges die ze hebben ten opzichte van veel andere beroepen. Zelfs de meeste Fransen, die zich vaak 'solidair' verklaren met de stakers, hebben schoon genoeg van 'vakbondstrategische' stakingen of 'preventieve' acties tegen privatisering.

Welk land laat een betere eerste indruk achter? Het is moeilijk kiezen.