Stakingen in Frankrijk: de betekenis
De eerste stakingsdag vorige weekDe treinen en metro's beginnen weer op gang te komen, regering en vakbonden onderhandelen, de 'stakende' studenten en scholieren grijpen zoals gebruikelijk iedere kans aan om te spijbelen: de rust is nagenoeg weergekeerd in Frankrijk.
Ik ben benieuwd wat volgens jullie de betekenis is van deze stakingen. Hoe moeten we de acties plaatsen? Om twee voorbeelden te noemen: de twee buitenlandchefs op de Nederlandse redacties met wie ik te maken heb, denken zo ongeveer het tegenovergestelde: de een denkt dat dit het moment is dat alles verandert, dat het nu de laatste kans is voor Frankrijk modern te worden, dat heel Frankrijk zich tegen de stakers heeft gekeerd terwijl ze vroeger altijd als een man achter de stakers stonden en dat ik nu iedere dag de krant vol moet schrijven.
De ander wil het eerst nog wat afwachten en hoeft nog even geen grote verhalen. Hij wijst erop dat het nog verre van zeker is of Sarkozy zijn poot echt stijf houdt en dat er op bij eerdere hervormingen (zoals die van het pensioenenstelsel in 2003) ook veel weerstand was tegen de stakers. Er is met Sarkozy zeker iets nieuws onder de zon, maar de afgelopen tien dagen waren daarbij volgens hem niet doorslaggevend.
Hoewel ik het belang van uitgebreide berichtgeving zeker niet onderschat, neig ik meer naar de tweede opvatting.
Ik ben benieuwd wat volgens jullie de betekenis is van deze stakingen. Hoe moeten we de acties plaatsen? Om twee voorbeelden te noemen: de twee buitenlandchefs op de Nederlandse redacties met wie ik te maken heb, denken zo ongeveer het tegenovergestelde: de een denkt dat dit het moment is dat alles verandert, dat het nu de laatste kans is voor Frankrijk modern te worden, dat heel Frankrijk zich tegen de stakers heeft gekeerd terwijl ze vroeger altijd als een man achter de stakers stonden en dat ik nu iedere dag de krant vol moet schrijven.
De ander wil het eerst nog wat afwachten en hoeft nog even geen grote verhalen. Hij wijst erop dat het nog verre van zeker is of Sarkozy zijn poot echt stijf houdt en dat er op bij eerdere hervormingen (zoals die van het pensioenenstelsel in 2003) ook veel weerstand was tegen de stakers. Er is met Sarkozy zeker iets nieuws onder de zon, maar de afgelopen tien dagen waren daarbij volgens hem niet doorslaggevend.
Hoewel ik het belang van uitgebreide berichtgeving zeker niet onderschat, neig ik meer naar de tweede opvatting.
Ik ben erg benieuwd naar jullie mening.
Ook hoor ik graag de verhalen van lezers die zelf met de stakingen in aanraking zijn gekomen. Als ik een paar leuke verslagen heb, zal ik daar een mooi bericht van maken.
Ook hoor ik graag de verhalen van lezers die zelf met de stakingen in aanraking zijn gekomen. Als ik een paar leuke verslagen heb, zal ik daar een mooi bericht van maken.
Tjaa, daar hebben we nou net de Correspondent voor: die woont downtown Parijs en kan in de straat peilen hoe de stemming is. Ik stel me voor dat je met een bloknootje en een pen achter het oor op straat staat en dan mensen in mooi Frans vraagt: Monsieur, que pensez-vous...etc. Of is mijn beeld van de journalist achterhaald en moet je het ook deels doen met TF1 enzo? Ik wil maar zeggen: dank u voor de uitnodiging maar heel veel zinnigs heb ik niet te melden. Het valt me wel op dat ambtenaren nogal makkelijk met de belangen van de burgers omgaan en zonder veel bedenkingen de zaak platgooien. Ik zou grommend van ergernis op mijn Velib door Parijs fietsen. Ik vind de berichtgeving van de Correspondent erg informatief en mooi geillustreerd dus blijf dat vooral doen. Het alllllerergste zou natuurlijk zijn als de Correspondent solidair gaat lopen doen en óók in staking gaat...
Staken ga ik voorlopig nog niet, maak je geen zorgen.
Uiteraard zit ik er om bericht te doen van de acties en ze te duiden. Maar meerdere meningen zijn daarbij zeer welkom. Het helpt hier te zijn en de mensen te spreken, maar ook van buiten zou je dit conflict in een context kunnen plaatsen. Er komen nogal wat Frankrijk-experts en -liefhebbers op dit blog, heb ik het idee.
Bovendien heb ik een redelijk aantal Nederlandse lezers in Frankrijk, die misschien ook weer aardige inside info hebben uit hun bedrijven, verenigingen, etc. Vandaar de oproep.
Behalve van de straat haal ik mijn informatie ook uit Franse kranten en - zelfs - af en toe van TF1.
Nu snel op de Vélib een croissantje halen.
Mijn gevoel (nou, daar schiet je wat mee op..) zegt:
Hoe langer de stakingen duren en hoe heftiger ze worden, hoe groter de kans dat de hervormingen doorgezet gaan worden. Sarkozy noemt de afgelopen negen dagen "het minimum wat we konden verwachten" en laat zich allerminst intimideren door de stakers. Een goed teken lijkt mij.
Daarbij denk ik niet dat hij het type is die grote concessies zal willen doen. Te trots om zijn gezicht te verliezen. Het is nu of nooit voor de Fransen en een groot deel van de bevolking beseft dit heel goed.
Er ligt toch al sneeuw in de Alpen.... dus doen de Fransen er verstandiger aan hun energie in de wintersport te stoppen ;-) Verder heb ik nou niet zo veel inzicht en wijsheid wat betreft de lopende ontwikkelingen, maar ben zeer benieuwd hoe het verloop zal zijn.
Hallo,
Mijn ervaring met de staking: Ik werk als post-doc op de Université de Provence in Aix-Marseille. Op 30 october was ik aan het werk, en kwam er iemand van de security mijn kamer binnen die mij verzocht te vertrekken omdat het gebouw werd geevacueerd. Ik ben naar buiten gelopen en heb enige tijd de AG die buiten aan de gang was bijgewoond. Volgende dingen vielen mijn op: 1) Niet veel studenten op de AG. 11.000 studenten maken gebruik van de faculteit sociale wetenschappen, er waren er hooguit 100-150 op de AG. 2) De AG was duidelijk onder controle van een paar niet-studenten (later werd mij duidelijk dat dit de syndicalisten zijn). Opdracht van deze lui was de studenten duidelijk te maken (overtuigen?) van het nut van acties tegen de wet LRU. De studenten zelf stonden erbij en keken erna.
3) De gesprekken die ik opving van studenten in gangen waren veelal van onbegrip ten opzichte van de staking.
Op 31 october ben ik voor werk vertrokken naar de VS, dus sindsdien weinig directe ervaring met de staking. Wel heb ik in de VS veel mensen moeten uitleggen wat er gaande is in frankrijk. Ik maak hier vaak een vergelijking met het opvoeden van kinderen. Ik denk dat de fransen jarenlang door de regering in de sociale watten zijn gelegd, en nu als een soort verwende kinderen de realiteit niet onder ogen willen zien. Duidelijk is ook dat je zulke kinderen niet zomaar van de ene op de andere dag kunt veranderen, maar dit geruime tijd kan duren. Mijn opvatting ligt dus ergens tussen de twee die je beschrijft in. Ik denk dat Sarkozy verandering gaat brengen, maar niet van dag een op dag twee.
trouwens, ik ben nu weer terug in Marseille. Ik liep vanmorgen bij de poort van de universteit tegen een blokkade aan. Er stoden een tiental studenten die met hekken, stoelen en tafels de boel dichthielden. Ik vroeg of ik binnen mocht. Een student zei 'ça depend'. Toen ik zei dat ik onderzoeker was mocht ik naar binnen. Er schijnen al verschillende opstandjes te zijn geweest. Voor veel mensen die op de universteit werken is het toch moeilijk te accepteren dat een student van 20 jaar oud kan beslissen of je naar je werk mag of niet. Wordt vervolgd...
Stakingen zijn een integraal onderdeel van het Franse klassestelsel. Zeer instructief is hierin het boek "La logique de l'honneur" van socioloog Philippe d' Iribarne. Zie bijgaande link:
http://www.cnam.fr/lipsor/dso/articles/fiche/diribarne2.html