Gad Elmaleh in Olympia

Vorig jaar had ik het al eens over Gad Elmaleh, in mijn ogen de beste Franse caberetier van het moment en een voorbeeld dat Franse humor wel degelijk grappig kan zijn. Hier een aardig filmpje waarin hij voor een zeer middelmatige reality show (Nice People) een paar jaar geleden een Nederlander na doet. Hij moest natuurlijk ook rondkomen. Ik stel u meteen gerust: hij kan veel beter.
Dat bewijst hij nog maar eens met zijn nieuwe show Papa est en haut, die ik gisteren zag in Olympia in Parijs. Hij danst, zingt, speelt gitaar en maakt bovenal sterke sketches en grappen. Veel scènes uit het dagelijks leven, waarin hij zijn zoontje meeneemt naar Disneyland en bedrogen uitkomt als Mickey even een sigaretje blijkt te roken wanneer zijn zoontje net een handtekening wil, waarin hij als ancien pauvre (adequater dan nouveau riche volgens Gad) naar een luxueus restaurant gaat met zijn vriendin en zit te stressen over wat zij zal bestellen van haar menukaart zonder prijsvermelding. Bij hem staan de prijzen wel vermeld en hij weet wat er op het spel staat. Enfin, typisch een situatie van: je had erbij moeten zijn.

Hommage aan Hans Teeuwen?
Al voor het spektakel begon, was er de nodige opwinding. Zanger Patrick Bruel zat in de zaal. Ik had natuurlijk zoiets van: die zag ik vorige week nog bij de avant-première van Asterix, maar de (ex-)bakvisjes in de zaal dachten daar duidelijk anders over en begroetten hem luid schreeuwend. Gad gaf hem ook de nodige aandacht door zijn vreemde danspasjes te imiteren. Ik heb eens bij Youtube gekeken, maar zag het niet helemaal. Ook Charles Aznavour bleek overigens in de zaal zitten. Gad is popi.
Opmerkelijk was dat hij een vrijwel zelfde grap maakte als Hans Teeuwen in Dat dan weer wel vijf jaar geleden in de sketch 'Eerlijkheid'. Hans Teeuwen, van de site hitslyrics.com:

Weet je, ik zou een goede vader zijn. Weet ik zeker. (...) Komt m'n zoontje bij mij. 'Papa, papa, ik heb een tekening voor je gemaakt' *zucht* Ik sta uit het raam te kijken man! Wat tekening? wat is 't, laat es zien. PFFFLSZZ. Wat is dit voor shit? Ey loser, wat is dit? Hier dit, wat is dit? KIJK DAN. Wat zijn dit? Wat z... Handen? Dit zijn handen! Dit zijn harken. Ja, en dit is de zon neem ik aan, jah? Waarom lacht ie? De zon is een bal met lava, lava lacht niet, lul! Sjonge, sjonge, sjonge. Ben ik dat? Ben IK DAT? Oh ja, pappa is net zo groot als het huis. Tuurlijk. Och kijk, en mamma is kaal. Is niet leuk he? Mamma's ziekte belachelijk maken. Zal ik jou eens wat vertellen? Ik denk, dat mamma ziek geworden is, door jou tekening. Ja, jij hebt geen gevoel. Jij bent een sadist. Ik zal je zeggen, pappa en mamma wilde helemaal geen kind. En toen kwam jij en alles ging mis! Ga maar naar je kamer en maak er nog maar een. Nou, dit kind red zich, want het is weerbaar, snap je?

Gads tekst heb ik uiteraard niet mee zitten pennen, maar ook bij hem kwam zijn zoontje een tekening laten zien. Ook Gad verbaasde zich dat hij op de tekening even groot is als het huis en dat de zon lacht (en een zonnebril droeg).
Een geval van 'grote breinen komen ongeveer tegelijkertijd met dezelfde briljante vondst', zoals Laurens Janszoon Coster en Johannes Gutenberg met de boekdrukkunst (als Haarlemmer ben ik er nog steeds van overtuigd dat Coster eerst was en niet Gutenberg), was het inspiratie dan wel plagiaat (de Nederlandse connectie is er, zie boven) of hebben beiden zich wellicht door een derde laten inspireren? Wie weet hier meer van?