Patrick Kluivert in het Franse hoge noorden

IJskoud is het in het noodstadion Stadium Lille Métropôle in de voorstad Villeneuve d'Ascq net buiten Lille (Rijsel voor de Vlamingen). Spelers en supporters wachten al jaren op een nieuw stadion, maar dat komt er maar niet. Tot die tijd zijn ze aangewezen op een veredelde atletiekarena buiten de stad.
Wanneer ik met een Engelse vriend naar binnen wil lopen, houdt een steward ons tegen als hij onze kaartjes ziet. 'Dit is de ingang voor les places de merde (de kutplaatsen), jullie hebben een goede plek, daar verderop.' Heerlijk, die Noord-Franse eerlijkheid.
Onze betere plek blijkt in ieder geval overdekt, wat in de stromende regen geen overbodige luxe is. Wij rillen al van kou en hebben enigszins te doen met de toeschouwers op de kutplaatsen.
Ik ben afgereisd omdat de wedstrijd ook een Nederlands tintje heeft: Patrick Kluivert (Lille) tegen Boudewijn Zenden van Olympique Marseille. Dat team wordt bovendien gecoacht door de halve Nederlander Eric Gerets (ex-PSV). Na mijn mindere ervaring vorige week, twijfelde ik even of ik wel moest gaan, maar ik besloot dat het een aardige afleiding is.
Gerets houdt Zenden deze avond op de bank, maar Kluivert speelt gelukkig wel. En hij scoort zowaar, zijn eerst velddoelpunt sinds hij voor Lille OSC uitkomt. Marseille komt snel terug door Niang, waarna de wedstrijd verder nauwelijks om aan te zien is. Het commentaar van mijn vriend over Kluivert is redelijk positief. He was the only player in his team who looked remotely like a football player.
In het perszaaltje komt een twintigtal journalisten na afloop samen voor de persconferenties van Gerets en Claude Puell, de trainer van Lille. Ik vind persconferenties nooit zulke fijne situaties, maar durf Gerets toch een vraag te stellen. Ik vraag hem wat hij van het niveau en de speelwijze vindt van de Franse competitie (die is in mijn ogen bijzonder saai, defensief en niet bijster hoogstaand, maar dat zeg ik niet).
Gerets antwoordt vermoeid dat hij die vraag al 25 keer heeft beantwoord, maar dat hij het nog wel een 26ste keer wil doen. Hij vindt de ligue un van hoog niveau en vooral technisch zeer interessant.
Dan komen de eerste spelers binnendruppelen achter een soort hekje in de zaal, waardoor ze gescheiden blijven van het journaille. Ik vraag een jonge vrouw of zij weet om welke spelers het gaat, maar ze blijkt een sportverslaggeefster uit Nederland, die voor Spits hetzelfde idee had als ik.
Zenden komt niet, maar Kluivert verschijnt strak in het pak het perszaaltje. Hij oogt enthousiast en lijkt behoorlijk afgevallen de laatste tijd. We hebben een aardig gesprekje, maar helaas slaag ik er niet in hem binnen korte tijd politiek incorrecte uitspraken te ontlokken. Hij ziet het nietige, deprimerende Lille (mijn woorden) als 'nieuwe uitdaging'. Nu hij heeft laten zien goed te kunnen voetballen voor grote clubs, wil hij dat ook laten zien bij een kleinere club.
Hij zegt het verder goed naar zijn zin te hebben en heeft nog steeds de ambitie voor het Nederlands elftal te spelen. Hij hoopt vooral te schitteren met de Olympische ploeg in Peking volgend jaar.
Het uitgebreide verslag staat morgen in (een deel van) de regionale kranten.