Top van Francofonie in Boekarest

Hier uw verslaggever, rechtstreeks vanuit het voormalig Huis van het Volk in Boekarest dit maal. Daar vindt de top van de Franstalige landen plaats. Helemaal naar wens verloopt het voor mij niet, maar daarover later meer.

Eerst aandacht voor een oude les van mijn leermeester in de journalistiek, Han van Gessel. Die heeft mij en mijn medestudenten aan de minoropleiding (nu master) van de Universiteit van Amsterdam een aantal regels meegegeven die ik niet snel durf te overtreden.

Eén daarvan is: citeer nooit een taxichauffeur. Reden daarvoor is dat ze te vaak gebruikt worden om je verhaal een draai te geven die je goed uitkomt. Bovendien zijn hun citaten nooit te achterhalen, dus rijst volgens Van Gessel bij een citaat van een taxichauffeur altijd de vraag op: is dit echt gezegd? Net als dat ik nooit het woord 'aldus' zal gebruiken (ook een Gesseliaans verbod) kwam er dus ook geen taxichauffeur voor in het verhaal dat ik gisteren schreef voor de GPD-kranten.

Toch wil ik u het commentaar op de francofonietop van een taxichauffeur bij wie ik (echt) in de auto zat niet onthouden. Zelf sprak hij slechts Roemeens, maar met kennis van het Frans en rudimenten van andere Romaanse talen was de inhoud heel duidelijk. Vrij vertaald zei hij: "Franstaligheid in Roemenië is een verbeelding van de politici. Bijna niemand spreekt hier Frans. De top leidt alleen maar tot verkeersopstoppingen in de stad en er lopen ineens overal negers op straat."

Huis van de chaos

Thierry Ehrmann bij 'Ground Zero'. Foto's: Olivier van Beemen

Vorige week bezocht ik multimiljonair Thierry Ehrmann in het Huis van de Chaos, in het plaatsje Saint-Romain-au-Mont-d'Or, vlakbij Lyon. Dat huis is een ode aan de chaos in de wereld na 11 september 2001. Chaos in de bijbels zin van het woord, welteverstaan. Een chaos die we moeten koesteren, want die is noodzakelijk voor nieuwe creaties.
Een deel van het dorp, onder aanvoering van de burgemeester, is minder te spreken over de verbouwingen van het monumentale zeventiende-eeuwse posthuis waarin het museum gevestigd is. De burgemeester stapte naar de rechter en eiste dat het gebouw in originele staat hersteld zou worden. Tevergeefs: de schatrijke Ehrmann moest een boete van twee euroton betalen, omdat hij geen aanvragen had ingediend voor de verbouwingen, maar mag zijn kunstproject voortzetten.

Zie ook: www.demeureduchaos.org

Het huis van de Chaos in Saint-Romain-au-Mont-d'Or

Een van de - volgens Ehrmann - 2500 kunstwerken: Theo van Gogh

En Pim Fortuyn

Grenoble, Lyon, Corsica

Ajaccio. Foto: Olivier van Beemen

Grote drukte de afgelopen week, vandaar helaas opnieuw stilte op het weblog. Via Grenoble (verhaal voor economie Elsevier) en Lyon (verhaal voor kunstredactie GPD) ben ik afgereisd naar Corsica voor een reportage. Donderdag schreef ik nog een verhaal over het 25-jarig jubileum van de TGV en vrijdag een bericht over Sarkozy en de Franse rechters.

Oesters en hongerstakers

Vaak lees je in de krant over een belangrijk vraagstuk, maar weet je niet hoe het afloopt. De afloop is vaak minder interessant of mediageniek dan het probleem en verdwijnt in een zogenoemd paalbericht (een kort bericht aan de zijkant van de pagina) of haalt de krant überhaput niet. Daarom hier: nieuwe berichten over de oesters van Arcachon en de hongerstakers van Limoges.

Na een test op muizen mogen de oesterkwekers van het bassin van Arcachon sinds gister hun product weer verkopen. Zij doen dat echter nog niet. Ze willen de uitslag van de autopsie afwachten op het tweede slachtoffer dat na de consumptie van oesters aan een plotselinge ziekte overleed. Ze hopen dat de media en autoriteiten evenveel aandacht besteden aan de opheffing van het verkoopverbod als aan de instelling daarvan.

Hoewel vrijwel alle hongerstakers van Limoges die ik sprak, me verzekerden dat ze jusqu'au bout, tot het eind, zouden gaan, hebben de 44 illegalen hun hongerstaking na ruim een maand opgegeven. 'De mensen begonnen te verzwakken en geven er de voorkeur aan te stoppen om hun gezondheid te beschermen en te onderhandelen met de prefectuur,' zei de woordvoerder van de hongerstakers.

Begrijpelijk, maar - wellicht ben ik te cynisch of inhumaan - wel een beetje zwak. Eerst veel aandacht trekken en de prefectuur min of meer chanteren met een hongerstaking (waarom zouden hongerstakers wel een verblijfsvergunning verdienen en andere illegalen niet?), en als de gezondheid serieus in gevaar komt: stoppen. Ik geef toe: het is heel makkelijk oordelen als EU-burger die net een jus d'orange, koffie en broodje nutella achter de kiezen heeft, maar toch. De prefectuur stelde vanaf het begin te willen praten op voorwaarde dat de hongerstaking gestopt zou worden.

Toen ik er twee weken geleden over berichtte, beloofde ik al er spoedig iets verder op in te gaan, wat ik, als ik weer iets meer tijd hebt, echt zal doen.

Interview minister Christine Lagarde

Christine Lagarde. Foto: Ministerie van Economie en Financiën

Een week geleden, op mijn ultieme stressdag, interviewde ik voor het eerst een minister, Christine Lagarde van Buitenlandse Handel. Zij is op dit moment op bezoek in Nederland om het Franse bedrijfsleven bij ons te promoten. Daar ontbijt ze vrijdag met enkele Nederlandse journalisten. Voor Elsevier had ik een heus 'exclusief' interview...
Ok, ze is niet superbekend - de meeste Franse vrienden aan wie ik het vertel, kennen haar niet - en eigenlijk ook onderminister (ministre délégué: minister zonder portefeuille), maar toch. Ik was best zenuwachtig.
Je blijkt een minister in Frankrijk niet 'zo maar' vragen te mogen stellen. Die moeten eerst langs de Franse ambassade in Den Haag. Tijdens het gesprek in haar fraaie werkkamer in het ministerie van Economie en Financiën in Bercy nam haar persvoorlichtster naast mij plaats en tegenover me ging ook nog iemand zitten. Drie tegen één, zeg maar.
Toch ontstond er wel een aardig gesprek, onder meer over Franse angst voor mondialisering en voor economisch liberalisme en over de handel tussen Nederland en Frankrijk. Het interview staat in de Elsevier die vandaag in de kiosk ligt en in het Frans op de site van de Franse ambassade in Den Haag.

Vervloekte oesters van Arcachon

Oesterbanken in Bassin van Arcachon. Foto: Olivier van Beemen

Het zit de oesterkwekers van het Bassin van Arcachon niet mee. In 2003 lag de verkoop van hun product een tijd stil als gevolg van de olieballetjes die waren aangespoeld uit de Prestige en bleek het lastig het vertrouwen van de consument te herwinnen. Vorig jaar mochten de ostréiculteurs (oesterkwekers: Fransen houden van complexe termen) opnieuw vijf weken lang de markt niet op en nu is het weer raak. Twee mensen zouden gestorven zijn als gevolg van oesterconsumptie. Bij een van hen bleek dat afgelopen weekend niet het geval te zijn, de ander wordt nog onderzocht. Weer geldt een verkoopverbod.
Dit weekend ging ik met Denis en Ghislaine Pinto op hun boot mee naar hun oesterbanken, waar nog voldoende werk te verrichten viel. Helaas had ik me iets te warm aangekleed (ik had de Mont Blanc nog in mijn achterhoofd), anders had ik gerust een frisse duik kunnen nemen.
Met gevaar voor eigen leven heb ik op de terugweg naar de haven een paar verse oesters gegeten. Een beetje zout, maar wel erg lekker. Morgen staat mijn verslag in de GPD-kranten.

Mehdi Savalli, matador

Mehdi Savalli in actie tijdens een novillada dit jaar in Floirac, een voorstad van Bordeaux. Foto: Olivier van Beemen

De 48ste matador in de Franse stierengevechtgeschiedenis heet Mehdi Savalli. Vrijdag triomfeerde hij in zijn geboorteplaats Arles tijdens de alternativo, waarbij een beginnende stierenvechter officieel matador wordt. In juni sprak in hem en maakte ik een verhaal over deze alternatieve wijze om uit de arme voorsteden te ontsnappen.

• Ontsnappen aan de banlieue door stierenvechten
• Stierenvechten in Frankrijk
  

Stress

Gisteren was waarschijnlijk de meest gestresste dag uit mijn prille journalistieke carrière. Op het programma stonden:

- De uitwerking van een verhaal uit de Alpen, waarvoor ik nog twee niet bijzonder belangrijke mensen moest bellen voor een reactie. Probleem daarbij is dat niet bijzonder belangrijke mensen toch bijzonder lastig bereikbaar zijn, vaak lastiger dan belangrijke, en nooit terugbellen.
- Een interview met een bijzonder belangrijk persoon en direct daarna: het uitschrijven daarvan. Later meer...
- Voetbalwedstrijd Frankrijk-Italië, die om elf uur was afgelopen en waarvan ik uiterlijk om 23:15 een verslag op moest sturen.

Het is allemaal min of meer gelukt, al kwam mijn voetbalverslag door problemen met de internetverbinding twintig minuten later dan gepland. Ik vrees dat het niet in veel GPD-kranten is mee gegaan.

De wedstijd was trouwens fantastisch. Na de oefenwedstrijd tegen Tsjechië (0-2) en een semi-oefenwedstrijd tegen Turkije (3-2) voor de Confederatiebeker, beide in 2003, was het voor het eerst dat ik het Stade de France tijdens een voetbalwedstrijd compleet uitverkocht zag, met 80.000 toeschouwers.
Al na 69 seconden kon de ongenaakbaar geachte keeper Buffon van Italië voor het eerst vissen. Frankrijk speelde bijzonder sterk, moest na de 2-1 een beetje oppassen, maar speelde het duel daarna op grootse wijze uit. Chapeau.

IJzige stilte

Mont-Blanc. Foto: Olivier van Beemen

Ik had het erg druk de afgelopen dagen en was op plekken waar de Wifi-connectie nog te wensen overlaat (foto), vandaar een ijzige stilte op dit weblog. Ik hoop er de komende dagen verandering in te brengen.