Het was een enerverende dag in het centrum van de Franse macht. Ik was aanwezig bij de persconferentie van Nicolas Sarkozy in het Elyséepaleis. Ik had een mooie plek in de zaal met goed uitzicht op de ministerraad. Brice Hortefeux (Immigratie) was netjes op tijd, minister van BuZa Bernard Kouchner babbelde wat met staatssecretaris Rama Yade en het haar van premier François Fillon zat weer goed in de scheiding.
Sarkozy hield de Franse en wereldpers in spanning over een aanstaand huwelijk met Carla Bruni. Hij noemde zijn relatie met de zangeres en ex-model
du sérieux en zei dat
Le Journal du Dimanche niet de datum van zijn huwelijk bepaalt. Misschien komt het journaille zijn huwelijksdatum wel te weten na de voltrekking daarvan, zei hij mysterieus.
In de wandelgangen hoor je soms aardige dingen. Zo vertelde een journaliste me dat het gerucht de ronde doet dat Sarko en Carla Bruni, die elkaar nauwelijks twee maanden kennen, een deal zouden hebben gesloten. Bruni zou
première dame te worden en alle protocols respecteren totdat Sarko aftreedt, in ruil voor een grote zak geld.
Daar valt tegenin te brengen dat Bruni uit een steenrijke familie komt en zelf ook veel geld heeft verdiend: voor de centen zou ze het niet hoeven doen.
Hoe dan ook, het ging vandaag ook nog over inhoudelijke zaken. Sarko kondigde op oudjaarsavond al een 'beschavingsoffensief' aan voor Frankrijk, dat hij nu verder detailleerde. Onderdelen daarvan zijn een betere verdeling van de winst van grote bedrijven, meer banen in de arme voorsteden, geen reclame meer bij de publieke omroep en meer macht voor het Franse parlement.
Na een lange zit van ruim twee uur begon de receptie. Het was allemaal een stuk bescheidener dan onder Chirac, zagen trouwe bezoekers van de nieuwjaarsreceptie op het Elysée. Uiteraard was er champagne, maar bij Chirac was er ook een uitgebreid buffet, nu vervangen door kleine hapjes. Sarko zal de bespaarde centen wel nodig hebben voor zijn beschavingsoffensief.
Tot mijn verbazing liepen sommige ministers vogelvrij rond in de receptie. Ik nam me voor er één aan te spreken, en de keuze viel op Brice Hortefeux, vertrouweling van Sarkozy en minister van Immigratie. Aangezien Sarkozy had aangekondigd dat hij tijdens het Franse presidentschap van de EU tot een gezamenlijk immigratiebeleid wil komen, leek het me aardig te vragen of Hortefeux voorstander is van een Europees quotum voor immigranten, zoals Frankrijk dat nu al invoert.
Na enige aarzeling durfde ik mijn vraag te stellen, maar Hortefeux bleek daar niet bepaald van gediend te zijn. Hij antwoordde afwijkend en zei dat het om compleet verschillende zaken ging. Ieder land blijft volgens hem bepalen hoeveel immigranten het aanvaardt. Dat is dus een mooi Europees beleid.
Op de valreep sprak ik ook nog even Laurent Joffrin aan, de hoofdredacteur van
Libération die er van Sarkozy flink van langs had gekregen tijdens de persconferentie. Joffrin zei dat hij dat wel gewend was als hij kritische vragen stelde. Hij wilde de aanzienlijke macht van Sarko ter discussie stellen, maar vond dat de president niet serieus op zijn vraag in was gegaan.
Vele indrukken rijker liep ik over het grind van de binnenplaats van het Elysée naar buiten, waar journalisten massaal elkaar interviewden. De Vlamingen van VTM wilden mij ook nog hebben, maar mijn haar zat niet goed in de scheiding of mijn antwoorden kwamen niet zo goed uit, want ik zag mezelf niet terug in de
uitzending.
