woensdag, oktober 29, 2008
Ernst Veen (Hermitage Amsterdam), burgemeester Job Cohen van Amsterdam, uw verslaggever en Bas Berends (Nederlandse ambassade in Parijs) voor het Institut du Monde Arabe in Parijs. Foto: Emile Gregoire
Oef, dat was weer een zware dag. Een glas champagne op nuchtere maag, lunchen op de residentie van de ambassadeur, een museumpje pakken met Job Cohen, enfin, u kent het wel. Tijd om te slapen.
Morgen in Het Parool een verslag van het bezoek dat de Amsterdamse burgervader bracht aan het Institut du Monde Arabe in Parijs, ter inspiratie voor een Amsterdams islamitisch cultureel centrum, dat ooit zou moeten verrijzen. Inch'allah.
maandag, oktober 27, 2008
DSK: de Franse Ruud Lubbers?
Dominique Strauss-Kahn (DSK) heeft zich weten te handhaven aan de top van het IMF, na een one night stand met een Hongaarse medewerkster. Zowel links als rechts in Frankrijk is opgelucht. Lees hier het portret dat ik op de dag af een jaar geleden schreef voor Elsevier.
Dominique Strauss Kahn (DSK). Foto: Le Jhe
Sociaal-democraat en charmeur
[kader] Dominique Strauss-Kahn is de nieuwe voorzitter van het IMF in Washington. Hij werd op 25 april 1949 geboren in Neuilly-sur-Seine, een rijke voorstad van Parijs. Tussen 1997 en 1999 was hij minister van Financiën in de linkse regering van Lionel Jospin, waar hij vertrok vanwege zijn betrokkenheid bij een schandaal. Hij werd ontslagen van strafvervolging. Dit voorjaar hoopte hij president te worden van Frankrijk, maar Ségolène Royal versloeg hem in de socialistische voorverkiezing. Na twee mislukte huwelijken is hij getrouwd met een ex-journaliste van de zender TF1. Uit eerdere verbintenissen hebben ze samen zes kinderen.
Heeft Nicolas Sarkozy zijn linkse rivaal Dominique Strauss-Kahn (DSK) naar het Internationaal Monetair Fonds in Washington weggepromoveerd omdat de huidige Franse president ‘de tweede keus’ was van een jongere schrijfster? Of om een toekomstige concurrent uit te schakelen? Het zijn theorieën die opgeld doen in de Parijse elites en die hun weg naar de serieuze media hebben gevonden.
Het zit zo: de gerenommeerde (toneel)schrijfster Yasmina Reza heeft toenmalig kandidaat Sarkozy tijdens zijn campagne maandenlang van nabij mogen volgen. Maar, zo schrijft ze in L’aube, le soir ou la nuit, ‘G.’, die dezelfde ambitie koestert, is de eigenlijke bron van inspiratie voor haar boek. G. is volgens de geruchten niemand minder dan Strauss-Kahn. Het werk voert al wekenlang de Franse bestsellerlijsten aan.
Wat ook precies de inhoud moge zijn van de relatie tussen Reza en beide politici, DSK vertrekt op voordracht van Sarkozy naar het IMF, de VN-organisatie die wereldwijd economische groei bevordert en kan bijspringen wanneer een land in grote financiële problemen geraakt.
Hij wil daar grondige hervormingen doorvoeren en heeft min of meer beloofd zijn termijn van vijf jaar uit te zitten, waardoor deelname aan de Franse presidentsverkiezingen van 2012 onmogelijk zou zijn. Dat betekent een geduchte concurrent minder voor een eventuele tweede termijn van Sarkozy.
Ook al is de steun van Sarkozy wellicht niet zonder bijbedoelingen, voor Strauss-Kahn is het al weer een tijdje geleden dat hij zo’n glorieus mandaat had. Sinds hij in 1999 aftrad als minister van Financiën en Economische Zaken, won hij bij de verkiezingen telkens zijn zetel in het parlement en is hij wethouder van de arme Parijse voorstad Sarcelles, maar daar houdt het mee op.
Traumatisch was zijn poging president van Frankrijk te worden. Lange tijd twijfelde DSK of hij zich kandidaat zou stellen voor het hoogste ambt, omdat hij vermoedde dat zijn joodse afkomst een handicap zou zijn. Die vrees overwon hij. De voorverkiezing van vorig jaar voor de presidentskandidatuur binnen de Socialistische Partij (PS) verloor hij echter met 21 procent van de stemmen, drie keer minder dan winnares Ségolène Royal.
Veel socialisten vinden hem te gematigd, omdat hij de sociaal-democratische stroming binnen de partij vertegenwoordigt, die tracht de partij te veranderen in een moderne middenpartij zoals de PvdA in Nederland of Labour in het Verenigd Koninkrijk. ‘De klassenstrijd is nu toch echt voorbij,’ vindt hij. Te rechts, vinden veel Franse socialisten.
Met enige tegenzin sloot DSK zich aan bij de campagne van Royal, waarschijnlijk in de hoop premier te worden als zij zou winnen. Ze vernederde hem door hem te negeren tijdens een bijeenkomst waar hij de zaal voor haar had opgewarmd. Uiteindelijk bleek het alsnog vergeefs: Royal verloor van Sarkozy.
Tien jaar geleden leek het hem allemaal voor de wind te gaan. Strauss-Kahn gold als een van populairste leden van het kabinet van Lionel Jospin, waarin hij minister was van Financiën en Economische Zaken. Hij was de man achter de – toen nog – populaire werkweek van 35 uur, creëerde 300.000 gesubsidieerde jongerenbanen en de werkloosheid daalde met twee miljoen, mede geholpen door economische voorspoed. Tegelijkertijd onderging Frankrijk een tot dan toe ongekende privatiseringsgolf van staatsbedrijven.
Hij was populair op links, ook bij de communisten, maar genoot eveneens respect op rechts en verwierf internationaal aanzien. Buitenlandse media als Financial Times prezen hem voor de manier waarop hij Frankrijk de euro binnenloodste. Ook onderscheidde hij zich polyglot: hij spreekt Engels, Spaans en Duits.
Aan al het goede komt een eind. Voor DSK kwam dat vrij abrupt, in 1999, toen zijn naam in verband werd gebracht met een financieel schandaal. Hij nam ontslag, naar eigen zeggen om zich beter te kunnen voorbereiden op zijn verweer en om de regering van Jospin niet in diskrediet te brengen. Uiteindelijk werd hij ontslagen van rechtsvervolging.
Privé leidt DSK ook een vrij turbulent leven. Hij bevindt zich in zijn derde huwelijk, met de rijke voormalige tv-journaliste Anne Sinclair, die hem financieel steunde in zijn campagne. Samen bezitten ze een fraaie villa in het Marokkaanse Marrakech. Het leverde hem het etiket ‘kaviaarlinks’ op.
In Frankrijk lijken liefdesrelaties tussen mannelijke politici en vrouwelijke journalisten overigens een heuse trend. Ook de kopstukken Chirac, Sarkozy, Hollande, Kouchner en Borloo hebben of hadden al dan niet officiële verhoudingen met journalistes.
Ook als de geruchten rond Reza en haar G. onzin blijken te zijn, staat de reputatie van DSK als flirter recht overeind. Een journalist van Libération schreef zelfs dat zijn vrijpostige omgangsmanier met vrouwen nog wel eens tot problemen in Washington zouden kunnen leiden. De Franse Ruud Lubbers?
Dominique Strauss Kahn (DSK). Foto: Le Jhe
Sociaal-democraat en charmeur
[kader] Dominique Strauss-Kahn is de nieuwe voorzitter van het IMF in Washington. Hij werd op 25 april 1949 geboren in Neuilly-sur-Seine, een rijke voorstad van Parijs. Tussen 1997 en 1999 was hij minister van Financiën in de linkse regering van Lionel Jospin, waar hij vertrok vanwege zijn betrokkenheid bij een schandaal. Hij werd ontslagen van strafvervolging. Dit voorjaar hoopte hij president te worden van Frankrijk, maar Ségolène Royal versloeg hem in de socialistische voorverkiezing. Na twee mislukte huwelijken is hij getrouwd met een ex-journaliste van de zender TF1. Uit eerdere verbintenissen hebben ze samen zes kinderen.
Heeft Nicolas Sarkozy zijn linkse rivaal Dominique Strauss-Kahn (DSK) naar het Internationaal Monetair Fonds in Washington weggepromoveerd omdat de huidige Franse president ‘de tweede keus’ was van een jongere schrijfster? Of om een toekomstige concurrent uit te schakelen? Het zijn theorieën die opgeld doen in de Parijse elites en die hun weg naar de serieuze media hebben gevonden.
Het zit zo: de gerenommeerde (toneel)schrijfster Yasmina Reza heeft toenmalig kandidaat Sarkozy tijdens zijn campagne maandenlang van nabij mogen volgen. Maar, zo schrijft ze in L’aube, le soir ou la nuit, ‘G.’, die dezelfde ambitie koestert, is de eigenlijke bron van inspiratie voor haar boek. G. is volgens de geruchten niemand minder dan Strauss-Kahn. Het werk voert al wekenlang de Franse bestsellerlijsten aan.
Wat ook precies de inhoud moge zijn van de relatie tussen Reza en beide politici, DSK vertrekt op voordracht van Sarkozy naar het IMF, de VN-organisatie die wereldwijd economische groei bevordert en kan bijspringen wanneer een land in grote financiële problemen geraakt.
Hij wil daar grondige hervormingen doorvoeren en heeft min of meer beloofd zijn termijn van vijf jaar uit te zitten, waardoor deelname aan de Franse presidentsverkiezingen van 2012 onmogelijk zou zijn. Dat betekent een geduchte concurrent minder voor een eventuele tweede termijn van Sarkozy.
Ook al is de steun van Sarkozy wellicht niet zonder bijbedoelingen, voor Strauss-Kahn is het al weer een tijdje geleden dat hij zo’n glorieus mandaat had. Sinds hij in 1999 aftrad als minister van Financiën en Economische Zaken, won hij bij de verkiezingen telkens zijn zetel in het parlement en is hij wethouder van de arme Parijse voorstad Sarcelles, maar daar houdt het mee op.
Traumatisch was zijn poging president van Frankrijk te worden. Lange tijd twijfelde DSK of hij zich kandidaat zou stellen voor het hoogste ambt, omdat hij vermoedde dat zijn joodse afkomst een handicap zou zijn. Die vrees overwon hij. De voorverkiezing van vorig jaar voor de presidentskandidatuur binnen de Socialistische Partij (PS) verloor hij echter met 21 procent van de stemmen, drie keer minder dan winnares Ségolène Royal.
Veel socialisten vinden hem te gematigd, omdat hij de sociaal-democratische stroming binnen de partij vertegenwoordigt, die tracht de partij te veranderen in een moderne middenpartij zoals de PvdA in Nederland of Labour in het Verenigd Koninkrijk. ‘De klassenstrijd is nu toch echt voorbij,’ vindt hij. Te rechts, vinden veel Franse socialisten.
Met enige tegenzin sloot DSK zich aan bij de campagne van Royal, waarschijnlijk in de hoop premier te worden als zij zou winnen. Ze vernederde hem door hem te negeren tijdens een bijeenkomst waar hij de zaal voor haar had opgewarmd. Uiteindelijk bleek het alsnog vergeefs: Royal verloor van Sarkozy.
Tien jaar geleden leek het hem allemaal voor de wind te gaan. Strauss-Kahn gold als een van populairste leden van het kabinet van Lionel Jospin, waarin hij minister was van Financiën en Economische Zaken. Hij was de man achter de – toen nog – populaire werkweek van 35 uur, creëerde 300.000 gesubsidieerde jongerenbanen en de werkloosheid daalde met twee miljoen, mede geholpen door economische voorspoed. Tegelijkertijd onderging Frankrijk een tot dan toe ongekende privatiseringsgolf van staatsbedrijven.
Hij was populair op links, ook bij de communisten, maar genoot eveneens respect op rechts en verwierf internationaal aanzien. Buitenlandse media als Financial Times prezen hem voor de manier waarop hij Frankrijk de euro binnenloodste. Ook onderscheidde hij zich polyglot: hij spreekt Engels, Spaans en Duits.
Aan al het goede komt een eind. Voor DSK kwam dat vrij abrupt, in 1999, toen zijn naam in verband werd gebracht met een financieel schandaal. Hij nam ontslag, naar eigen zeggen om zich beter te kunnen voorbereiden op zijn verweer en om de regering van Jospin niet in diskrediet te brengen. Uiteindelijk werd hij ontslagen van rechtsvervolging.
Privé leidt DSK ook een vrij turbulent leven. Hij bevindt zich in zijn derde huwelijk, met de rijke voormalige tv-journaliste Anne Sinclair, die hem financieel steunde in zijn campagne. Samen bezitten ze een fraaie villa in het Marokkaanse Marrakech. Het leverde hem het etiket ‘kaviaarlinks’ op.
In Frankrijk lijken liefdesrelaties tussen mannelijke politici en vrouwelijke journalisten overigens een heuse trend. Ook de kopstukken Chirac, Sarkozy, Hollande, Kouchner en Borloo hebben of hadden al dan niet officiële verhoudingen met journalistes.
Ook als de geruchten rond Reza en haar G. onzin blijken te zijn, staat de reputatie van DSK als flirter recht overeind. Een journalist van Libération schreef zelfs dat zijn vrijpostige omgangsmanier met vrouwen nog wel eens tot problemen in Washington zouden kunnen leiden. De Franse Ruud Lubbers?
Labels: internationaal beleid, links
zaterdag, oktober 25, 2008
Paris selon Gregoire: Automne
Foto en copyright: Emile Gregoire. Creative Commons not valid. Meer foto's op de website van Emile Gregoire.
Labels: fotografie, Paris selon Gregoire
Leesvoer voor weekend
Even wat aardige Franse links:
- Chavez: Kameraad Sarko, je wordt steeds socialistischer
- Export à la néerlandaise
- Un Marocain à Rotterdam
- Venetiaans blond (trouwe lezers kennen al een kortere versie)
- Feyenoord ligt niet zo lekker in Nancy
Labels: links naar verhalen
donderdag, oktober 23, 2008
Wat staat er op de foto? (72)
Foto: Emile Gregoire (voor wie een eenmalig raadverbod geldt)
Eerdere foto's: foto 71 / foto 70 / foto 69 / foto 68 / foto 67 / foto 66 / foto 65 / foto 64 / foto 63 / foto 62 / foto 61 / foto 60 / foto 59 / foto 58 / foto 57 / foto 56 / foto 55 / foto 54 / foto 53 / foto 52 / foto 51 / foto 50 / foto 49 / foto 48 / foto 47 / foto 46 / foto 45 / foto 44 / foto 43 / foto 42 / foto 41 / foto 40 / foto 39 / foto 38 / foto 37 / foto 36 / foto 35 / foto 34 / foto 33 / foto 32 / foto 31 / foto 30 / foto 29 / foto 28 / foto 27 / foto 26 / foto 25 / foto 24 / foto 23 / foto 22 / foto 21 / foto 20 / foto 19 / foto 18 / foto 17 / foto 16 / foto 15 / foto 14 / foto 13 / foto 12 / foto 11 / foto 10 / foto 9 / foto 8 / foto 7 / foto 6 / foto 5 / foto 4 / foto 3 / foto 2 / foto 1
Labels: fotoquiz
Nicolas Sarkosy
Slordig schrijven is slordig denken, zei mijn journalistiekleraar aan de UvA. En dus maak ik vrij zelden tik- dan wel spelfouten. Het verbod op citaten uit de mond van taxichauffeurs zal ik evenmin overtreden.
Met de Franse socialisten komt het waarschijnlijk nooit meer goed, getuige dit mailtje dat ik vandaag ontving.
Met de Franse socialisten komt het waarschijnlijk nooit meer goed, getuige dit mailtje dat ik vandaag ontving.
Communiqué de François HOLLANDE concernant le plan de Nicolas SARKOSY d'aide aux entreprises
Ze kunnen toch moeilijk zeggen dat ze de naam van Sarkozy zelden tegenkomen.
Ze kunnen toch moeilijk zeggen dat ze de naam van Sarkozy zelden tegenkomen.
Labels: Franse taal, links
zondag, oktober 19, 2008
Sarkozy bestolen
Ik verkeer in hoog gezelschap. Recentelijk plunderde een onverlaat in Milaan drie keer € 250 van mijn rekening, waarschijnlijk met een gekopieerd bankpasje en een afgekeken pincode. Sarko overkwam waarschijnlijk hetzelfde. Het zou bij hem om kleine bedragen gaan, maar de dader(s) is/zijn nog niet gevonden, ook al zijn de hoogste instanties ingeschakeld.
Hulde overigens aan mijn bank, die het geld binnen enkele dagen zonder tussenkomst van ingewikkelde paperassen terug heeft gestort.
Hulde overigens aan mijn bank, die het geld binnen enkele dagen zonder tussenkomst van ingewikkelde paperassen terug heeft gestort.
Labels: misdaad, Nicolas Sarkozy
zaterdag, oktober 18, 2008
Sarkozy heeft belangrijker zaken aan het hoofd dan de Franse taal
Lees in het Nederlands Dagblad waarom Sarko weinig tijd heeft voor een topontmoeting zijn taalgenoten in Québec en direct doorreisde naar vriend Bush in Camp David.
Labels: Franse taal, internationaal beleid, links naar verhalen, Québec
vrijdag, oktober 17, 2008
Paris selon Gregoire: Licht
Foto en copyright: Emile Gregoire. Creative Commons not valid. Meer foto's op de website van Emile Gregoire.
Labels: fotografie, Paris selon Gregoire
Radicaal-linkse Picasso fluit Marseillaise uit op Ile de Ré
Restant Berlijnse Muur. Foto: Olivier van Beemen
Dat er op het blog opnieuw weinig actie valt te beleven, wil niet zeggen dat ik helemaal stilzit. Zo was ik afgelopen weekend in Berlijn (foto), ging ik naar een drietal tentoonstellingen over Picasso, besteedde ik aandacht aan mijn radicaal-linkse naamgenoot en belde ik met de Fifa en de Franse voetbalbond FFF over de toekomstige status van het fluitconcert tijdens de Marseillaise. Ook schreef ik eindelijk de repo uit over het verdwijnen van de tol over de brug naar het Ile de Ré.
Labels: huishoudelijk, links naar verhalen
vrijdag, oktober 03, 2008
Paris selon Gregoire: herfst in Parijs
Foto en copyright: Emile Gregoire. Creative Commons not valid. Meer foto's op de website van Emile Gregoire.
Labels: Paris selon Gregoire
woensdag, oktober 01, 2008
Wat staat er op de foto? (71)
Foto: Olivier van Beemen
Waar is deze genomen? Spelregels en prijs: hier.
Waar is deze genomen? Spelregels en prijs: hier.
Eerdere foto's: foto 70 / foto 69 / foto 68 / foto 67 / foto 66 / foto 65 / foto 64 / foto 63 / foto 62 / foto 61 / foto 60 / foto 59 / foto 58 / foto 57 / foto 56 / foto 55 / foto 54 / foto 53 / foto 52 / foto 51 / foto 50 / foto 49 / foto 48 / foto 47 / foto 46 / foto 45 / foto 44 / foto 43 / foto 42 / foto 41 / foto 40 / foto 39 / foto 38 / foto 37 / foto 36 / foto 35 / foto 34 / foto 33 / foto 32 / foto 31 / foto 30 / foto 29 / foto 28 / foto 27 / foto 26 / foto 25 / foto 24 / foto 23 / foto 22 / foto 21 / foto 20 / foto 19 / foto 18 / foto 17 / foto 16 / foto 15 / foto 14 / foto 13 / foto 12 / foto 11 / foto 10 / foto 9 / foto 8 / foto 7 / foto 6 / foto 5 / foto 4 / foto 3 / foto 2 / foto 1
Labels: fotoquiz