Wat staat er op de foto? (86)

Waar in Parijs is deze foto genomen?

Eerdere foto's: foto 85 / foto 84 / foto 83 / foto 82 / foto 81 / foto 80 / foto 79 / foto 78 / foto 77 / foto 76 / foto 75 / foto 74 / foto 73 / foto 72 / foto 71 / foto 70 / foto 69 / foto 68 / foto 67 / foto 66 / foto 65 / foto 64 / foto 63 / foto 62 / foto 61 / foto 60 / foto 59 / foto 58 / foto 57 / foto 56 / foto 55 / foto 54 / foto 53 / foto 52 / foto 51 / foto 50 / foto 49 / foto 48 / foto 47 / foto 46 / foto 45 / foto 44 / foto 43 / foto 42 / foto 41 / foto 40 / foto 39 / foto 38 / foto 37 / foto 36 / foto 35 / foto 34 / foto 33 / foto 32 / foto 31 / foto 30 / foto 29 / foto 28 / foto 27 / foto 26 / foto 25 / foto 24 / foto 23 / foto 22 / foto 21 / foto 20 / foto 19 / foto 18 / foto 17 / foto 16 / foto 15 / foto 14 / foto 13 / foto 12 / foto 11 / foto 10 / foto 9 / foto 8 / foto 7 / foto 6 / foto 5 / foto 4 / foto 3 / foto 2 / foto 1

Vanuit de Thalys

Mijn eerste legale bericht rechtstreeks vanuit de Thalys tussen Parijs en Amsterdam (ergens net voorbij Lille, vermoedelijk net in België). De hogesnelheidstrein heeft sinds een tijdje wifi: gratis in de eerste klas, vrij duur (€13 voor de hele rit) in de tweede. En uw correspondent zit zowaar een keer eerste klas.
Ik heb al eens eerder geprobeerd iets te berichten op dit blog, maar vlak voordat ik het kon plaatsen werd ik teruggefloten door de Belgische conductrice. Ik stond namelijk in het barrijtuig, vlakbij de eerste klas, waar ik stiekem meesurfte. Ik vertelde haar dat ik wel eens eerste klas had gezeten toen wifi het niet deed (echt waar), dus nu kon ik best een berichtje versturen, vond ik. Dat was ze niet met me eens en ze lette goed op dat ik het niet alsnog deed. 'Ik verdedig mijn kot.'

Het Franse lied: Jacques Brel - Vesoul

Een van mijn favoriete liedjes van Jacques Brel. Songtekst bij reacties.

Do you speak English?

Niemand spreekt Engels.

Paris selon Gregoire: Nieuw begin

De laatste aflevering van Paris selon Gregoire. Emile is met zijn vrouw naar Brussel verhuisd en binnenkort zullen ook de eerste indrukken van die stad op zijn website te zien zijn. Op Parijsblog zult u zijn werk blijven tegenkomen als illustraties. En mocht u mijn schrijfsels maar niets vinden, overweeg dan In Parijs aan te schaffen voor de mooie omslagfoto van Emile. Ook binnenin het boek zitten enkele mooie plaatjes van hem.

Wat staat er op de foto? (85)

De fotoquiz is terug. De vraag is ongewijzigd: wat staat er op de foto?

Eerdere foto's: foto 84 / foto 83 / foto 82 / foto 81 / foto 80 / foto 79 / foto 78 / foto 77 / foto 76 / foto 75 / foto 74 / foto 73 / foto 72 / foto 71 / foto 70 / foto 69 / foto 68 / foto 67 / foto 66 / foto 65 / foto 64 / foto 63 / foto 62 / foto 61 / foto 60 / foto 59 / foto 58 / foto 57 / foto 56 / foto 55 / foto 54 / foto 53 / foto 52 / foto 51 / foto 50 / foto 49 / foto 48 / foto 47 / foto 46 / foto 45 / foto 44 / foto 43 / foto 42 / foto 41 / foto 40 / foto 39 / foto 38 / foto 37 / foto 36 / foto 35 / foto 34 / foto 33 / foto 32 / foto 31 / foto 30 / foto 29 / foto 28 / foto 27 / foto 26 / foto 25 / foto 24 / foto 23 / foto 22 / foto 21 / foto 20 / foto 19 / foto 18 / foto 17 / foto 16 / foto 15 / foto 14 / foto 13 / foto 12 / foto 11 / foto 10 / foto 9 / foto 8 / foto 7 / foto 6 / foto 5 / foto 4 / foto 3 / foto 2 / foto 1

Eerste recensies: 'Prachtig geschreven!'

De eerste recensies en reacties op In Parijs druppelen binnen. 'Ontzettend veel informatie die op een prettig onderkoelde manier wordt opgediend', 'mooi en treffend beeld van het huidige Frankrijk', 'lees kleine stukjes omdat ik het zo jammer vind dat het bijna uit is', 'leest als een trein', 'prachtig geschreven!', 'inspirerend'. Uitsluitend positief, daar ben ik natuurlijk erg blij mee.
Een overzicht en verwijzingen naar websites bij de rubriek lezersreacties op inparijs.nl.

Fransen houden van soixante-neuf

Flauw berichtje, maar wel opmerkelijk: sinds de Fransen zelf mogen kiezen welk departementsnummer ze op hun nummerbord zetten, (en niet noodzakelijkerwijs waar ze wonen), kiezen ze volgens Libération buiten proportioneel vaak voor een nummerbord met de cijfercombinatie van Rhône: 69. Minder in trek zijn 75 van Parijs (daarmee loop je een verhoogd risico dat je auto gemolesteerd wordt in Marseille) en 93 van Seine-Saint-Denis, het departement waar het voorstedelijk racaille - in elk geval in de hoofden van veel Fransen - vandaan komt. Naughty, naughty...

Foto: Gonzo Bonzo

Het Franse lied: Assassin - Ecologie: sauvons la planète

Milieubewustzijn is net als elders in Europa in de mode in Frankrijk. Volgens de officiële rangorde is milieuminister Jean-Louis Borloo op de premier na de belangrijkste minister van het land. Frankrijk stelt een extra heffing in op CO2-uitstoot, is een koploper met milieuvriendelijke TGV's, Parijzenaars fietsen steeds meer, en bij ieder nieuw project wordt naar de 'duurzaamheid' ervan gekeken. Ook waren de Groenen de grote winnaars bij de Europese verkiezingen dit jaar in Frankrijk.
Zelf zie ik mezelf als milieubewust sinds een eerdere golf eind jaren tachtig, toen ik lid werd van het WNF, de natuur ontdekte als ranger, en huis-aan-huis geld inzamelde voor het regenwoud. Het is de reden dat ik zo min mogelijk vlieg (ook al komt daar de laatste jaren wat de klad in met talrijke tripjes naar de VS en ook naar IJsland) en dat ik nooit mijn rijbewijs heb gehaald (waar ik soms wel een beetje van baal).
Soms vind ik de Fransen wat nepperig met het milieubewustzijn, dat meer weg heeft van een modegril, dan van een echte overtuiging. Des te aardiger vind ik het dat ik gisteren op een liedje stuitte waarin de rapgroep Assassin (moordenaar) al in 1992 opriep zuinig te zijn op de planeet. Muzikaal stelt het helaas niet zo veel voor.

Humor: zelfmoorden bij France Télécom

Fransen en humor, het blijft vaak een lastige combi. Op zich ben ik geen tegenstander van morbide humor die net iets te ver gaat, maar doet het dan wel goed en niet zoals hierboven.
Overigens weet u als FD-lezer dat de 'zelfmoordgolf' bij France Télécom in ieder geval tot de 24ste zelfmoord (afgelopen week vond de 25ste in ruim 1,5 jaar plaats) onder het landelijke gemiddelde ligt. Ik plaats mijn recente verhaal daarover bij de reacties.

Beide filmpjes ontdekte ik op Frogsmoke.

Waarom ik zo van Frankrijk hou

Foto's die ik nam tijdens een wandeling afgelopen weekend, op nog geen honderd meter van elkaar, aan de Boulevard Saint-Michel.

1000 berichten op Parijsblog

Duizend berichten op Parijsblog (dit is bericht 1004). Sinds 3 december 2005 heb ik daar 1405 dagen voor nodig gehad, ofwel 0,71 bericht per dag.

• Meeste reacties: Wat staat er op de foto? (35) (22/8/2007) - 64 (terwijl de foto in 1 keer werd geraden)
• Meest gelezen: In elkaar geslagen en beroofd (29/11/2007) - zo'n 20.000 keer (onder meer link op GeenStijl)
• Totaal aantal bezoekers: 372.789 (op zondag 18/10/2009, om 15:54)
  
• Twee favoriete berichten: Madame Aïach (6/6/2008) en Venetiaans blond (17/6/2008). Beide schreef ik later om tot column voor de GPD-kranten en kregen in aangepaste vorm een plek in mijn boek In Parijs.
• Leukste filmpje: Flirtende Chirac (26/6/2009)
• Leukste liedje: Renaud (20/6/2007)
• Mooiste foto van Emile Gregoire: Rain (27/6/2008)
• Moeilijkste raadfoto: foto 83, nooit geraden (3/6/2009)
  
• En verder: Où est le rookworst? (24/1/2009) - Sinterklaas in Metz (5/12/2005) - Parijsblog in Boekarest (28/9/2006), Frans Guyana (28/2/2008) en IJsland (25/3/2009) - Le Figaro besteelt Parijsblog (één, twee, drie, 10/2007) - Banlieue blog (3/2007) - Een avond rellen in Villiers-le-Bel (27/10/2007) - Boze studenten (20/3/2006)

Trouwe lezers, ik ben benieuwd wat jullie de aardigste berichten vonden de afgelopen jaren. Suggesties voor verbetering, nieuwe rubrieken, etc zijn altijd welkom.

Foto: Y. Caradec

Een weekendje Parijs

In de Gloria. Zeer plezant.

Laatste nieuwtjes

Een stil weekje op het blog, maar hard gewerkt: verhalen gemaakt voor FD (onder meer over Jean Sarkozy), bezig met de research en productie van een tv-programma (later meer), verder druk in de weer voor Elsevier en ik was ook weer eens op de radio. En volgende week staat in de zaterdagbijlage FD Persoonlijk een reportage van enkele pagina's vanuit mijn eigen buurt de Marais. Hoe leven homo's en joden hier eigenlijk samen?
De berichten over In Parijs zijn nog steeds goed. Helaas nog geen recensie in de kranten en tijdschriften (dat kan een tijdje duren), maar de boekhandels schijnen het goed na te bestellen en ook mijn eigen verkoop verloopt naar wens: ruim honderd boeken verkocht in twee weken. Dus als u nog een mooie gesigneerde eerste druk van wilt, kunt u beter snel zijn....
Als u op de hoogte wil blijven van de laatste nieuwtjes, sluit u zich dan vooral aan bij groep In Parijs op Facebook of volg mij op Twitter.

Jiskefet - Muskietenpak

"Zoals de Fransman dat zo mooi kan zeggen: ne muskietenpak."

De boekpresentatie (bericht 1000)

Ik ben nog wat zoekende naar wat beter past bij het nieuws op inparijs.nl en wat op dit weblog hoort. Een verslag van de boekpresentatie met enkele mooie foto's van Emile Gregoire staat in elk geval hier.

Update 17/10: ik kom er net achter dat dit het duizendste bericht is op Parijsblog. We tikken vrolijk door.

In Parijs bij de boekhandel

Langzaam stromen goede berichten over In Parijs binnen uit vele delen van het land. In 't Gooi zit een boekhandelaar die graag rondsnuffelt op Parijsblog, bij Selexyz in Groningen concurreert een stapeltje In Parijs met de (overige?) boeken over Azië, in Nijmegen schijnen ze er mooi bij te liggen en Maastricht wisten we al. Uit mijn geboorteplaats Haarlem vooralsnog geen berichten, ben benieuwd.

Zelf heb ik - met het risico mijn trein naar Parijs te missen - maandag vlak voor mijn terugreis nog even snel gekeken bij Atheneum aan het Spui in Amsterdam. Ik heb natuurlijk geen idee hoeveel ze er besteld hebben, maar ik zag er nog maar eentje liggen, op een presentatiekast bij de afdeling politicologie (waar ik tijdens mijn studie veel boeken kocht). Ik lag naast Dominique Moïsi, een vooraanstaande Fransman binnen de internationale betrekkingen, een mooie plek.

Verder kreeg ik te horen dat de Bijenkorf ze ook al heeft. Voor Selexyz Scheltema had ik geen tijd meer, maar daar lag In Parijs tussen Tommy Wieringa en Martin Bril (foto).
Nu het imperium van Ako en Bruna nog. Het zou toch in elk geval op de stations moeten liggen waar de Thalys naar Parijs vertrekt.

Dus nogmaals mijn oproep: blijf vooral naar In Parijs vragen, juist ook bij Ako en Bruna. Het antwoord dat ik suggereer op de vraag "zal ik het dan voor u bestellen?" is: "Nee, dan ga ik wel naar een boekhandel die het wel heeft." :-) (de schaamte voorbij...)

Boekpresentatie bij uitgeverij Balans

Binnenkort een verslagje van de boekpresentatie van vorige week dinsdag bij Balans. Hier alvast een leuke foto die ik doorgestuurd kreeg van fotograaf Emile Gregoire die zo vriendelijk was zelfs op dit feestje enkele mooie plaatjes te schieten. Hier ziet u mij een exemplaar signeren voor mijn vriendin.

Woensdag 7 oktober: signeersessie bij NL-borrel in Parijs

Morgen (woensdag 7 oktober) ga ik op de NL-borrel in Parijs een klein stukje voorlezen uit In Parijs. Ik heb een heel mooi stukje uitgekozen, mis het niet. De borrel begint om 20:30 en duurt tot in de kleine uurtjes. Zo rond 21:30 is mijn korte praatje, vermoed ik. Het vindt plaats in de wijnwinkel Lavinia wijnwinkel op 3, boulevard de la Madeleine, in het eerste arrondissement. Metro: Madeleine.

Een lach en een traan

De komende weken leest u met regelmaat kleine en grote nieuwtjes rond mijn boek In Parijs, dat 1 oktober verscheen.

Mooi citaat afgelopen zaterdag op een feestje bij een vriend in de Amsterdamse Watergraafsmeer: "Een ongesigneerde eerste druk van In Parijs wordt later een fortuin waard." (Toen ik reclame zat te maken voor mijn online bestelservice voor gesigneerde exemplaren, na ook al weer een paar boekjes getekend te hebben voor de vrienden.)

Verder nog een mooi verhaal uit het revalidatiecentrum van een ziekenhuis in Blaricum. Daar ligt mijn 86-jarige oma, die het wel een klein beetje gehad lijkt te hebben met het leven, zeker sinds ze een paar jaar geleden haar man verloor. Wel keek ze nog erg uit naar mijn boek, wat mij op sommige momenten net het zetje gaf om de deadline toch echt te halen.

Toen ik haar afgelopen middag het boek gaf, huilde ze van blijdschap. Dat ze het niet meer kan lezen (haar ogen zijn te slecht), vindt ze eigenlijk niet eens zo erg. Er staan ook hele mooie foto's op de middenpagina's en op de omslag (merci, Emile).
Toen we haar na een kop koffie en een kroket in de kantine in haar rolstoel terug parkeerden in haar slaapzaaltje met drie anderen, raakten we aan de praat met een mede-herstellende dame. Trots liet mijn oma het boek zijn. De dame glom. Ze was lerares Frans geweest en kwam vroeger minstens twee, vaak drie keer per jaar In Parijs. Met liefde wilde ze passages uit het boek voorlezen aan mijn oma. En mijn moeder moest volgende keer misschien ook maar even een gesigneerd exemplaar voor haar meegeven.

Foto: Uw correspondent signeert voor Arjan en zijn moeder, tijdens de boekpresentatie afgelopen dinsdag (meer foto's van dit literaire evenement waarbij le presque tout Amsterdam acte de présence gaf, volgen)

Het ligt er echt!

"Hebt u ook het boek In Parijs van Olivier van Beemen?" Over je gêne moet je bij zelfpromotie heenstappen, was een tip die ik kreeg van een andere onbekende schrijver. Dus vroeg ik gisteren bij boekhandel Pantheon in de Sint-Antoniebreestraat in Amsterdam naar mijn eigen boek.
Het was er niet. Maar het was wel besteld. Zou dinsdag binnen komen. Moest het apart gelegd worden? "Hmm, ik bén Olivier van Beemen," antwoordde ik na enige twijfel. "Ik was vooral nieuwsgierig."
De boekenverkoper vertelde me dat hij op grond van de catalogus van Balans twee exemplaren besteld heeft, wat volgens hem niet slecht is voor een debutant. Trouwe bloglezer François spotte het boek bij Selexyz wel, in de Dominicanenkerk in Maastricht. Een hele stapel nog wel.

Lieve lezers, vraag bij uw boekhandel vooral ook even naar In Parijs, liefst vergezeld van een welgemeend "daar heb ik goede dingen over gehoord" (de gêne voorbij...). Hartelijk dank.

Selexyz in Dominicanenkerk, Maastricht. Foto: François

De heilige graal

Dit bericht, waarin het best bewaarde geheim van Parijs wordt verklapt, verschijnt vandaag ook op het gewaardeerde groepsblog GeenCommentaar.

Ik ben het afgelopen jaar niet alleen veranderd in een fanatiek hardloper, maar ben ook steeds vaker gaan zwemmen. Het levert een leuke nieuwe hobby op: zwembadtoerist. Parijs kent veel mooie zwembaden in verschillende buurten (38 in totaal). Ik schreef al over Edouard Pailleron in het negentiende arrondissement, ik zwem wel eens in Joséphine Baker in de Seine (25 meter, eigenlijk te klein) en ontdekte vorige maand het 50-meterbad Georges Vallerey in het twintigste arrondissement. Een openluchtzwembad met schuifdak: ik was onder de indruk.
Een van mijn favoriete baden is Piscine Pontoise, uit de jaren dertig, met twee etages individuele badhokjes. De film Bleu met Juliette Binoche (van de trilogie Trois Couleurs) is er opgenomen. Dit 33-meterbad is een van de twee waarvoor ik een tienrittenkaart heb.
Het andere is Piscine Suzanne Berlioux, op niveau -3 van winkelcentrum de Hallen. Normaal gesproken ben ik niet zo’n fan van les Halles, maar een 50-meterbad midden in de stad wilde ik een dikke maand geleden wel eens uitproberen. Ook zijn de ruime openingstijden (op maandag en woensdag tot elf uur ’s avonds) zeer aantrekkelijk.
Het USP (sinds ik mijn boek promoot weet ik alles van marketing) van Suzanne Berlioux zijn de douches. Die zijn open en direct naast het zwembad, mannen en vrouwen gescheiden. Het aardige is dat sommige zwemsters zich na hun baantjes in het chloorbad ontdoen van het bovenstukje van hun bikini. Zo krijgt het hele bovenlichaam de schrobbeurt die het verdient. Het gaat om een minderheid, maar leidt er toch toe dat de meeste mannen tijdens hun schoolslag het hoofd in een merkwaardige hoek draaien, richting de douches. In iedere man schijnt een voyeur te schuilen.
Op momenten dat mooie jonge vrouwen zich wassen, klemmen sommige zwemmers zich zelfs schaamteloos tegen de rand van het zwembad en staren naar de douches. Uw welopgevoede correspondent behoort uiteraard niet tot deze laatste groep.
Het doet me denken aan een beweging die is overgewaaid uit Zweden, Bara Bröst, die ervoor pleit dat vrouwen met blote borsten mogen zwemmen in openbare zwembaden. In Frankrijk noemen zij zich Les Tumultueuses. Waarom mannen wel met bloot bovenlijf, en vrouwen niet? vragen zij zich af. Met een tiental vrouwen bezochten ze een aantal maal een zwembad in Parijs, zonder topje. Eén keer werd de politie ingeschakeld (twaalf politieagenten tegen negen paar borsten).
En dat nu topless zonnen op het strand uit de mode zou zijn geraakt.
Ik schreef een Britse vriend in Frankrijk een mail over mijn ontdekking.
Zijn reactie: Wow, the holy grail...

Foto: Denis Sylvester Hurd