Nederland in Franse pers (2)

Lovend verhaal over Amsterdamse architectuur in Le Monde.

NL in pers 1

Wat staat er op de foto? (17)

Foto: Olivier van Beemen

Parijs verandert in rap tempo in een zwerverscamping. Ik schreef er vorige week en eerder ook deze winter over. Vanaf de navette (het lijnbootje) tussen Paris Plage rive droite en Paris Plage rive gauche (een rondvaart van veertig minuten voor twee euro: aanrader!) zie je deze camping onder een brug. Vraag is: hoe heet de brug? Spelregels en prijs: hier.
Ook op het weblog van collega Reiding in Rusland is sinds gisteren een foto te raden, al is de prijs weinig begerenswaardig...

Eerdere foto's:
foto 16 / foto 15 / foto 14 / foto 13 / foto 12 / foto 11 / foto 10 / foto 9 / foto 8 / foto 7 / foto 6 / foto 5 / foto 4 / foto 3 / foto 2 / foto 1

Floyd Landis positief

Kreeg net een news alert van Le Monde dat Floyd Landis positief is bevonden bij een dopingcontrole. Oscar Pereiro Sio wordt dus waarschijnlijk winnaar van de Tour de France 2006.

Te heet...

... om te bloggen.

Parijs, Place Maubert-Mutualité. Overal in de stad geeft de gemeente Parijs aanwijzingen om het debacle van 2003 te voorkomen, toen tijdens de hittegolf zo'n 15.000 doden te betreuren vielen. Hier: Hittegolf. Ouderen en kwetsbare mensen. Zoek plaatsen met airconditioning op. Foto: Olivier van Beemen

Op zomertoer met Sarkozy

Nicolas Sarkozy in Palavas-les-Flots. Foto: Olivier van Beemen

Ik was vandaag in de badplaats Palavas-les-Flots bij Montpellier, waar de waarschijnlijke rechtse presidentskandidaat van volgend jaar, Nicolas Sarkozy, vertelde dat badplaatsen meer politiekracht moeten hebben tijdens het hoogseizoen. Inkoppertje, lijkt me. Het was volgens mij dan ook vooral een excuus om op kosten van zijn ministerie (Binnenlandse Zaken) zijn nieuwe boek te promoten. Later meer.

Thalys: ruim zeven uur vertraging

Ik schreef al vaker geen groot liefhebber van de Thalys te zijn. Na de zevenenhalf uur vertraging van gisteren (vertrek Parijs: 15.55, aankomst bij ouders nabij Haarlem 3.45) is dat niet veranderd. Ik zat in deze trein.

Cursus Italiaans

Het Franse tijdschrift Paris Match claimt met gebruik van nieuwe beelden die inzoomen op Marco Materazzi, de exacte beledigingen tegen Zinedine Zidane te hebben gevonden. Poëzieliefhebbers, zet u schrap:

"Oh ! Levati finocchio. Con la tua puttana di tua sorella. Merda. Anzi. Ti spacco il culo."

Dat komt neer op:

"Oh! Rot op, nicht. Met je hoerenzus. Stuk stront. Ik zal je reet uiteenrijten."

Een waardige afsluiting van het hoofdstuk Zidane - Materazzi.

Zidane en Thuram

Lilian Thuram mag dan tegen Italië waarschijnlijk zijn laatste wedstrijd voor Frankrijk hebben gespeeld en Zinedine Zidane zijn laatste wedstrijd tout court, beiden doen nog steeds van zich spreken.
Zidane moet zich vandaag bij de wereldvoetbalbond Fifa verantwoorden voor zijn kopstoot tegen de Italiaan Marco Materazzi en Thuram, die bekend staat als de linkse intellectueel van het team, deed enkele schokkende uitspraken in een interview met het tijdschrift Les Inrockuptibles.
Ik heb het interview nog niet gelezen, maar volgens een persbericht noemde hij Materazzi een 'ziekte (...) die niet zou moeten bestaan'.
Bovendien waarschuwde hij voor de sarkoïsation des esprits, de 'sarkoïsering' van de gedachten. Dat is een variant op de lepenisation des esprits, dit maal niet verwijzend naar Jean-Marie Le Pen, maar naar minister van Binnenlandse Zaken Nicolas Sarkozy. Die is in de ogen van Thuram bijna even gevaarlijk als de leider van het Front National. Het wegsturen van illegalen vergeleek Thuram in het interview met 'deportatie'. 'Schandalig,' was de reactie van een UMP-partijgenoot van Sarkozy.

Paris Plage 2006

De vijfde editie van het succesvolle Paris Plage is vandaag geopend en duurt tot en met 20 augustus. Het thema van het stadsstrandje is dit jaar Frans Polynesië. Voor het eerst deelt ook de linkeroever (rive gauche) van de Seine mee in de feestvreugde, nabij de Bibliothèque Nationale Française (François Mitterrand) in het dertiende arrondissement. Daar is ook het drijvende zwembad Piscine Josephine Baker geopend, waar je - het hele jaar door - kunt zwemmen in het water van de Seine, dankzij een ingenieus reinigingssysteem.
Als ik tijd heb, ga ik nog even kijken vandaag en zal ik enkele leuke foto's plaatsen.

Parijse daklozen in tenten of niet?

Tenten voor daklozen aan de Boulevard Jules Ferry in Parijs. Foto: Olivier van Beemen

Ook in de zomer gaat hulporganisatie Médecins du Monde (Dokters van de Wereld) door met haar actie die ze in januari begon: ze deelt tenten uit aan Sans Domicile Fixe (SDF: daklozen) in Parijs. Delen van Parijs gaan steeds meer op openluchtcampings lijken.
Een groeiend aantal buurtbewoners heeft er genoeg van. De tenten leiden tot overlast vinden ze, huizenprijzen nemen af en wat moeten de toeristen wel niet denken? Een bewoner van de Boulevard Jules Ferry startte een petitie, die veel buren tekenden.
Voor Graciela Robert van MdM, met wie ik eergister een nachtelijke ronde langs de zwervers maakte, is het een teken dat het project vruchten begint af te werpen. Met de opvallende tenten wil de organisatie aandacht vragen voor het probleem, zodat politici gedwongen worden tot maatregelen. MdM wil dat alle zwervers degelijke, permanente huisvesting ter beschikking krijgen.
Ze vindt het typisch dat de solidariteit met de zwervers 's zomers afneemt. Daklozen slapen 's zomers toch ook op straat? Het is een bekend fenomeen binnen 'het wereldje'. Bedelaars krijgen in de zomer veel minder dan 's winters, terwijl ze nog steeds dezelfde hoeveelheid eten nodig hebben. Robert vindt dat de buurt niet moet zeuren. Al zouden ze overlast ondervinden, dan nog is hun positie sterk te prefereren boven die van de daklozen, luidt haar redenering.
Op zich waar, maar ik kan me de ergernis bij de buurt ook voorstellen. Je kunt Parijs niet omtoveren tot één grote camping, de overlast is hinderlijk en een huizenbezitter mag zich zorgen maken als zijn huis plotseling eenderde minder waard is. Lastig dus.

Wat vinden jullie?

Lees mijn verhaal op internet in PZC of BN/De Stem.

Ook 's zomers helpt Médecins du Monde daklozen in Parijs

Dakloze Joeri uit Oekraïne, bijgestaan door Graciela Robert en Falilou Sall van Médecins du Monde. Foto: Olivier van Beemen

Zomeravonden in Parijs bestaan niet alleen uit picknicks aan de Seine en nachtelijke cafébezoeken. Gisteren was ik mee op avondronde met de Médecins de Monde, die tenten, koffie, water en broodjes uitdelen aan daklozen. Later meer.

Deze winter schreef ik ook al eens over de tenten voor daklozen.

Geschiedenis spoorlijn Amsterdam - Parijs

Affiche van deze site, met veel andere affiches van historische treinverbindingen

Hoewel ik, zoals ik al eens eerder berichtte, geen groot fan ben van de hogesnelheidstrein Thalys tussen Amsterdam en Parijs, moet ik zeggen dat ze ter gelegenheid van hun tienjarig bestaan een aardige site hebben geopend: Thalystory (voor tweetaligen: de Franse stem vind ik aangenamer dan de Nederlandse).
Daarop zie je in vijf etappes met historische filmpjes de geschiedenis van de spoorlijnen tussen Parijs, Brussel, Amsterdam en Keulen, de voornaamste huidige Thalysbestemmingen. Nederland wordt een beetje onderbelicht naar mijn idee, maar dat komt wellicht doordat er op spoorweggebied weinig revolutionairs uit Nederland is gekomen. Corrigeer me als ik ongelijk heb.
Ook al waren ze een stuk langzamer, treinen met namen als L'Etoile du Nord (de ster van het noorden), L'Oiseau bleu (de blauwe vogel) en de Trans Europ Express (TEE) spreken meer tot de verbeelding dan de Thalys.
Nog een kleine anekdote: toen ik héél lang geleden jong was en iedere ochtend een kleine tien kilometer naar school moest fietsen, tussen Vogelenzang en Haarlem, kwam iedere ochtend de - inmiddels opgeheven - nachttrein uit Parijs voorbij. Het idee dat de reizigers in die trein een nacht eerder uit het verre Parijs waren vertrokken, maakte me bijzonder jaloers en zette aan tot dromen.
Uiteindelijk heb ik die trein nog een paar keer genomen. Erg goede herinneringen bewaar ik er echter niet aan. Je staat 's nachts overal uren stil, omdat de afstand tussen Parijs en Amsterdam (ongeveer vijfhonderd kilometer) eigenlijk veel te klein is voor een nachttrein die een beetje doorrijdt. Bovendien is in het idyllische Noord-Franse stadje Aulnoye Aymeries ooit mijn rugtas met mijn kleren voor twee weken vakantie uit de trein gepikt, toen ik eindelijk in slaap gevallen was.

Ook iets meegemaakt op het spoor tussen Amsterdam en Parijs? Schroom niet het hieronder wereldkundig te maken.

Willem Holtrop in de krant

Het homohuwelijk is nog steeds taboe in Frankrijk. Copyright: Willem

Maandagmorgen, je hebt (nog) geen vakantie, geen zin om te werken en wil even iets leuks lezen. Goed nieuws: mijn interview met de Nederlandse cartoonist Willem (Holtrop) staat online op de site van De Stentor.

Foto's quatorze juillet

De foto's bij dit bericht werken niet bij iedereen. Ik plaats ze hier nog een keer, op een andere manier. Laat even weten of ze nu wel zichtbaar zijn s'il vous plaît.

Na black-blanc-beur, nu weer bleu-blanc-rouge


Yes, we are all individuals

De Champs-Elysées trillen ervan. Onder druk van de Groenen, die Parijs samen met de socialisten van Bertrand Delanoë besturen, was een aantal zware tanks (Leclerc) drie jaar lang niet toegestaan tijdens het defilé, omdat ze de Champs-Elysées veel schade aanbrengen. Dit jaar werd dat voor lief genomen.

Het luidste applaus kregen het alpineregiment...


... en de brandweer

De opperbevelhebber was er ook. Hoogstwaarschijnlijk was het de laatste keer voor Jacques Chirac. Geen aanslag op hem dit jaar, zoals in 2002, toen rechts-extremist Maxime Brunerie hem dood wilde schieten. Foto's: Olivier van Beemen

Quatorze juillet: Chirac, vuurwerk en dansen bij de brandweer

Aangezien ik de president van Frankrijk niet wekelijks op de foto zet,
plaats ik hier nog een uitvergrote versie. Foto: Olivier van Beemen

Gisteren heb ik op één dag mijn complete quatorze juillet-achterstand weggewerkt. De voorgaande edities was ik toevallig net in Nederland of niet geïnspireerd genoeg overal te gaan kijken. Ik weet het niet precies meer.
In ieder geval is het gisteren helemaal goed gekomen. Ik schreef al over de militaire parade 's ochtends. Daarna heb ik het traditionele interview met Chirac gekeken, dit verhaal geschreven, even mijn gezicht laten zien op de Garden Party in de tuinen van het Elysée (ok, dat is een leugen, daar moet ik volgend jaar nog zien uitgenodigd te worden om het feest compleet te maken) om vervolgens 's avonds het vuurwerk te aanschouwen. Dat wordt afgestoken op de Champs de Mars, bij de Eiffeltoren. We zaten bij Invalides, met een redelijk uitzicht, hoewel het lage vuurwerk verborgen bleef. Tant pis.
Het sluitstuk was le bal des pompiers, het traditionele bal in de brandweerkazerne. We waren in de kazerne van Saint-Sulpice, waar een van de hipste brandweerfeesten van de stad schijnt plaats te vinden. Het bal kent een lange traditie, maar in de praktijk is het - in ieder geval in Parijs - gewoon een disco met dj en Engelstalige hitjes.
'En dat op de Franse nationale feestdag,' zei mijn Franse metgezel enigszins verontwaardigd. Ze had toch minstens een liedje van Edith Piaf verwacht. Volgende keer moet ik het in la province vieren, zei ze, buiten Parijs: daar is het nóg leuker...

Quatorze juillet op Champs-Elysées

Zojuist was ik voor het eerst bij de traditionele militaire parade van quatorze juillet, de Franse nationale feestdag. Hoewel ik weinig affiniteit heb met strijdkrachten en dergelijke, was het behoorlijk indrukwekkend. Vooral de tanks, die de grond deden trillen en de laag overvliegende straaljagers. Een fotoverslag.

Na black-blanc-beur, nu weer bleu-blanc-rouge

Yes, we are all individuals

De Champs-Elysées trillen ervan

Het luidste applaus kregen het alpineregiment...

... en de brandweer

De opperbevelhebber was er ook. Hoogstwaarschijnlijk was het de laatste keer voor Jacques Chirac. Geen aanslag op hem dit jaar, zoals in 2002, toen rechts-extremist Maxime Brunerie hem dood wilde schieten. Foto's: Olivier van Beemen

Wat staat er op de foto? (16)

Foto: Olivier van Beemen

Over rubrieken gesproken, hier eindelijk weer: wat staat er op de foto? Schroomt u overigens niet te kijken naar de zusterrubriek Raad de plaat bij de collega's in Belgrado en verbaast u over de brede inzetbaarheid van uw correspondent in Parijs... En als we toch in het oosten zijn, kijk hier en probeer een brede lach te bedwingen. Lastig.

Genoeg geëgotript en gelachen, tijd voor serieuze zaken. De vraag van vandaag is drieledig, om veel kandidaten de kans te geven. Eén antwoord per inzender, dus s'il vous plaît. Wie is de man van het standbeeld, hoe heet de kerk en bij welk gebouw hoort de toren rechts? De prijs gaat naar de degene die het standbeeld juist heeft. Eeuwige roem valt niettemin de andere winnaars ten deel. Spelregels en prijs: hier.

Eerdere foto's:
foto 15 / foto 14 / foto 13 / foto 12 / foto 11 / foto 10 / foto 9 / foto 8 / foto 7 / foto 6 / foto 5 / foto 4 / foto 3 / foto 2 / foto 1

Nederland in Franse pers

Waarschijnlijk vindt een aanzienlijk aantal lezers van dit weblog het best aardig te lezen wat er in de Franse pers over Nederland wordt geschreven. Vandaar deze nieuwe rubriek. We beginnen met een verhaal over, hoe kan het ook anders... coffeeshops. Venlo gaat de coffeshops richting grens verplaatsen om de drugstoeristen buiten het centrum te houden. Lees het in Libération.

Zinedine Zidane heeft gesproken

Zinedine Zidane geeft uitleg op Canal+. Foto van deze site

Het waren zijn moeder en zijn zus, die Materazzi tot drie keer aan toe beledigd heeft. Zinedine Zidane herhaalde de beledigingen niet letterlijk, maar bevestigde dat de diverse liplezers gelijk hadden. Hij vond de provocatie zo erg, dat hij geen spijt heeft van de kopstoot. Als man kun je dat niet tolereren, zei hij. Wel bood Zizou de vele jonge kijkers zijn excuses aan. Don't do this at home. Hij komt niet terug op zijn beslissing met voetbal te stoppen en zal meewerken aan het Fifa-onderzoek. Mogelijk wordt de Gouden Bal voor de beste speler van het toernooi hem afgenomen.

Het hele interview bekijk je op de site van Canal+.

Hij zal spreken

Vanavond om acht uur zal Hij spreken. Zidane zal zijn versie van de 108ste en 109de minuut van de WK-finale vertellen op Canal+, een van zijn belangrijkste sponsors.

In de tussentijd: de vijf smerigste overtredingen van Marco Materazzi op de site van Le Nouvel Observateur. Collega Fokke Obbema van de Volkskrant ontdekte dit filmpje voor mij.

Raymond Domenech blijft

De aanvankelijk geplaagde en nu op handen gedragen bondscoach van Frankrijk, Raymond Domenech, tekent bij tot en met het Europees Kampioenschap in 2008 in Oostenrijk en Zwitserland. De kwalificatie belooft geen sinecure te worden: Frankrijk zit in een poule met Italië (!), Oekraïne (kwartfinalist op WK), Schotland, Georgië, Litouwen en de immer lastige Faeröer.

Zizou - Materazzi

Laatste nieuws in dé affaire: Materazzi geeft in Gazetto dello Sport toe Zidane beledigd te hebben, maar zegt niet precies hoe. Hij is niet 'gecultiveerd' genoeg om hem voor terrorist uit te maken, omdat hij niet weet wat een moslimfundamentalistische terrorist is. Zijn moeder zou hij ook niet beledigd hebben, omdat hij zijn eigen moeder op jonge leeftijd verloor. Deze informatie komt van de site van de Franse sportkrant L'Equipe.

Speel zelf Zidane

Het gaat snel: in dit spel ben je zelf Zidane en komen er talrijke Materazzi's langs. Wat doe je? (Als het spel niet in één keer verschijnt, klik je op 'games' in de menubalk.)

Mijn verhaal over de ontvangst van les Bleus in Parijs lees je op het Oranjeplein of in BN/De Stem. Noot: zelf zeg ik, evenmin als Fransen, nooit 'haantjes', maar in Nederland denkt men daar anders over.

Finale in Marseille (2)

Groot scherm in Vieux Port van Marseille

In het Franse black-blanc-beur-elftal overheerst black, in Marseille overheersen de beurs (Arabieren)

Grote vreugde na de Panenka van Zidane

Zizou na de gescoorde penalty. Kritiek willen de Marseillais niet horen. 'Een penalty is raak of niet. Deze zat.' Daar hebben ze op zich wel een punt.

Supporters et supportrices, zeggen de Fransen

Vuurwerk en rookbommen. Komen van pas als het goed gaat, maar ook in mindere tijden. Foto's: Olivier van Beemen

Lees mijn verslag voor de regionale dagbladen hier.

Ai, ai, ai, ai. Nee, Zizou, na alles wat je voor ons gedaan hebt

Zo klonk het Franse commentaar zojuist op de Vieux Port, de oude haven van Marseille, waar de gemeente een groot scherm had geïnstalleerd. De klaagzangen konden niet voorkomen dat Zinedine Zidane met pensioen werd gestuurd door de scheidsrechter. Terecht, helaas.
Ongeloof overheerste. Surrealisme. Vrijwel alle supporters die ik de uren voor de rode kaart gesproken had, waren het eens: Zizou is niet alleen Frankrijks beste speler aller tijden, maar de beste speler aller tijden. Point final. Punt.
L'enfant du pays (de jongen die hiervandaan komt) was een voorbeeld voor alle Marseillais. Nooit is hij arrogant geworden, hij heeft de beste techniek en is zo'n goed mens. En dan de rode kaart.
Zonder Zidane en zonder de andere Marseillais, de gewisselde OM-speler Franck Ribéry, begon Frankrijk dus aan de penalty's. De meeste fans om mij heen geloofden er nog in, maar je zag dat er iets gekraakt was, net als bij les Bleus in Berlijn.
Trezeguet miste. Italië won. Diep teleurgesteld en in rap tempo verlieten de meesten de Vieux Port. Ik ging snel naar het hotel om een stukje te schrijven voor de regionale kranten. Morgen de foto's van dit spectaculaire avondje in de Franse voetbalhoofdstad.

Finale in Marseille

Waar kun je de WK-finale Frankrijk - Italië beter kijken dan in de Franse voetbalhoofdstad Marseille? Antwoord: in het Olympiastadion van Berlijn. Voor de correspondent in Frankrijk is dat echter geen optie.
Marseille dus. Met Lens in het noorden en Saint-Etienne in het midden van het land de enige Franse stad waar voetbal echt leeft en geschiedenis heeft.

Met Olympique Marseille, de enige Franse club die een Europese beker (voor landskampioenen nog wel) won, in 1993. De club van het nieuwe wonderkind met het enorme litteken, Franck Ribéry.

Met het Stade Vélodrome, waar Bergkamp die schitterende goal maakte tegen Argentinië in 1998, maar waar Nederland er ook uit vloog op penalty's tegen Brazilië.
Een stadion waar vrijwel iedere competitiewedstrijd 60.000 enthousiaste fans zitten, wat geen enkele andere club in Frankrijk kan evenaren.
Maar Marseille is boven alles de stad waar de Algerijnse immigrantenzoon Zinedine Zidane geboren werd, in de buurt Castellane om precies te zijn. Lange tijd stond er een grote Adidas-reclame op een blinde muur vlakbij het strand, met Zijn gelaat. Zelden is er geprotesteerd tegen het weghalen van zo'n opvallende reclame.
Vanavond een eerste verslagje op dit weblog en morgen in de regionale dagbladen een uitgebreide reportage.

Multiculti Franse voetballers

Heb zojuist voor de regionale dagbladen van morgen een stukje geschreven over het hoge multicultigehalte van de Franse selectie, die het zondag op zal nemen tegen Italië in de WK-finale. Liefst 17 van de 23 spelers zijn van buitenlandse afkomst. Verder heeft 'oer'-Fransman Ribéry zich tot moslim laten bekeren. Hij is getrouwd met een moslima en laat zich 'Bilal' noemen. Coach Raymond Domenech heeft op zijn beurt weer een Spaanse vader. Ook de oude Franse toppers Michel Platini en Just (Justo) Fontaine blijken Italiaanse en Spaanse wortels te hebben.

Hier de zeventien en hun roots:

Eric Abidal - Martinique (F)
Alain Boumsong - Kameroen
Pascal Chimbonda - Guadeloupe (F)
Vikash Dhorasoo - Mauritius/India
Alou Diarra - Mali
William Gallas - Guadeloupe (F)
Sidney Govou - Benin
Thierry Henry - Guadeloupe (F)
Claude Makalele - Kongo
Florent Malouda - Guyana (F)
Louis Saha - Senegal
Mikaël Silvestre - Guadeloupe (F)
David Trezeguet - Argentinië
Lilian Thuram - Guadeloupe (F)
Patrick Vieira - Senegal
Sylvain Wiltord - Guadeloupe (F)
Zinedine Zidane - Algerije

Lees het verhaal in onder meer de PZC.

Voetbalkenner Chirac

Nu les Bleus in de finale zitten, is iedereen in het land voetbalsupporter. Ook opportunistische politici tonen zich overtuigde fans, met sjaals en vlaggen. Dominique de Villepin zat gisteren in het stadion in München, Jacques Chirac komt zondag naar Berlijn. Nicolas Sarkozy moet thuis blijven om de orde te handhaven. Uit dit briljante filmpje tijdens het WK in 1998 in eigen land, blijkt de voetbalkennis van Jacques Chirac...

Parijs kleurt weer blauw

Frankrijk kleurt weer bleu vanavond. Zelfs het Assemblée Nationale heeft nu een spandoek Allez les Bleus opgehangen. Het eigenaardige aan Franse fans is dat ze pas enthousiast worden wanneer het elftal goed presteert. Tijdens de poulewedstrijden, waarin Frankrijk niet kon winnen van Zwitserland en Zuid-Korea, was nauwelijks merkbaar dat het wereldkampioenschap voetbal gaande was, sinds de goede wedstrijd tegen Spanje is iedereen zijn leven lang al voetbalsupporter.
Zoals ik eerder schreef, heb ik - mede daarom - weinig op met het Franse voetbalelftal. Maar voor de duikelende, tijdrekkende Portugezen, die Nederland de afgelopen twee toernooien eruit knikkerden, heb ik uiteraard nog minder sympathie. En het lijkt me wel leuk hier te zijn als Frankrijk de finale zou spelen: gematigd Frankrijksupporter ben ik dus vanavond.
Het kan trouwens nog gezellig worden in de stad. In en rond Parijs wonen zo'n 800.000 Portugezen. Dat is iets minder dan het miljoen waar ik het eerder over had, maar niet gering. Zeker is dat de claxons weer zullen klinken vanavond. Zowel Portugezen als Fransen toonden zich daar afgelopen weekend vrij bedreven in. Zelfs de verdwaalde Italianen in Parijs konden het gisteren niet laten. Meer volgt...

Ventilator

Ook in Parijs vallen de mussen van het dak. Een afscheidscocktail van een aantal ambassademedewerkers gisteren leek meer op een sauna dan op een feestelijk afscheid. Ook in bureau Parijs GPD/Elsevier is het soms lastig uit te houden.
Een nieuwe ventilator biedt hopelijk soelaas. De gebruiksaanwijzing is in ieder geval ook in het Nederlands. Hoewel ik vrees dat de Franse tekst duidelijker is. Klik op het plaatje om het te vergroten.

Cartoonist Willem in Centre Pompidou

Willem in Parijs' cafeetje. Foto: Olivier van Beemen

Dave was niet de enige beroemde Nederlandse Parijzenaar die ik vorige week interviewde. Een dag later had ik een afspraak met de cartoonist Willem (Bernard Willem Holtrop). Ook hem interviewde ik al eens eerder, tijdens mijn stage bij Het Parool, vier jaar geleden. Later ben ik hem ook nog enkele malen tegengekomen, maar het had geen grote indruk gemaakt: hij wist niet meer wie ik was.
Hij werkt voor Libération, Charlie Hebdo en HP De Tijd. De bibliotheek van het Centre Pompidou organiseert tot en met 2 oktober een expositie met tekeningen van hem. De aanleiding daarvoor is hem zelf ook onbekend. 'Er was een plek vrij,' vertelt hij lachend in een cafeetje in Montparnasse.
Hij staat bekend om zijn provocerende tekeningen, met veel seks, geweld en morbiditeit. Ooit, in 1965, tekende hij Juliana als raamprostituee met een prijskaartje van 5,2 miljoen gulden. Willem werd gearresteerd, alle exemplaren van het blad vernietigd en hij moest een boete betalen. Lees het verhaal deze week in de GPD-kranten.

Kleine lettertjes:
Tot mijn schaamte had ik deze expo aanvankelijk gemist. Ik was tijdens de opening op vakantie, maar dat is natuurlijk een slap excuus. Een bericht op de site Hollandais en France maakte mij erop attent.

Frankrijk: Aartsvijand en koning van de mondialisering

Vorige week schreef ik dit columnachtige verhaaltje over de paradoxale Franse houding ten opzichte van de mondialisering. Over Poolse loodgieters en Sloveense beren in Frankrijk en hypermarchés en Etap-hotels op de Hongaarse poesta. Lees het op de site van BN/De Stem.

Ruim veertig jaar in Parijs: Dave

Wouter Levenbach, beter bekend als Dave. Op een boot kwam hij van Nederland naar Frankrijk. Archieffoto van Het Parool

In BMW-cabrio komt zanger Dave over de Boulevard des Invalides aangereden, terwijl ik op een terrasje op hem zit te wachten. 'Even mijn auto wegzetten,' roept hij me toe, terwijl het terras geamuseerd toekijkt. 'Kom er zo aan.'
Het was al de derde keer dat ik Dave (echte naam: Wouter Levenbach) interviewde. In mijn omgeving sta ik tegenwoordig bekend als Davologue, 'Davoloog' dus. Als zodanig verscheen ik een paar maanden geleden trouwens ook op Canal+, om te vertellen hoe Nederlanders over hem denken, voor zover zij hem nog kennen.
Het gaat hem nog steeds voor de wind. Nieuwe cd (Dave Levenbach, Tout le plaisir a été pour moi), gelukkig in de liefde, veel interviews op radio en tv en een fraai penthouse in een goede buurt. Wellicht komt hij binnenkort ook weer eens in Nederland zingen.
Nadat ik hem eerder ondervroeg over zijn band met Zuid-Frankrijk, was dit keer Daves band met Parijs het gespreksonderwerp. Het verhaal staat in het najaarsnummer van En France.

Kijk hier voor een leuk filmpje van het filmarchief INA uit 1969 over Dave die net in Frankrijk is aangekomen. Zijn lange haar ('dat niet goed bij zijn geslacht past') en donkere bril vallen niet in de smaak bij alle aanwezige journalisten.

WK gamen in Parijs

Wereldkampioenschap gamen in Bercy. Foto: Olivier van Beemen

Was gisteren voor een reportage op het wereldkampioenschap computerspelletjes in evenementenhal Bercy. Ivo 'Forever' Lindkamp (18) is een van de beste Nederlandse gamers. Hij werd derde in het spel Quake 4. Het verhaal staat vandaag in een deel van de regionale kranten.

Dode bij schietpartij op voetbalsupporters

Ongelooflijk, lees net dat de festiviteiten gisteren in Frankrijk tot een dodelijk slachtoffer hebben geleid. In de omgeving van Nice vierden een Portugese man en vrouw hun overwinning op Engeland op luidruchtige wijze, tot ergernis van een buurtbewoner. Die pakte zijn pistool en schoot op de Portugezen. De man bevindt zich in kritieke toestand en de vrouw heeft een operatie ondergaan. De gendarme schoot de schutter bovendien dood, naar eigen zeggen uit zelfbescherming.

Bijzaak

Na een indrukwekkend voetbalfeest met vooral veel toeterende en vlaggende automobilisten, zowel Frans als Portugees, is de rust wedergekeerd in Parijs. Wat is dat toch, dat getoeter? In Nederland doen alleen Turken dat, voor zover ik weet. Ben benieuwd waar de grens ligt, tussen toeterende voetbalfeestvierders en lieden die de straat op gaan, schreeuwen en veel drinken, zoals Nederlanders. Fransen doen dat trouwens ook, het getoeter krijg je er nog bij. Interessant zou zijn te kijken hoe Belgen reageren op een grootse voetbaloverwinning, maar dat is al weer een tijdje geleden, vrees ik. Hoe dan ook, de relletjes op de Champs-Elysées zijn aan me voorbij gegaan en bij Bastille, waar ik was, bleef het redelijk rustig.

Nu tijd voor belangrijker zaken dan de belangrijkste bijzaak: ik zou nog eens uitleggen waarom ik me op het verschrikkelijke Place du Tertre bevond in Montmartre. Het was in opdracht: voilà.

On est champion

Wat ik vreesde, is gebeurd. Heel Frankrijk is plotseling voetbalfan, of doet alsof. Op zich had ik ook totaal niets met de verwaande droomsterretjes uit Brazilië, dus het is is best aardig dat de outsider hen uitschakelt.
Het was de eerste keer dat de straten in Parijs leger waren dan op een normale zaterdagavond. Bij ieder café met scherm stonden mensen buiten te kijken en ze leefden echt mee. Het zicht voor hen die later aankwamen, zoals wij, was zo belazerd, dat we uiteindelijk besloten bij mij thuis te kijken. Op dit moment overheerst de claxon in de straten en stroomt de Champs-Elysées vol met Fransen. Zij vieren de overwinning daar samen met de talrijke Franse Portugezen, die zich daar bevinden sinds hun overwinning op Engeland eerder deze avond.
Wellicht is het dus tijd om mijn negatieve ideeën over het Franse voetbal, zijn incapabale bondscoach en zijn bejaarde spelers overboord te gooien. Tijd om de straat op te gaan om te zien hoe een Frans voetbalfeest eruit ziet.

Sportief dagje in Frankrijk

Vijfsterrenwedstrijd, kondigt sportkrant L'Equipe de voetbalwedstrijd Frankrijk - Brazilië van vanavond aan. De wens is uiteraard de vader van de gedachten. Frankrijk heeft het vertrouwen in het nationale team teruggewonnen en iedereen pretendeert dus opnieuw voetbalfan te zijn. Als het een beetje meezit, leest u morgenochtend een sfeerverslagje uit Parijs op deze website.

Aan de oostzijde van het land is in Straatsburg ondertussen de Tour de France begonnen. Ik weet niet of ze nog iemand hebben gevonden die niet van dopinggebruik is beschuldigd, maar mocht dat zo zijn, dan maakt die wielrenner als enige deelnemer een goede kans, dunkt me.

Cali tegen Laurent Fabius

De socialistische 'olifant' (partijbons) en oud-premier Laurent Fabius hoopt net als een zestal partijgenoten volgend jaar president te worden van Frankrijk. De totale afwezigheid van charisma maakt dat hij weinig kans maakt de socialisten te vertegenwoordigen bij de verkiezing, laat staan president te worden. Opgeven doet hij echter niet.

Waarschijnlijk hebben zijn strategen de eerste campagne van Tony Blair goed bestudeerd, die tijdens iedere bijeenkomst opkwam op de muziek van Things can only get better van D:ream. De aanhang van Fabius vond het Franse equivalent in C'est quand le bonheur? van de zanger Cali.

De Fabusiens vergaten echter toestemming te vragen voor het gebruik van dat liedje. Cali reageerde afkeurend in een persbericht. 'Ik denk dat het netjes was geweest mij van tevoren in te lichten. Ik wens dat mijn lied niet gebruikt wordt door Monsieur Laurent Fabius. Ik steun zijn kandidaatschap niet.'
Pijnlijk voor Monsieur Laurent Fabius.