Frans rookverbod

Het rookverbod in openbare gebouwen en op werkplekken in Frankrijk gaat morgen in. Helaas geldt tot 1 januari 2008 een uitzondering voor de plaatsen waar je (in ieder geval: ik) het meest last hebt van de walm van de sigaretten: cafés en restaurants. Daar geldt: nog 11 maanden geduld. In dit bericht ga ik er wat uitgebreider op in.

Verboden:

Serge Gainsbourg: La Javanaise

José Bové wil president worden

'Als de communisten of de trotskisten met een eigen kandidaat komen, trek ik me terug. Ik wil niet een van de van de velen zijn,' vertelde José Bové me op een mooie zomerdag vorig jaar in zijn dorpje Montredon op het Plateau du Larzac in Zuid-Frankrijk.

Inmiddels hebben zich twee trotskisten, een communist en drie groenen kandidaat gesteld. En José Bové doet dat morgen. Les promesses n'engagent que ceux qui y croient, is een van 's lands favoriete zegswijzen. Beloften gelden alleen voor hen die erin geloven.

Lees mijn artikel morgen in de GPD-kranten.

Wat staat er op de foto? (24)

Foto: Olivier van Beemen

In welke Franse plaats is deze foto geschoten? Spelregels en prijs: hier.

Eerdere foto's:

foto 23 / foto 22 / foto 21 / foto 20 / foto 19 / foto 18 / foto 17 / foto 16 / foto 15 / foto 14 / foto 13 / foto 12 / foto 11 / foto 10 / foto 9 / foto 8 / foto 7 / foto 6 / foto 5 / foto 4 / foto 3 / foto 2 / foto 1

Naar Offside van Jafar Panahi in de 9-3

Eén keer eerder bezocht ik Le Blanc-Mesnil. Dat was eind 2005, tijdens de uitbraak van stedelijk geweld in de Franse voorsteden. Hier lees je een uitgebreid verslag van het eerdere bezoek aan dat stadje in het departement Seine-Saint-Denis, dat Fransen meestal neuf trois (9-3) noemen.
Vorige week was ik er opnieuw, dit keer met een leukere missie: de bioscoop Louis Daquin was een van de laatste filmhuizen rond Parijs waar de Iraanse film Offside (Hors Jeu in het Frans) draaide, van regisseur Jafar Panahi. Ik was aan de late kant en had niet zo goed gecheckt waar de bioscoop zich bevond. In een drukke straat, ging ik maar van uit: zo veel zal het voorstadje er niet hebben.
In het centrum bleek het lastiger dan vermoed. Veel volk was er niet en ik vroeg de weg aan twee jongens, die Nicolas Sarkozy wellicht als racaille zou bestempelen: jonge Fransen van Arabische afkomst met een net iets te dure auto, geparkeerd voor de pinautomaat (lang leve de tendentieuze journalistiek...). Die weigerde aanvankelijk meer dan twintig euro aan ze te geven. Later gaf-ie dan toch het dubbele. Opvallend: euro's noemden ze 'dollars'. 'Die zijn toch veel minder waard?' zei ik. 'Maakt niet uit,' vonden ze.
Toen ontstond er een lastige situatie. Ja hoor, ze kenden Louis Daquin wel. 'Nog een redelijk eindje lopen, we brengen je wel met de auto.' Lastig, omdat je je racistisch voelt bij het antwoord 'nee dank je, ik loop wel' en naïef bij het antwoord 'ja graag'. Voor ik het door had, koos ik voor naïviteit. Dat werkt toch ontwapenend, schijnt.
Bon, ze bleken erg aardig te zijn en ik mocht me weer eens gelukkig prijzen om mijn nationaliteit en adoptiestad van herkomst, Amsterdam (vijf jaar in Amsterdam studeren en je dan Amsterdammer noemen, zo een ben ik er). Beide werken ook ontwapenend.
Tussen haakjes: laatst in een gesprek met een Oostenrijks meisje besefte ik nog eens hoe gelukkig je je mag prijzen als Nederlander in oppervlakkige contacten. Oostenrijker zijn blijkt zo mogelijk nog lastiger dan Duitser, wat mij af en toe al geen sinecure lijkt. Ze vertelde dat een meisje het noemen van haar nationaliteit beantwoordde met de mededeling dat ze het achterhuis van Anne Frank bezocht had. 'Dat is niet in Oostenrijk, maar in Amsterdam,' zei de Oostenrijkse. 'Weet ik,' zei de Française. Laten we maar niet te diep nadenken over wat ze nu precies wilde zeggen.
Ik dwaal af. De jongens zetten me af voor de bios, wensten me een goede avond en ik deed hetzelfde. De film ging over een zestal meisjes dat niet bij de beslissende kwalificatiewedstrijd van Iran mocht zijn, voor het WK voetbal in Duitsland van vorig jaar. De vrouwelijke helft van de Iraanse bevolking heeft namelijk een permanent stadionverbod. Hoewel de amateur-acteurs af en toe niet heel sterk overkwamen, was de film zeker de moeite waard.
Ik was deze levensgevaarlijke onderneming begonnen, omdat Wordt Vervolgd, het tijdschrift van Amnesty International, mij gevraagd had regisseur Jafar Panahi te interviewen. Die zou namelijk in Parijs wonen. Ze wilden graag dat ik hem zou interviewen, omdat zijn film vanaf maart ook in Nederland zou draaien
Het bleek om een misverstand te gaan. Panahi woont in Teheran, de stad waar NRC-collega Thomas Erdbrink een fraai weblog bijhoudt. Ondertussen had ik de film wel gezien, dus zou ik hem dan maar telefonisch interviewen.
Totdat bleek dat Panahi naar Rotterdam kwam voor het filmfestival. Hoewel wij hier in mei Cannes hebben (waarvoor ik nu zo ongeveer de accreditatie zou moeten regelen en dan wellicht alsnog geweigerd zou worden), sla ik Rotterdam zelden over.
Dus vervroegde ik mijn trein en begaf me afgelopen vrijdag naar Rotterdam, waar ik de Jafar Panahi ontmoette. Zijn Engels bleek beperkt, maar een vriendelijke tolk bracht uitkomst. Lastig werken overigens, met zo'n tolk. Dat was de eerste keer voor me. Het resultaat mag je zelf beoordelen in het komende nummer van Wordt Vervolgd.

Nieuw Frans wijnmerk: vignobles de France

Erg druk de laatste dagen, vandaar helaas niet zo veel berichtgeving. Daarom nog maar een link naar een verhaal van mij. Limburgs Dagblad, daar waar men volgens de clichés nog van het leven geniet, plaatste deze week een verhaal van mij over een nieuw keurmerk voor Franse vins de pays, landwijnen. Die gaan voortaan vignobles de France heten. Lees het hier.

Ségolène Royal en François Hollande

Gecompliceerd: de Franse presidentskandidate Ségolène Royal en partijleider van de Parti Socialiste François Hollande zijn partners and lovers. Lees er onder meer over in BN/De Stem.

Internet in de Franse campagne: enkele links

Voor de regionale kranten van morgen schreef ik vandaag een verhaal over de invloed van internet op de Franse verkiezingscampagne: Nicolas Sarkozy heeft een dagelijks filmpje op NS TV, Royal opende een steuncomité in de virtuele wereld van Second Life en ook de overige kandidaten doen hun best zich van hun beste kant te tonen op de digitale snelweg. Hier enkele links, later zal ik er nog wat toevoegen. Lees mijn verhaal onder meer op de site van Gazet van Antwerpen.

• Campagnesites:
• Ségolène Royal (gematigd links): www.desirsdavenir.org
• Nicolas Sarkozy (gematigd rechts): www.sarkozy.fr
• Jean-Marie Le Pen (nationalistisch): lepen2007.fr
• François Bayrou (centrum): www.udf.org
• Marie-George Buffet (communist): www.mariegeorge2007.org
• Arlette Laguiller (trotskist): www.arlette-laguiller.org
• Olivier Besancenot (trotskist): besancenot2007.org
• Blogs politici:
• Alain Juppé: www.al1jup.com
• Dominique Strauss-Kahn: www.blogdsk.net

Adriaan van Dis in Parijs

Het zal literatuurliefhebbers niet ontgaan zijn. Vorige week verscheen het nieuwste boek van Adriaan van Dis, De wandelaar, dat zich afspeelt in Parijs. Uw paparazzo ontdekte exclusief voor Parijsblog dat dat de schrijver tussen de wandelingen door af en toe ook even tot rust komt aan de Seine...

Adriaan van Dis, De Wandelaar, Uitgeverij Augustus. 17,90

Expansiedrift in Monaco

Vol is vol in Monaco. Foto: Olivier van Beemen

Amateurs zijn we eigenlijk in Nederland, met onze landwinning in zee: met de Flevopolder en de Noordoostpolder wonnen we er nauwelijks vijf procent land bij in de afgelopen eeuw. Neem dan Monaco. Dat breidde zijn territorium al met een derde uit en zit niet stil: binnen tien jaar moet het prinsdom weer enkele procenten groter zijn. Eerlijk is eerlijk: ze hebben het natuurlijk wel makkelijker. Met een oppervlakte van twee vierkante kilometer betekent 27 hectare (de waarschijnlijke oppervlakte van het nieuwe terrein) een substantiële uitbreiding, terwijl we het hier hebben over enkele tientallen voetbalvelden.
Vijf bouwgroepen strijden om de eer en de Monegaskische euro's, naar schatting tussen de vijf en tien miljard. Bij een van de projecten is het bureau van de Nederlandse architect Rem Koolhaas betrokken. Hij concurreert met andere grote namen als Norman Foster en Daniel Libeskind. Lees mijn verhaal onder meer op de site van BN/De Stem.

Truffels: zwarte diamanten

In een deel van de regionale kranten staat dit weekend een reportage van mij over truffels. Daarvoor reisde ik afgelopen dinsdag naar de wekelijkse truffelmarkt in Lalbenque, een plaatsje niet ver van Cahors.
Leuk om eens mee te maken, zo'n truffelmarkt. Voordat de handel stipt om half drie begint, staan alle verkopers op een rij naast elkaar, met hun koopwaar voor ze uitgestald. De meesten hebben nauwelijks één kilo.
De werkelijke handel vindt vooral iets verderop plaats, bij een witte auto. Daar betaalt een jonge vrouw enkele tientallen verkopers met biljetten tot tweehonderd euro. Ervaren martkgangers vertelden me dat dergelijke tussenpersonen vaak werken voor beroemde sterrenrestaurants in Parijs. De belastingdienst hoeft uiteraard niets te weten van deze contante transacties.
De prijs viel relatief mee deze week: 500 euro per kilo. Rond de feestdagen betaalde je het dubbele. Dat betekent evenwel dat je dinsdag 50 euro neer moest tellen voor een enkele truffel. Tenminste, als die ongeveer zo groot was als de truffels in het mandje op de foto. Eén verkoper had een enkele truffel van bijna een halve kilo, die hem 225 euro opleverde.
Behalve de hoge prijs, veroorzaakt door de matige oogsten van de laatste jaren, maakt de truffelwereld zich zorgen over Chinese truffels, die steeds vaker gesignaleerd worden in Frankrijk. Deze truffels, van de soort tuber indicum, lijken sterk op de Franse zwarte truffel (tuber melanosporum), maar hebben volgens de lokale truffelgoeroe Jean-Paul Vincens nauwelijks geur of smaak.
En hoe smaken ze dan, die zwarte diamanten? Anders dan bij mijn verhaal over foie gras, kreeg ik niets aangeboden. En om mijn werkgever de GPD op te zadelen met vijftig euro extra onkosten voor één truffeltje, vond ik wat ver gaan. Zodoende moet ik het antwoord op die vraag helaas schuldig blijven.

Truffelverkopers op de markt van Lalbenque. Foto: Olivier van Beemen

Kaarten voor risicowedstrijd in Frankrijk

Feyenoord is nu toch uitgesloten van de Uefacup als straf voor de supportersrellen in Nancy, op 30 november vorig jaar. Of die sanctie terecht is of niet, vind ik lastig te beoordelen, maar dat hoef ik gelukkig ook niet.
Zonder het gedrag van de hooligans goed te praten, stelde de directie van Feyenoord ook vraagtekens bij de regeling van kaartverkoop in Nancy. 'Meteen na de loting hebben we Nancy gewaarschuwd om geen tickets in de vrije verkoop aan Nederlanders te verkopen,' zei financieel directeur Onno Jacobs vlak na de rellen. Dat gebeurde toch, onder meer aan hooligans die in Nederland een stadionverbod hebben.
Hoewel ik het zeer prijzenswaardig vind, dat je in Frankrijk gewoon een kaartje kunt kopen voor een voetbalwedstrijd, zonder dat je daar allerlei clubcards voor nodig hebt, is het de vraag of de verkoop in Frankrijk niet iets te vrij is.
Met Engelse vriend James, groot fan van Manchester United ga ik 20 februari naar de wedstrijd tussen zijn favoriete team en het Franse LOSC uit Lille. Die wedstrijd wordt gespeeld in het Noord-Franse stadje Lens, dat een stadion heeft waar meer mensen inpassen dan het stadje inwoners heeft.
Zo gebeurde dat enkele jaren geleden precies hetzelfde: zelfde teams, zelfde plaats. Het ging er hardhandig aan toe, vertelde James me, die er toen ook al bij was. Opstootjes, hard optreden van de politie, dat werk.
Frankrijk is de afgelopen maanden herhaaldelijk met voetbalgeweld geconfronteerd geweest: behalve Nancy was er ook een supportersrel in Parijs, net buiten het stadion van PSG. Daarbij viel zelfs een dode te betreuren. Toch is het nog steeds eenvoudig een kaartje te kopen.
Ok, je moet ervoor naar Lille, maar een beetje fan draait daar zijn hand niet voor om. Bij aanschaf van de kaartjes werd mij niet om legitimatie gevraagd. Ze vroegen alleen waar ik vandaan kwam. Zonder problemen kocht ik drie kaarten voor de wedstrijd, waarbij ik met James en nog een Engelse vriend van hem zal vertoeven tussen de Franse supporters.
Wij zullen er in ieder geval geen misbruik van maken, dat is beloofd.

Koningin Beatrix op Institut Néerlandais in Parijs (2)

Koningin Beatrix in het Institut Néerlandais. Nog meer dan anders is het verboden deze foto's te kopiëren en elders te publiceren. Klik op de foto's voor een grotere versie. Foto's: Ilse Leenders.

Vreemd is het: je beweert bij hoog en laag niets met de koningin te hebben, en toch vind je het stiekem best leuk haar een handje te geven. En stoer dat je met haar op de foto staat, ook al staat haar gezicht er niet eens op. Links is Beatrix in gesprek met journalist Pieter van den Blink, die het boek 121 rue de Lille schreef, over de geschiedenis van het Institut Néerlandais. Verder staan vlnr op de foto: uitgever en schrijver Jan Geurt Gaarlandt (Otto de Kat), een meeluisterende persmuskiet, Jelle Feringa en Adriaan van Dis. Op de rug zien we Hare Majesteit en Rudi Wester. Rechts sta ik verscholen achter de hoed, terwijl Adriaan van Dis de show steelt en Jelle Feringa aandachtig luistert.

Zie ook dit eerdere bericht.

Wat staat er op de foto? (23)

Foto: Olivier van Beemen

Qu'est-ce qui se passe? Is uw verslaggever overgeplaatst naar het Brabants Dagblad of bedriegt de schijn? Waar is deze foto genomen? Spelregels en prijs: hier.

Eerdere foto's:

foto 22 / foto 21 / foto 20 / foto 19 / foto 18 / foto 17 / foto 16 / foto 15 / foto 14 / foto 13 / foto 12 / foto 11 / foto 10 / foto 9 / foto 8 / foto 7 / foto 6 / foto 5 / foto 4 / foto 3 / foto 2 / foto 1

Chirac in Panthéon

Jacques Chirac op groot scherm bij het Panthéon in Parijs. Foto: Olivier van Beemen

Een grote drukte met veel politie en afzettingen was het toen ik eind van de middag van een reportage terugkwam in het Quartier Latin, waar ik woon. President Jacques Chirac betoonde vandaag in het Panthéon, de laatste rustplaats van enkele groten van de Republiek, eer aan de Franse 'rechtvaardigen onder de volkeren'. Helaas kwam ik de voormalige kerk niet in - dat had ik eerder moeten regelen - maar ik kon de plechtigheid wel vanaf het plein op een groot scherm volgen. Veel volk was er niet, mogelijk mede door de harde wind.

Lees het verhaal onder meer in PZC en in Het Parool.

Vernissage in Carroussel du Louvre

Kunst van Bernard Vidal

Af een toe je gezicht laten zien op een vernissage (eerste dag van een tentoonstelling): het hoort er natuurlijk allemaal bij. In alle consternatie rond de komst van de koningin zou je bijna vergeten dat er ook een tekeningententoonstelling werd geopend van Rembrandt in het Institut Néerlandais: bouquet final. En gister was het weer raak: met een paar vrienden bezocht ik in het Carroussel du Louvre bij de tentoonstelling van Bernard Vidal. Champagne zat er helaas niet in, wel maakte ik kennis met wodka-Gloss. Dat komt vrij hard aan op een nog niet buitengewoon gevulde maag, kan ik u mededelen. Minpuntje was dat de heer Vidal vermoedelijk meer verstand heeft van marketing dan van kunst. Eventuele liefhebbers verwijs ik door naar zijn website.

Lente in Parijs

Ile Saint-Louis. Foto: Olivier van Beemen

De Parijse lente is in januari begonnen. Aan de Middellandse Zee zijn de stranden al weer drukbevolkt, met de afgelopen dagen temperaturen tot twintig graden. Hier het Ile Saint-Louis in de Seine in een aangenaam namiddagzonnetje.

Vandaag in Parijs: de Nicolas Sarkozy-show

Nicolas Sarkozy, afgelopen zomer op voorcampagne in Palavas-les-Flots bij Montpellier.
Foto: Olivier van Beemen

Nicolas Sarkozy is officieel kandidaat voor het Franse presidentschap namens zijn partij UMP. Vandaag vindt een groot partijcongres plaats in een van de beurshallen aan de Porte de Versailles in Parijs, met naar verwachting 60.000 aanwezige leden. Met gecharterde bussen en TGV's komen ze al sinds gisteren uit het hele land. Ik schreef een verhaal voor de kranten van gisteren over zijn politieke opkomst binnen het rechtse kamp. Lees het onder meer in PZC en Brabants Dagblad. Om 14.30 opent de campagnesite: Sarkozy.fr. En lees hier mijn scenerio voor dit voorjaar, een jaar geleden voorspeld. Tot nu toe klopt het...

Uit een opiniepeiling vandaag in Le Journal du Dimanche blijkt dat een lichte meerderheid van de Fransen (51 procent) Sarkozy 'verontrustend' vindt, waarschijnlijk vanwege de harde taal die hij heeft gebezigd ten opzichte van illegale immigranten en de racaille (gespuis) in de voorsteden. Ik ben benieuwd hoe Nederlanders daarover denken. Laat het mij weten.

Wat staat er op de foto? (22)

Foto: Olivier van Beemen

Na een makkelijke foto vorige week, nu vermoedelijk weer een wat moeilijkere opdracht. Ik nam hem tijdens een reportage begin 2005, nog voordat ik dit weblog had. Wat komt op deze plek te staan en waar is de foto genomen?

Eerdere foto's:
foto 21 / foto 20 / foto 19 / foto 18 / foto 17 / foto 16 / foto 15 / foto 14 / foto 13 / foto 12 / foto 11 / foto 10 / foto 9 / foto 8 / foto 7 / foto 6 / foto 5 / foto 4 / foto 3 / foto 2 / foto 1

Beatrix op Institut Néerlandais in Parijs

Kongingin Beatrix in gepsrek met cursisten Nederlands in Parijs, tussen directrice Rudi Wester van Institut Néerlandais en Maria van der Hoeven, minister van OCW. Foto: Hans Jacobs/GPD

Tja, daar stond ze dan. Onze koningin. In het Institut Néerlandais, het Nederlandse culturele centrum in Parijs. Temidden van enkele onderdanen, onder wie uw razende reporter, geen actief antimonarchist, maar diep in het hart toch republikein. Ze gaf me zelfs een hand.
Beatrix kwam om het vijftigjarig bestaan van het Institut bij te wonen. Haar vader Bernard was 11 januari 1957 aanwezig bij de opening, samen met de Franse president Coty. Diens verre opvolger was er dit keer niet bij, maar wel de minister van Cultuur, Renaud Donnedieu de Vabres.
Met schrijver Adriaan van Dis, die in Parijs woont, kon Hare Majesteit het goed vinden. Hun gesprekje ging vooral over fietsen in Parijs, een riskante onderneming weet ik uit ervaring. De laatste tijd is het noodlot onder Nederlanders in Parijs een aantal malen toegeslagen: de kersverse ambassadeur Hugo Siblesz was vandaag afwezig door een vervelende val, waarvan hij nog steeds herstellende is, en een andere medewerkster van de ambassade is tegen een openslaande autodeur geknald. Dat moesten we dus maar niet meer doen, sprak de koningin wijselijk.
Aardig om van redelijk dichtbij te zien hoeveel er komt kijken bij een bezoek van een paar uurtjes. Als alles volgens schema is verlopen, zit de koningin nu al weer in het vliegtuig, na weken, zo niet maanden voorbereiding van de ambassade en het instituut.
Indrukwekkend waren de grootmeesteres (directrice Rudi Wester: 'dat zal ik maar niet in het Frans vertalen') Martine van Loon-Labouchère, die de koningin altijd en overal schijnt te vergezellen en ook best op haar lijkt, en de mannen met de oortjes. Bij een van hen zag de bevriende architect Jelle Feringa een duidelijke lijn onder het pak lopen, die volgens hem duidt op een holster. En uiteraard was de RVD erbij, in de vorm van een vriendelijke doch gedecideerde man die mij tegen de zin van een dame van Custodia in de hoofdzaal plaatste tijdens de speeches en niet in de salon annexe, waar ik eigenlijk had moeten zitten.
De regionale kranten van de GPD waren goed vertegenwoordigd vandaag. Ook de speciale verslaggever voor royalty Hans Jacobs was overgekomen. Zijn verslag staat op zijn Royalblog.
Een interessante ochtend dus. Nu is het tijd voor een stevige kop koffie, om de effecten van de champagne weer enigszins ongedaan te maken en au boulot.

Lees hier over het interview met Rudi Wester, dat ik vorige week schreef.

Kernfusie energiebron van de toekomst met ITER

Op de plek van de vlaggenstok rechts bevindt zich - als het allemaal goed gaat -over tien jaar het centrum van de reactor die ontworpen is om te experimenteren met kernfusie.
Foto: Olivier van Beemen

De Europese Commissie pleit vandaag in een rapport voor kernenergie, energie gewonnen door kernsplijting. Het interationale kernfusieproject Iter in Zuid-Frankrijk gaat nog een stap verder. Eind vorig jaar nam ik een kijkje bij het CEA van Cadarache. Op een terrein naast het commissariaat voor atoomenergie zal Iter gebouwd worden. Nu ziet het er nog uit als op bovenstaande foto.
Heftige materie voor iemand die het over het algemeen meer zoekt in de alfa of gamma-richting, maar ik heb me er redelijk doorheen geslagen. Het verhaal staat onder meer in Het Parool van vandaag.

Nieuwjaar: Amerikaanse Sinterklaas voor Notre Dame

Nieuwjaar, uurtje of drie voor de Notre Dame. Foto: Lara Hakemulder

Oud en nieuw vierde ik dit jaar met een vijftal Nederlandse vrienden bij mij thuis. Geen oliebollen, wel bitterballen. En het fantastische spel Vroeger of Later. De Champs-Elysées en het gebied rond de Eiffeltoren besloten we links te laten liggen. Terecht, zo blijkt uit de avonturen van SP'er Arnout Hoekstra. De Grote Leider bleek de afgelopen dagen trouwens ook in Parijs rond te hangen.
Volgens een oud-Hollandsche gewoonte gingen we 's nachts de straat op. Vuurwerk en uitbundige mensen zijn er nauwelijks in Parijs, zo ondervond ik al tijdens vorige edities, maar we ging toch.
Het lot bracht ons naar de Notre Dame, waar we aantal interessante mensen ontmoetten: dansende Basken, mandarijnenliefhebbers uit de banlieue, nieuwe Russen (dit soort), zojuist tot de EU-toegetreden Bulgaren (wat wij ze moesten vertellen) en het champagne drinkende koppel op de bovenstaande foto, afkomstig uit Atlanta, Georgia.
Toen ze zagen dat een van ons een foto trachtte te nemen van ons groepje, waarop noodzakelijkerwijs één persoon zou ontbreken, bood de man aan de foto te schieten. We raakten aan de praat. Ze bleken Ons Soort Mensen. Enkele steekwoorden: een yacht op de Seine, geklaag over stewardessen die je in de eerste klas van Air France steeds wakker maken met de vraag of je nog nieuwe champagne wil (nee, ik wil lekker slapen, dedûh), chauffeur die eigenlijk naar zijn vriendin wil maar die op gepaste afstand moet wachten, dat werk.
Opvallend was dat de man op zijn sokken liep, terwijl er veel glas lag. De vrouw (blond en een stuk jonger, kortom: zoals het hoort) had een mooie witte jurk en kon op serieuze aandacht rekenen van vriend V.
Meneer - we vergaten zijn naam te vragen en ik had helaas geen kaartjes bij me - bleek werkzaam bij Carnival Cruise, 's werelds marktleider. Sterker nog: daar bleek hij vice-president te zijn. Ik kreeg nog een vriendelijke terechtwijzing toen ik een yacht een boat noemde...
Aan al het mooie komt een eind, zo ook aan deze legendarische ontmoeting. Maar niet voordat the vice-president ons een rondje gaf. Zelf kon hij er helaas niet meer bij zijn, maar hij stond erop dat we een biljet van 50 euro aan zouden nemen. Die ochtend vertrok zijn vliegtuig en in de VS had hij toch niets aan euro's. Uiteraard weigerden we, waarop hij bleef aandringen. Vriend T. bezweek en nam het biljet aan.
Daarmee was de publieke vernedering nog niet afgelopen. Terwijl wij nog beduusd met het biljet in onze handen stonden, kwam onze held terug, nog steeds op sokken. Waarschijnlijk had zijn vrouw (minnares?) hem toegesust dat je voor vijftig euro dezer dagen in Parijs ook nauwelijks nog een verlept bloemetje buiten kunt zetten. Dus kwam er nog een twintigje bij. V. redde de eer van de groep: 'Geef het dan aan Laurent, de chauffeur.'
'Die heb ik al een fooi van duizend euro gegeven,' luidde het antwoord. Het bleek hier te gaan om een nobele poging tot inkomensnivellering. Met al iets minder schaamrood op de kaken namen we dus ook het tweede biljet aan.
Helaas hebben we onze weldoener niet terug kunnen vinden op internet. Zoekmachinegoeroes daag ik uit zijn naam te vinden met de bovenstaande foto en de gegevens 'vice-president' bij ´Carnival Cruises´, zoals gezegd afkomstig uit Atlanta, GA.
En wat gebeurde er met de centen? Als verstandige Nederlanders sliepen wij onze kater uit en gingen we de avond erna naar een goed restaurant, waar we ons te buiten gingen aan oesters en andere lekkernijen. Het voorgerecht kwam voor rekening van onze helden.

Einde van de tentenkampen

Wie nog een fraaie foto wil maken van de rode tentjes aan het Canal Saint-Martin in Parijs, moet snel zijn. De 'Kinderen van Don Quichot' kondigden vandaag aan hun kampementen op te breken nadat de regering een serie maatregelen bekendmaakte ten gunste van daklozen. Hun acties waren inmiddels overgeslagen naar talrijke andere steden in Frankrijk. Morgen meer in de GPD-kranten.

Foto: Olivier van Beemen

Verbod op uitdelen varkenssoep

Varken in... moslimland Mali. Foto: Olivier van Beemen

Net als vorig jaar rond deze tijd is het uitdelen van varkenssoep aan daklozen een issue in Frankrijk. Rechtsextremistische activisten van Solidarité des Français (SDF: dezelfde afkorting als sans domicile fixe, dakloze in het Frans) willen met de soep voorkomen dat islamitische en joodse daklozen meeprofiteren van hun liefdadigheid. Nadat enkele burgemeesters, onder wie Betrand Delanoë van Parijs, de soep eerder al hadden verboden, gaf een administratieve rechtbank dinsdag toch toestemming. De Raad van State daarentegen verbood de soep gisteravond.

Het verhaal staat op de website van de PZC.

Institut Néerlandais 50 jaar: Haut les Pays-Bas

Het Nederlands cultureel instituut in Parijs bestaat volgende week donderdag, 11 januari, precies 50 jaar. Dat viert het Institut Néerlandais het hele jaar, te beginnen met het Saison Néerlandaise: Haut les Pays-Bas (Nederland boven). Koningin Beatrix komt over om de feestelijkheden bij te wonen. Onder het genot van een kir en verrukkelijke wasabinootjes van de Hema interviewde ik donderdagavond directrice Rudi Wester over het instituut en over de waardering (of niet) voor Nederlandse cultuur in Frankrijk. Lees het verhaal onder meer in TC Tubantia en in de Provinciale Zeeuwse Courant, PZC.

Wat staat er op de foto? (21)

Foto: Olivier van Beemen

Helaas een beetje te druk voor uitgebreide berichtgeving op mijn weblog de laatste dagen, maar een rappe fotoprijsvraag lukt wel. Waar is dit plekje, een van de mooiste van Parijs, als je het mij vraagt? Dat vindt Dave overigens ook, heb ik ooit van hem vernomen. Spelregels en prijs: hier.

Eerdere foto's:
foto 20 / foto 19 / foto 18 / foto 17 / foto 16 / foto 15 / foto 14 / foto 13 / foto 12 / foto 11 / foto 10 / foto 9 / foto 8 / foto 7 / foto 6 / foto 5 / foto 4 / foto 3 / foto 2 / foto 1

De beste wensen voor 2007...

... van Jacques Chirac,
... van Ségolène Royal, en
... van Nicolas Sarkozy