Zo vader, zo dochter: Marie de Villepin

Jacques Chirac heeft dochter Claude, zijn voornaamste adviseuse, Jean-Marie Le Pen heeft Marine, zijn mogelijke opvolgster en Dominique de Villepin heeft Marie, een fotomodel. Kijk hier voor een foto. Dominique zelf staat ook bekend als behoorlijke ijdeltuit. Vandaag kwam dochter Marie in het nieuws omdat ze het gezicht wordt van het nieuwe parfum van Givenchy.

Mont-Saint-Michel

Mont-Saint-Michel in Normandië. Foto: Olivier van Beemen

Ik was nog nooit op Mont-Saint-Michel en was erg onder de indruk: kilometers vlak (polder)landschap, stukje zee met dijk en dan ineens de rots met abdij la merveille en bijbehorende kerk, bijna 170 meter hoog. Later meer over het project dat het maritieme karakter gaat herstellen.

Toch nog: les Bleus

Ik maak gebruik van de duurste en een van de langzaamste internetconnecties aller tijden (vijf euro voor een half uur), dus zal mijn best doen in korte tijd zoveel mogelijk zinvols op te schrijven. Ik bevind me trouwens in/op Mont-Saint-Michel voor een reportage over de werkzaamheden die deze plek weer in een eiland moeten veranderen.
Net als ieder weldenkend mens wilde ik gisteren Frankrijk - Spanje kijken, maar op de Mont zelf bleek dat onmogelijk. In het toeristendorp dat zich aan de andere zijde van de dijk heeft gevormd, was wel een mogelijkheid en wel in restaurant-bar Le Rotisserie. Daar zou ik dus de laatste wedstrijd van Zinedine Zidane zien.
Het liep anders. Frankrijk won tot mijn verbazing en die van vrijwel de hele natie en het was niet eens echt onverdiend, hoewel de vrije trap waaruit het beslissende tweede doelpunt viel uiteraard niets met een vrije trap te maken had. Tussen haakjes, ik las een leuk woordgrapje in Le Canard Enchaîné vanmorgen: 'Opnieuw een enorme scheidsrechterlijke dwaling - Chirac stuurt De Villepin niet van het veld.'
Bon, het vermoeiende van deze overwinning is dat heel Frankrijk nu weer gaat doen alsof het voetbalfan is, terwijl het merendeel nog geen fractie van de spelregels kent. Bovendien gaan alle zogenaamde analysten en commentatoren, die nauwelijks meer van voetbal weten en fout na fout maken, Frankrijk en zijn waardeloze trainer Domenech opnieuw de hemel in prijzen.
Enige meevaller is dat het geplaagde Frankrijk (schandalen, werkloosheid, crises, geen Olympische Spelen in 2012) wel een duwtje in de rug kan gebruiken. Voetbaloverwinningen schijnen goed voor de economie te zijn wegens consumentenvertrouwen en dergelijke. Wat dat betreft gun ik het Frankrijk wel. Later meer...

Dikkenek

Gisteren op initiatief en in gezelschap van collega Stefan de Vries de Waalse topfilm Dikkenek gezien. Het verhaal: hmm, echt een verhaal is er niet of het moet zijn dat de niet bijzonder aantrekkelijke Stef (Dominique Pinon) op zoek is naar de liefde van zijn leven, waarbij zijn vriend JC (spreek uit: zjie see, gespeeld door Jean-Luc Couchard), die zelf wel weet wat de vrouwtjes willen, hem gaat helpen. Zelf is JC met amateur-fotomodel Natacha (Mélanie Laurent), die hij in de kofferbak van een gestolen auto vond. Zal het Stef lukken haar vriendin, de aan coke verslaafde lerares Nadine (Marion Cotillard), te versieren of heeft zij het te druk haar leerlingen rond te leiden in het nationeel museum voor verkeersongelukken?
Goede casting, hilarische scènes in - ook voor veel Fransen - onnavolgbaar Frans, met redelijk wat Vlaamse invloed. Niet in de laatste plaats de titel uiteraard: opschepper! Ik vermoed en hoop dat deze film ook de Nederlandse schermen zal halen.

Het plaatje komt van deze (zeer interessante) Franse filmsite

Terrorisme in Parijs...

In tijden dat ik niet zo veel opdrachten had (vooral tijdens de oorlog in Irak in 2003) en daardoor nauwelijks rondkwam in deze prijzige stad, hoopte ik wel eens heel stiekem op een grote terroristische aanslag in Parijs. Het zou mij weken, zo niet maanden werk verschaffen. Vooral tijdens mijn hardlooprondjes door de Jardin de Luxembourg stelde ik me voor hoe ik ooggetuige zou zijn van een vliegtuig dat zich de Tour Montparnasse in zou boren.*
Vandaag was het dan bijna zo ver. Toen ik op station Montparnasse, vlak naast de toren, eindelijk aan de beurt was om een treinkaartje voor morgen aan te schaffen, klonk een omroepbericht. Un incident nous oblige à évacuer la gare: iedereen het station uit door een 'incident'.
Paniek? Integendeel, iedereen bleef staan waar hij stond en vroeg zich af of hij het goed gehoord had. Zelf wenste ik vlak voor de aanslag vooral nog snel geholpen te worden, want ik had best lang staan wachten. Mijn verkoopster wilde toch graag weten wat er aan de hand was, pakte haar telefoon, maar kreeg geen verbinding en besloot mijn reis dan maar in orde te maken. Uiteindelijk dacht ze dat het ging om een 'test' van de brandweer. Toren en station staan er op het moment van schrijven nog.

* Niet echt natuurlijk, lieve lezers. Ik ben een vredelievend persoon, die walgt van onschuldige slachtoffers...

Maxi-Livres failliet

Deel van mijn collectie Maxi-Livres, naar schatting voor de helft gelezen...

Rijke mensen vullen hun boekenkast op met boeken uit de serie Pléiade, armen doen dan met Maxi-Livres. In beide gevallen blijven de boeken naar mijn indruk bovengemiddeld vaak ongelezen in de kast staan*. Ramsjwinkel Maxi-Livres is vooral bekend van de pocketboekjes met klassiekers uit de Franse en de wereldliteratuur, die lange tijd de eenheidsprijs hadden van 10 francs (1,52 euro). Tot afgrijzen van veel Fransen veranderde die op 1 januari 2002 in de nog steeds zeer acceptabele prijs van 2 euro. Het bleek onvoldoende. De uitgever en winkelketen is failliet, waardoor meer dan vijfhonderd werknemers hun baan dreigen te verliezen.

* Tijdens een korte periode dat ik medewerker was op het antiquariaat van De Slegte in Haarlem, heb ik werkelijk klanten meegemaakt die zonder enige schroom vroegen om boeken uit deze collectie als opvulling voor een antiek dressoirtje, o.i.d.

Zinedine Zidane en Dominique de Villepin

Wat hebben de Franse premier en de voormalige Franse stervoetballer gemeen? Lees dit verhaal om weer helemaal op de hoogte raken.

Donkere wolken boven Airbus

Het gaat slecht met EADS, het moederbedrijf van Airbus. Gisteren stond mijn verhaal voor de GPD-kranten onder meer in BN/De Stem en (in verkorte versie) in TC Tubantia.

Fête de la musique

Amadou en Mariam (tijdens Fête de l'Humanité). Foto: Olivier van Beemen

Het is vandaag niet alleen de dag met de meeste zon (Parijs is overigens vrij bewolkt), de dag van dé wedstrijd van de voorrondes van het wk in Duitsland, maar ook de 25ste editie van het Fête de la Musique.
Fransen moesten onder de eerste linkse president van de Vijfde Republiek, François Mitterand, begin jaren '80 weer lol krijgen in het leven. Daarom werd niet alleen de doodstraf afgeschaft, ook voerde de populaire minister van Cultuur Jack Lang een volksfeest in, waarbij iedereen op straat muziek mag maken (faites de la musique). Lang hoopt overigens volgend jaar president te worden, maar maakt weinig kans.
Verder organiseert vrijwel iedere stad concerten met grote en minder grote namen. Nog even zien of ik voor en na het voetbal nog het een en 't ander mee kan pikken.

Existentiële vragen

Links naar antwoorden op een viertal existentiële vragen:

- Moeten we naar het nieuwe museum voor niet-westerse kunsten in Parijs? Quai Branly

- Wat doen Russen aan de Côte d'Azur? Russische connectie en Poetin wil kerk terug. (Nog meer Rusland)

- Kunnen we ergens legendarische beelden zien van Serge Gainsbourg, Dave, Jacques Brel en andere (ver)Frans(t)e helden? Ja, op het beeldarchief van INA en info daarover hier (inleiding)

- Is de waarschijnlijke linkse presidentskandidate voor 2007 de Franse Tony Blair of een traditionele socialiste voor wie liberalisme een vies woord is? Ségolène Royal (inleiding)

Franse voetbalmalaise

Beetje laat maar een verhaaltje over de Franse voetbalmalaise kan hier natuurlijk niet ontbreken. Net als op de laatste drie grote toernooien en tijdens de afgelopen kwalificatieronde spelen les bleus allerbelabberdst en zijn de resultaten overeenkomstig. Op de een of andere manier reageert zowel de Franse als de buitenlandse pers daar nog altijd verwonderd over. Wellicht dat een aantal aardige oefenwedstrijdjes (met overwinningen op China, Mexico en Denemarken, maar verlies tegen Slowakije) daar de reden voor is.
Open deuren zijn er om in te trappen dus laat ik dat vooral niet nalaten: Frankrijk moet het uiteraard eindelijk eens met nieuwe talentvolle spelers gaan proberen. De generatie Zidane (met Barthez, Vieira, Thuram, Makalele) heeft alles al gewonnen en is niet meer vooruit te branden. Du nouveau, willen we dus. Om eerlijk te zijn hoop ik hier vrijdag (of zaterdagochtend) te melden dat het over is met het Franse avontuur in Duitsland.

Vakantie in Servië en Montenegro

Ok, dit is een serieus weblog met informatie over Frankrijk, maar ik kan het niet laten enkele vakantiefotootjes van afgelopen week uit Servië en Montenegro te plaatsen. Mocht u als lezer denken: oninteressant, ga dan door na dit bericht. Mocht u als lezer daarentegen denken: machtig interessant: klik dan hier.

Belgrado

Belgrado

(Inmiddels) weinig populaire oud-PSV'er vervuilt het straatbeeld

Ministerie van Defensie. Belgrado wacht - tegen beter weten in- op geld van de Navo om het op te bouwen

Trein naar Montenegro in Uzice, niet ver van de grens

Strand van Budva, Montenegro


'Da' voor de onafhankelijkheid van minibergstaatje Montenegro

Zonsondergang in kustplaats Bar

Het grote werk van Chirac: Musée du Quai Branly

Vanmorgen rolde ik vanuit de nachttrein uit Wenen - ik was op vakantie in voormalig Joegoslavië - meteen door naar de persopening van het nieuwe museum voor niet-westerse kunsten, het Musée du Quai Branly. Na Chiracs aftreden of diens dood zal het ongetwijfeld Musée Jacques Chirac gaan heten, want het is zijn grote project. Niet-westerse kunsten zijn al tientallen jaren een passie van de president en hij vindt dat ze een toplocatie als Quai Branly verdienen, aan de Seine en naast de Eiffeltoren.
Ik was erg onder de indruk, zowel van het gebouw als van de collectie, die grotendeels stond te verstoffen in het Musée de l'homme op Trocadéro en in het Musée des arts d'Afrique et de l'Océanie. De presentatie is mooi en sfeervol, waardoor de boten, maskers, totempalen en vele andere kunstwerken (veelal gebruiksvoorwerpen) goed tot hun recht komen.
Het is nog wat rommelig in Quai Branly, omdat het museum eigenlijk nog niet af is, maar coûte-que-coûte vast wilde houden aan de openingsdatum. Morgen opent Chirac het, vrijdag is ook het volk welkom (eerste drie dagen gratis). Morgen meer over het museum in de GPD-kranten.

Parijsblog ontmoet Bureau Belgrado

Heugelijk nieuws. Uw correspondent in Parijs gaat vanavond voor het eerst sinds tijden een weekje op vakantie. En wel met de trein naar de collega's in Belgrado, mede om te bespioneren hoe zij een excellent weblog maken. Na een overstap morgenochtend in Wenen hoop ik 's avonds in Belgrado aan te komen. Daar zal ik Nederland-Servië kijken en vervolgens hoop ik één van de eerste bezoekers te zijn van de kersverse natie Montenegro. Houdt behalve deze site ook Bureau Belgrado in de gaten, zou ik zeggen.

Ontsnappen aan de banlieue door stierenvechten

Trainingsmaatjes van Mehdi Savalli in Arles. Foto: Olivier van Beemen

De 20-jarige Fransman Mehdi Savalli geldt als het grootste stierengevechttalent van het moment, ook in corridabakermat Spanje. Hier is hij in actie in Floirac, bij Bordeaux. Ik zou hem na het gevecht interviewen, maar de wispelturige jongeman was na een matige prestatie te gedesillusineerd om de pers te woord te staan. Aangezien ik toch al een tweetal reportages in de Provence gepland had, besloot ik hem op te zoeken in zijn woonplaats Arles om hem alsnog te spreken, wat dinsdag geschiedde.

Savalli heeft een Italiaanse vader en een Marokkaanse moeder. Hij is afkomstig uit de 'gevoelige wijk' Barriol, die al meerdere grotere torero's voortbracht. Hij is het voorbeeld dat banlieuejongeren niet alleen aan de misère kunnen ontsnappen via de clichés voetbal en rap, maar ook via het stierengevecht. Zaterdag staat mijn verslag in de GPD-kranten.

Quartier sensible Barriol in Arles, waar Mehdi Savalli opgroeide en nog steeds woont.
Foto: Olivier van Beemen

Pannenkoeken

De meeste graffiti’s hebben teksten als Nique ta mère, nique Sarko, nique tout. Vanmiddag zag ik vanuit de trein op een industrieterrein nabij station Montélimar in Zuid-Frankrijk deze tekst:

La vie est belle. Mangeons des crêpes

(Het leven is mooi. Laten we pannenkoeken eten)

En zo is het.

Jaques Bompard: prins van Oranje

Zojuist heb ik de nieuwste Prince d'Orange geïnterviewd voor Knack. Er is een goede kans dat het Vlaams Belang later dit jaar een aantal gemeenten zal veroveren en ik bekijk in Orange wat die gemeenten te wachten zou kunnen staan. De stad staat namelijk al elf jaar onder leiding van Jacques Bompard, voormalig lid van het Front National (FN). Kort geleden stapte hij over naar de Mouvement pour la France (MPF) onder leiding van Philippe de Villiers. Hij ontmoette al meerdere malen VB'ers, "mensen met gezond verstand, net als ik". Zodra het verhaal, waarin ook Maxima en Willem-Alexander een bescheiden rolletje spelen, verschijnt, zal ik een bericht plaatsen.

Ici Arles

Na een interessant, maar kort verblijf in Nice, ben ik nu in Arles voor een tweede verhaal. Arles is een van de aangenaamste stadjes van Frankrijk. Vincent van Gogh had het goed bekeken. Morgen staat Orange op het programma, de stad waar het Nederlandse koninklijk huis zijn naam aan dankt. Meer inhoud volgt.

Tweede Pinksterdag in Nice

Vertrek in nachttrein in zonnig Metz, aankomst in Nice in de drie regendruppels die daar jaarlijks vallen. Origineel is het in ieder geval wel. Na een weekend door te hebben gebracht met vrienden in Oost-Frankrijk, ben ik vier dagen voor reportages in de Provence.
Sinds vorig jaar is Tweede Pinksterdag officieel geen feestdag meer in Frankrijk. Fransen hebben een vrije dag ingeleverd zonder compensatie. De opbrengst daarvan gaat naar ouderen, vooral om hen te beschermen tegen de hitte. Tijdens de hete zomer van 2003 kwamen 15.000 Fransen om als gevolg van de canicule, de hittegolf.
In de praktijk valt het tegen met de werkdag. Winkels zijn weliswaar merendeels open, maar afspraken zijn lastig te maken, omdat veel Fransen toch vrij zijn. Treinen rijden volgens doordeweeks schema, maar het postkantoor is dicht.

Later meer over de repo's die ik hier ga maken.