donderdag, februari 28, 2008

Ook dit is Frankrijk

Capucijnaapje op Ile Royale

En nog eentje, met mango

Ile du Diable, Duivelseiland

Les Iles du Salut voor de kust bij het plaatsje Kourou in Frans Guyana zijn nu drie paradijselijke eilanden, maar waren in het verleden een strafkolonie voor Franse misdadigers. Duivelseiland (Ile du Diable) was gereserveerd voor politieke gevangenen, van wie de ten joodse officier Alfred Dreyfus, ten onrechte van hoogverraad beschuldigd, de bekendste is.
Dat eiland is verboden terrein, het Ile Royale en het Ile Saint-Joseph zijn wel toegankelijk. De eilanden worden beheerd door de CNES, het Franse centrum voor ruimtevaart. Daarover later meer.

Labels: , ,

Hoe Sarko wel had moeten reageren op belediging


Een kleine twee weken tropen in Frans Guyana zitten erop, ik ben terug in de regen en kou van Parijs. Het zal u als getrainde Frankrijkliefhebber niet zijn ontgaan dat de president zich weer eens heeft misdragen, dit maal op de vermaarde jaarlijkse landbouwbeurs van Parijs. Een man die een uitgestoken hand van Sarko niet wilde schudden, omdat die dan vies zou worden, kreeg een veeg uit de pan van de president: Casse-toi alors, pauv' con. Rot dan toch op, zielige eikel.
Enfin, dat hebt u vast elders gelezen. U heeft misschien ook wel gelezen dat Sarkozy zijn gedrag tijdens een interview met Le Parisien goed probeerde te praten, maar dat het Elysée vlak voordat de krant naar de drukker ging, een wijziging doorstuurde, die geplaatst werd alsof zij uit de mond van Sarkozy zelf was gekomen. 'Ik had beter niet kunnen antwoorden.'

Wat u waarschijnlijk nog niet heeft gelezen, is de juiste reactie van een Président de la République op een belediging. Volgens diverse sites (zoals deze) raakten Jacques Chirac, François Mitterrand en Charles de Gaulle ooit in een vergelijkbare positie verzeild. Hun reacties getuigden van meer klasse.
  • Chirac kreeg connard (klootzak) naar het hoofd geslingerd en antwoordde: enchanté, moi c'est Jacques Chirac. Aangenaam, mijn naam is Jacques Chirac.
  • Mitterrand moest het doen met Mitterrand fous le camp, rot op Mitterrand. C'est une rime pauvre, zou de president hebben geantwoord. Een armoedig vers.
  • Mort aux cons was een verwensing aan het adres van De Gaulle. Dood aan de klootzakken. Vaste programme reageerde le général. Een uitgebreid (ambitieus) plan.

Labels: , , ,

vrijdag, februari 22, 2008

Gendarme in korte broek

Gendarmes in korte broek, nabij het strand van Kourou.

Of het hun autoriteit ten goede komt, is de vraag. Echt sexy is het ook niet, als je het mij vraagt. Hoe dan ook, de gendarmes in Frans Guyana dragen korte broeken. Dat hadden ze in Saint-Tropez ook wel gewild.

Labels: , ,

Goudkoorts op de Frans-Braziliaanse grens

Goudkoorts in Oiapoque, Brazilië

U denkt wellicht dat Frankrijk landgrenzen heeft met België, Luxemburg, Duitsland, Zwitserland, Italië en Spanje. U bent lichtelijk bijdehand en zegt: vergeet Andorra en Monaco niet. Echte wijsneuzen gaan nog een stap verder: Frankrijk grenst ook aan Brazilië, Suriname en Nederland.
De rivier Marowijne scheidt het Franse departement Guyana van Suriname, terwijl de Oyapock de natuurlijke grens vormt tussen Frans Guyana en Brazilië. Voor de volledigheid: op Sint-Maarten kun je de Frans-Nederlandse grens oversteken zonder België te passeren.
Afgelopen weekend was ik in Oiapoque, de Braziliaanse grensplaats die je vanuit Frankrijk na een tochtje van tien minuten per korjaal bereikt. Op de weg van de Guyanese hoofdstad Cayenne naar het Franse grensplaatsje Saint-Georges-de-l'Oyapock telde ik 34 autowrakken (foto's in dit en dit bericht).
Boze dan wel baldadige banlieusards gaan dit maal vrijuit. En ook al vliegt er af en toe een auto uit de bocht, ook ongelukken zijn niet de voornaamste oorzaak van het autokerkhof langs de weg. Dat is misdaad, deels gelieerd aan goudkoorts.
Het zit ongeveer zo: Braziliaanse goudzoekers steken de grens over om in de onherbergzame Guyanese jungle illegale goudmijnen te exploiteren. Dat leidt regelmatig tot achtervolgingen en schotenwisselingen tussen Franse gendarmes en goudzoekers. In gestolen vluchtauto's crossen de goudzoekers Guyana door. Vaak schijnen ze hun auto zelf in de fik te steken om sporen uit te wissen. Bij deze foto kunnen we zelfs denken aan een afrekening tussen rivaliserende goudzoekers...
Een reportage over illegaal goudzoeken en de gendarmes die er in korte broek achteraan racen leest u binnenkort in de GPD-kranten.

Labels: ,

donderdag, februari 21, 2008

La Poste, ook in Frans Guyana...

... maar of alle pakketjes op de juiste bestemming zijn aangekomen, valt te betwijfelen.

Labels:

dinsdag, februari 19, 2008

Wat staat er op de foto? (49)


La banlieue à la campagne? In welke wilde streek van Frankrijk bevind ik me op dit moment? En de bonusvraag: bedenk het spannende verhaal dat voorafging aan deze scène. Verdere spelregels en prijs: hier.

Labels:

woensdag, februari 13, 2008

Carla Bruni haalt meteen WO II erbij

Carla Bruni moet nog even wennen aan haar nieuwe officieuze functie. In haar eerste grote interview (met de kop 'Ik zal mijn best doen') als première dame in L'Express vergelijkt ze de redacteuren achter de website van weekblad Nouvel Observateur met jodenverraders, omdat zij over een sms van haar geliefde Nicolas Sarkozy schreven. Daarin bood hij zijn ex Cécilia aan terug te komen, vlak voordat hij Carla Bruni zou trouwen. In dat geval zou hij afzien van zijn derde huwelijk. Sarkozy bestrijdt de authenticiteit van de sms en heeft Nouvel Obs aangeklaagd bij de rechter.
Bruni heeft meteen haar excuses aangeboden voor de vergelijking, die ik overigens niet geheel begrijp. Eerst zegt ze dat het weekblad zich verlaagt tot een roddelblad door over de sms publiceren, waar iets voor valt te zeggen, en één zin later vraagt ze zich af 'hoe het jodenverraad zou zijn verlopen als dit soort sites tijdens de Tweede Wereldoorlog had bestaan'. Dat is niet alleen smakeloos, maar slaat de plank ook volledig mis. Mediatraining lijkt gewenst.

Labels: ,

dinsdag, februari 12, 2008

Wat staat er op de foto? (48)

maandag, februari 11, 2008

Ayaan Hirsi Ali in Parijs

Het zijn bijzonder drukke dagen in Parijs de laatste tijd. Dit verslag schreef ik gisternacht na de memorabele bijeenkomst met Ayaan Hirsi Ali in Parijs, waar ik uiteraard bij was.

Voormalig VVD-kamerlid Ayaan Hirsi Ali zou zich zeer vereerd voelen als zij het Franse staatsburgerschap krijgt aangeboden. Dat zei ze in een volle zaal van de prestigieuze school Ecole Normale Supérieure in Parijs, waar de Nederlandse regering er stevig van langs kreeg. 
Hirsi Ali kreeg de ‘Simone de Beauvoirprijs voor de vrijheid van vrouwen’ uitgereikt, waaraan een geldbedrag van 20.000 euro is verbonden. Bij haar opkomst klonk een minutenlang applaus. Buiten stonden nog honderden belangstellenden voor wie in de zaal geen plaats was. Ze deelt de prijs met de schrijfster Taslima Nasreen uit Bangladesh, die net als Hirsi Ali met de dood bedreigd wordt door fundamentalistische moslims. 
Een gemêleerd gezelschap van Franse politici en intellectuelen maakt zich sinds vorige week in het openbaar sterk voor de Nederlandse. Ze zijn vooral verontwaardigd dat ze bijna haar paspoort moest inleveren en dat Den Haag haar beveiligingskosten niet langer financiert nu ze in de VS woont en werkt. 
Sommigen pleiten ervoor dat Europa die kosten op zich neemt, anderen vinden dat Frankrijk haar direct onder zijn hoede moet nemen. ,,Wij hopen dat u de Franse nationaliteit krijgt”, zei verliezend presidentskandidate Ségolène Royal.
Voor het ‘ooit zo tolerante Nederland’ had vrijwel niemand nog een goed woord over. De linkse Europees parlementariër Benoît Hamon was nog genuanceerd: ,,Daar waar een Europees land tekortschiet, moeten anderen het overnemen”, zei hij. Filosoof Pascal Bruckner ging verder en noemde Hirsi Ali ‘de zondebok voor de problemen van Nederland’. Dat land, waar zij volgens hem eerst is ‘opgejaagd’ en daarna ‘uitgezet’, zou tegenwoordig zijn op te delen in ‘extreemrechtse populisten’ en ‘fundamentalistische moslims die niet tegen kritiek kunnen.’
Volgens filosoof Bernard-Henri Lévy, die als eerste pleitte voor naturalisatie, is Hirsi Ali eigenlijk al Française, want ‘haar geest, haar hart en haar waarden zijn Frans’. ,,Net zoals Nederland ooit Descartes ontving, moet Frankrijk nu Ayaan verwelkomen”, zei hij, een verwijzing naar de zeventiende-eeuwse Franse filosoof die zijn vernieuwende ideeën niet in Frankrijk kon uiten, maar wel in Nederland.
Schrijver Adriaan van Dis was in de zaal aanwezig ter ondersteuning van Hirsi Ali. ,,Zij moet waar ook ter wereld kunnen zeggen wat ze wil op Nederlandse kosten”, zei hij. Hij noemt de Nederlandse weigering nog langer op te draaien voor de beveiligingskosten ‘misplaatste zuinigheid’. Van Dis: ,,De schade die het beeld van Nederland internationaal oploopt, is veel hoger dan de kosten voor beveiliging. Nederland moet zich dat ernstig aantrekken.”
Zoals gebruikelijk bij een politiek-intellectuele bijeenkomst in Frankrijk, ‘de bakermat van de mensenrechten’, regende het verheven uitspraken. Hirsi Ali werd meermaals vergeleken met de achttiende-eeuwse Franse filosoof Voltaire, die ook bijzonder kritisch was tegen godsdiensten. ,,Wij zijn allen Ayanen”, zei staatssecretaris voor Mensenrechten Rama Yade, die net als Hirsi Ali Afrikaanse en moslimwortels heeft. 
Yade had ook een boodschap van president Nicolas Sarkozy, die de vijanden van Hirsi Ali waarschuwde. ,,Zij die het op u voorzien hebben, hebben het op Frankrijk voorzien.” De vriendelijke woorden gingen niet gepaard met concrete toezeggingen. Sarkozy zal zich de komende maanden inspannen voor een Europees fonds ter bescherming van Hirsi Ali en van lotgenoten, maar beloofde geen spoedige naturalisatie. 

Labels: , , ,

maandag, februari 04, 2008

Parijs blogt

Het kasteel van Doornroosje in Disneyland Parijs

Een week van grootste stilte op mijn blog, waarvoor excuus. Dat betekent niet dat de eenmansredactie van bureau Parijs van GPD en Elsevier stil heeft gezeten de afgelopen dagen. Als een misdaadverslaggever heb ik Jérôme Kerviel weer een week lang in de gaten gehouden, ik ging op koopjesjacht op de veiling van oude pakken van François Mitterrand en met verborgen camera was ik aanwezig in het Elysée gisterenmiddag om het geluk van Carla en Sarko vast te leggen.
Geïnspireerd door al dat geluk bezocht ik vorig weekend Disneyland Parijs, waar de idylle tussen het mannenverslindende ex-model en de almachtige president begon, en ging ik per privé-jet als een soort Sarko op een persreis van Airbus naar Filton, een grauw stadje bij Bristol.
Verslagen volgen - als het goed is - de komende dagen. Ook wil ik binnenkort eens terugkomen op mijn 'affairetje' met de gepikte foto in Le Figaro en zullen trouwere lezers wellicht geïnteresseerd zijn in de nasleep van het vervelende avontuur in de voorstad Grigny, waarover ik ook zal schrijven. Nu moet u het nog even met een paar linkjes doen.

Bruni niet zo rechts als Sarkozy vanmorgen in PZC
Controle had mij moeten ontmaskeren 1 februari in Eindhovens Dagblad
Garderobe Mitterrand onder de hamer 30 januari in BN/De Stem
Jérome Kerviel, de man van vijf miljard 26 januari in BN/De Stem
Plan voor banlieues stuit op scepsis 22 januari in Het Parool

Labels: